Ik moet toch meer op mijn blog zetten, maar ik weet niet wat. Ik maak namelijk eigenlijk elke dag niets bijzonders mee. Leef in een bepaalde sleur en dat bevalt me ook nog prima. 's Ochtends opstaan (voor velen pas laat) zo tussen negen en half tien. Soms zelfs nog later. Bed opengooien. Ontbijt klaarmaken. Thee zetten. Een gedeelte van de krant pakken (meestal sport), want Francisca zit dan al te ontbijten met een stuk krant. Veel wordt er dan niet gezegd. Na ontbijt/krant al dan niet douchen (2 x per week),scheren (3 x per week), aankleden; en de morgen is voorbij. Het is dan meestal zo tussen 12 en 1 uur. Francisca heeft dan messtal al het poets- en onderhoudwerk gedaan. Dan gaat het verder nog iets gevarieerder worden, want 's middags doe ik niet elke dag hetzelfde. De volgende berichten gaan dan over de middagen, die ik per dag zal beschrijven.
Maandag 2 juni werd bij Francisca haar rechterknie vervangen door een kunstknie. Zij kon bijna niet meer lopen van de pijn. Het kraakbeen tussen de botten was totaal weg. Dus er zat niets anders op! Zondagmiddag moest ze om zes uur op het AZ Vesaliusziekenhuis in Tongeren zijn. Stom genoeg was er bij de receptie niemand, die haar kon helpen. We moesten wachten tot 8 uur. Dus daarna moesten nog alle onderzoeken vóór de operatie de volgende dag gebeuren. Ook een gesprek met de anestesist. Daar was de chirurg Dr. Meire helemaal niet over te spreken. Hij zou klacht indienen bij de ombudsman.
Maandag om kwart voor een werd ze geopereerd. En om 5 uur werd ik al gebeld, dat ze op haar kamer was. Ik had net mijn avondeten in de magnetron gedaan. Gauw uitgezet en meteen naar haar toegegaan.
Na 9 dagen mocht ze naar huis. En Francisca maakte natuurlijk ook weer haar grote fout door onmiddellijk het werk te gaan doen, wat volgens haar moests gebeuren. De was, strijken, swifferen, enz. Maar daar kreeg ze toch wel de terugslag van. Ik moest toch naar onze huisarts voor een voorschrift voor het wit-gele kruis om de witte kousen (tegen trombose) aan te doen. Toen heb ik hem gevraagd om ook even naar ons te komen, om haar te vertellen, dat ze wat rustiger aan moest doen. Hij heeft haar toen goed de waarheid verteld. Gelukkig is ze daarna wat rustiger aan gaan doen. Want een nieuwe knie is niet niks!!! Ze vindt, dat alles veel te langzaam gaat. Maar men zegt, dat je niet in weken moet denken, maar in maanden. En dan zal het best wel beter zijn! Over een paar weken, misschien een maand zal ik verder verslag geven van de ontwikkeling. En dan misschien met een lach.
Ik heb in de maand Januari 2008 kunststof lenzen in mijn ogen gekregen, want ik had al een paar jaar staar. Dan verkleurt je beeld naar oranje. Dat heb je zelf niet in de gaten, omdat het zo gelijdelijk gaat. Ik dank, dat ik het al minstens 5 jaar had. De oogarts had mij 3 à 4 jaar geleden al gezegd, dat ik staar had. Dus ik wist wat me te wachten stond toen ik vorig jaar november naar de oogartskliniek in Maasmechelen ging. 2 Januari werd ik aan mijn rechteroog geopereerd en 21 Januar aan mijn linkeroog. De operatie zelf neemt maar 10 à 15 minuten in beslag, maar de voorbereidingen (steeds weer druppeltjes in het oog) en de dagen er na (het vrouwtje moest mij elke dag 3 keer bedruppelen en voor het naar bed gaan zalf in het oog smeren) moet toch van alles gebeuren. Na een dag gaat gelukkig wel het pleister van je oog. Maar de eerste 6 nachten moet je dit pleister (een stuk plastic met gaatjes) steeds op doen, zodat je niet in je oog kan wrijven. Eerder kan je ook al aangeven, of je zonder bril verder door het leven wilt gaan, maar dan moet je wel een leesbril. Of omgekeerd. Daar ik mijn leven lang al een bril heb gedragen, koos ik voor het tweede, want ik heb altijd zonder bril kunnen lezen. Dus nu ook. Toch voel je de eerste maanden erna nog wel heel lichtjes, dat er iets met je ogen is gebeurd. Vroeger had ik -3.75 lenzen in mijn bril en nu volstaat -2 tot 12.25.
Met dit verschrikkelijke winterweer moet je wel
thuis blijven en is er niets om mee te maken. Alleen puzzelen, lezen, aan de pc
of naar de tv kijken. Ik ben wel om drie uur in de kerk geweest om het lijden en
sterven van Jezus te herdenken. Het vrouwtje is gaan zwemmen, omdat dat goed is
voor haar reuma, etc.
Vanmorgen al vroeg de auto naar de monteur gebracht
(9 uur) om het linkerdeurslot te repareren. Je kon de deur namelijk niet meer
van buiten openen. Het slot moest gerepareerd worden en dus de bekleding van de
deur moest er af. Gelukkig was het droog, zodat ik te voet naar huis kon. Toch
zo een half uur lopen. Vanmiddag was het bridgeclubje van Mia bij ons. Zodoende
heb ik me geamuseerd met wijnflessen voor ze te openen en boodschappen te doen
en op de pc naar mailtjes gekeken. Dan ben ik naar Mien gegaan om eens even te
relaxen, maar ik werd al gauw gebeld, dat de auto klaar was. Ik ben hem te voet
gaan ophalen. Blij, dat-ie weer gemaakt was. De reparatie kostte 108,00. Een
redelijke prijs. Nu avondeten en dan tv, lezen of
puzzelen.
Zo, dit is dus het eerste, wat ik op mijn blog invoer. Ik denk, dat ik nog veel moet leren. Maar ja, alle begin is moeilijk. Als ik wat meer tijd heb, dan zal ik regelmatiger nieuws brengen. Vandaag is gelukkig een mooie dag, dus is er minder tijd voor de pc. Ik had ook nog meer dan 20 mailtjes te beantwoorden en dan is de tijd op. Till next time.
Ik moet toch meer op mijn blog zetten, maar ik weet niet wat. Ik maak namelijk eigenlijk elke dag niets bijzonders mee. Leef in een bepaalde sleur en dat bevalt me ook nog prima.
Zo, dit is dus het eerste, wat ik op mijn blog invoer. Ik denk, dat ik nog veel moet leren. Maar ja, alle begin is moeilijk. Als ik wat meer tijd heb, dan zal ik regelmatiger nieuws brengen.
