Kracht van Vriendelijkheid !!!
Vriendelijkheid is een woord dat een behaaglijk gevoel geeft, en is etymologisch verbonden met vriend of vriendschap. Vriendelijkheid is in betekenis verwant met mededogen, maar dat is een ernstig woord dat meer van me vraagt dan ik gewoonlijk kan opbrengen. Het vraagt van ons onvoorwaardelijk lief te hebben, en hoewel er nog verre van ben dat te kunnen, ontdek je dat je tenminste één stap kan zetten in de richting daarvan – je kan vriendelijk zijn.
Het gaat niet om de Gulden Regel. Om volkomen aandacht te geven aan wat anderen graag willen of nodig hebben en ze daarbij te helpen is ware vriendelijkheid. Er zijn geen voorgeschreven formules: we gaan met een sinaasappelboom op een andere manier vriendelijk om dan met een huilend kind of een boze politieagent. We ontdekken op het moment dat dit nodig is waar behoefte aan bestaat en proberen vanuit het hoogste deel van ons wezen te handelen.
Twee van de vriendelijkste en meest geruststellende woorden die je ooit hebt gehoord zijn ‘ik ook’. In welke verschrikkelijke omstandigheden we ons ook bevinden, hoe ontsteld we ook zijn, als iemand anders bekent precies dezelfde ellende te hebben doorgemaakt, hetzelfde heeft gevoeld, geeft dat opluchting, en we voelen ons weer fris en opgeknapt. Het herinnert ons eraan dat we niet alleen zijn. En dat is een van de magische sleutels van vriendelijkheid: we voelen ons niet langer een buitenstaander – verkeerd begrepen, in verlegenheid gebracht, en alleen – maar we voelen ons weer een waardevol onderdeel van de groep. Dat bevrijdt ons zodat we ons weer erbij voelen horen in plaats van op een afstand te zijn.
Een prijs die we voor een materialistisch leven betalen terwijl we de filosofische basis ervan verwerpen is gebrek aan integriteit. Hoe meer we de veronderstelling verwerpen dat het leven een gelukkig samenkomen is van willekeurige gebeurtenissen maar toch doen alsof dat wel het geval is door uiterlijke zaken hoger te waarderen dan innerlijke, des te meer leggen we de basis om ons afgescheiden, depressief, bezorgd en geïsoleerd te voelen. Indien we geloven dat het goddelijke de kern van het universum is, de wortel van het leven, laten we dan ook een leven leiden dat meer waarde hecht aan zijn dan aan hebben, aan wezens boven dingen.
Voor degenen die de belangstelling en discipline hebben om te studeren en de dingen tot op de bodem uit te zoeken, biedt de oude wijsheid een krachtig tegengif tegen de holle beloften van het materialisme. Maar het aantal mensen dat zo’n poging wil wagen is niet erg groot, en dus bied ik een verkorte versie: Laten we vriendelijk zijn. Niet omdat we denken dat dat moet, maar omdat het in onze diepste natuur weerspiegelt wie we zijn. Laten we vriendelijkheid losmaken uit het terrein van de sociale omgangsvormen en haar occulte basis onderzoeken: theosofische, soefi- en boeddhistische tradities leren ons dat de fundering van het heelal liefdevolle vriendelijkheid is. De soefi’s zeggen dat ‘Alles de Geliefde is’, en de christenen leren dat God liefde is. Theosofen zeggen dat wat we onze innerlijke of goddelijke natuur noemen de uitdrukking van mededogen is.
Talloze wijzen hebben ons verteld dat het lijden van één persoon ons allemaal beïnvloedt, en dat als er één mens in slavernij leeft, niemand van ons vrij is. Hoe we het ook wenden of keren, onverschilligheid voor het welzijn van anderen komt voort uit onwetendheid, niet uit intelligentie. Kunnen we ons ontspannen en gelukkig voelen als we ondraaglijke pijn lijden? Kunnen we gelukkig zijn terwijl anderen lijden? Ons leven is in hoge mate afhankelijk van dat van anderen: we beginnen ons aardse leven in het lichaam van onze moeder, en iedere minuut daarna zijn we op een of andere manier afhankelijk van anderen voor ons welzijn, hoewel we ons dat gewoonlijk pas realiseren als er een staking is, of een tekort aan een bepaald product. Wat is onze verantwoordelijk voor dit web van onderlinge verbindingen? Albert Einstein schreef: ‘Ik herinner mezelf honderd keer per dag eraan dat zowel mijn innerlijke als mijn uiterlijke leven afhankelijk zijn van het werk van andere mensen, zowel levende als dode, en dat ik me moet inspannen om evenveel te geven als ik heb ontvangen en nog steeds ontvang.’ En bijna 2000 jaar daarvoor smeekte de Romeinse keizer Marcus Aurelius ons om ons heelal voortdurend als één levend wezen te beschouwen dat uit één substantie bestaat en één ziel heeft; en waar te nemen hoe alle dingen verwijzen naar één gewaarworden, het gewaarworden van dit ene levende wezen; en hoe alle dingen in één beweging handelen; en hoe alle dingen de samenhangende oorzaken zijn voor alle dingen die bestaan; kijk ook naar het voortdurende spinnen van de draad en de structuur van het weefsel.
Vaak willen we niet horen hoe belangrijk we zijn, maar de behoefte aan warmte en vriendelijkheid is voor ieders welzijn onontbeerlijk.
Vriendelijkheid heeft daarentegen het vermogen om al deze omstandigheden onder ogen te zien en ze te neutraliseren. Ze brengt een ruimhartigheid van geest met zich mee die ons doet herleven, ons bezielt en die als een zegening wordt ervaren. Vriendelijkheid maakt ruimte vrij voor meer innerlijke vrijheid.
Het begint met een intentie, een belofte aan onszelf om vriendelijk te zijn. Als we besluiten vriendelijk te zijn, merken we steeds meer gelegenheden daartoe op. We merken ook wanneer we in onze schulp kruipen, waar het lijden te groot voor ons is en we het niet kunnen aanzien, laat staan helpen. Hoe meer we vriendelijkheid in praktijk brengen, zelfs tegenover mensen die zo in de ellende zitten dat het ons afstoot, des te sterker we worden en des te beter we in staat zijn om stand te houden bij het zien van groot lijden zonder onze blik af te wenden – om de belichaming van vriendelijkheid te worden.
We kunnen echter ook in de verleiding komen om vriendelijk te zijn met verkeerde intenties. We hoeven mensen geen misbruik van ons te laten maken – ware vriendelijkheid omvat niet alleen anderen, maar ook onszelf. Zijn we werkelijk vriendelijk als we verhullen wat we bedoelen, inhoudloze complimenten maken en doen alsof we iets leuk vinden als dat niet zo is? Als we het alleen om ‘vriendelijk’ te zijn doen voorkomen alsof we iets prettig vinden, liegen we tegen onszelf terwijl we geen respect hebben voor de ander – en dat is niet vriendelijk.
Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan