Oude wonden

Iets verwachten van anderen is ook een gevoel. Wat we verwachten van anderen is bijna altijd voorgeprogrammeerd. Wat we verwachten van anderen zijn we op dat moment niet zelf.

Eigenlijk mag je maar één ding van anderen verwachten: dat ze eerlijk met jou omgaan en daarbij hoort dat jij eerlijk met hen kan omgaan!

Omdat je zoveel verwacht van anderen, waar ze vaak niet of nauwelijks aan kunnen voldoen, zit je door dat 'tekort schieten' van die anderen vol verwijten, verbittering en teleurstellingen, koestert jarenlang wrok. Wie ontkomt daaraan? En wat een verdriet heb je daar zelf van... En wat blijf je daardoor scheef tegen die ander, maar ook tegen mensen die in dezelfde soort situaties zitten, aankijken.

Zo hebben wij vroeger thuis ook een ideale moeder verwacht, haar eisen opgelegd, die wij dwingend aangereikt kregen van overal. Eisen waaraan geen enkele moeder kan voldoen. Moeder poogde ons dat duidelijk te maken, wat haar leven lang niet gelukt is. We bleven dus scheef tegen haar aankijken.





Maar ook: omdat je zoveel verwacht van jezelf, zoals je geleerd is en waar je nooit voor de volle 100% aan kan/kon voldoen, heb je minderwaardigheidscomplexen, zelfverwijt, wroeging... En sommigen, velen(?) komen tot zelfmoord of pogingen daartoe. Voor goedgelovigen komen daar schuldgevoelens bij en angst voor straffen later.

Al dat oude zit je dwars, zo ter hoogte van je hart/longen/maag en daaronder. Al heb je afgeleerd dat te voelen en te gebruiken om dingen te veranderen, zoals:

- schuldgevoelens: 'ik had nóóit zus of zo mogen doen of zeggen, ik had toen zo moeten handelen...';

- wroeging: 'had ik dit maar gedaan, gezegd...';



- verwijten aan anderen: 'hij heeft mij dit aangedaan... zij heeft dat bedorven';

- angsten: 'tóén ging het zo, het zal nú wel net zo gaan';

- oud verdriet: er was niemand die genoeg liefde voor je had om al je verdriet in alle diepte uit te helpen vieren. Integendeel: 'zeur niet zo... het is nu een jaar geleden, nu moet je er maar eens over op houden!';

- verbittering, omdat je door allerlei oorzaken van buitenaf en door verkeerde keuzes in situaties zit die niet bij je passen en waarin je geen mogelijkheid schijnt te hebben tot verandering;

- teleurstelling, omdat je altijd op zoek was en bent naar iemand die jou dingen eens anders liet zien, die ècht liefde voor je had... enz.

Maar ook fijne dingen kunnen je dwars zitten: herinneringen aan je jeugd, school, vriendschappen, verkeringstijd, verliefdheden enz. Want alles wat jou verder overkomt en wat niet lijkt op deze prettige, 'ideale' toestanden, maakt jou danig het leven zuur. Je kunt het immers niet laten om te blijven vergelijken.

Zowel de onprettige als de fijne dingen zijn geweest, zijn dingen die niet meer te veranderen vallen of terug te pakken. Heb toch eens wat hartelijkheid voor jezelf, als een ander dat dan niet heeft, heb het dan zelf. Probeer jezelf en anderen eens met nieuwe ogen te bekijken: zonder verwachtingen. Probeer oud zeer zo ook eens te bezien. En hou vooral je eigen mogelijkheden in de gaten en accepteer je onmogelijkheden.

Vraag je af of de eisen die jij aan anderen stelde, die aan jou gesteld werden of die eisen wel terecht waren/zijn. Heel veel vijandschap en verbittering vallen dan weg.

Heb geduld met jezelf. Als je in situaties zit waarin je dag in dag uit geconfronteerd wordt met de gevolgen van verkeerde verwachtingen, is het dag in dag uit een lichamelijke strijd die je te voeren hebt. Vooral als mensen in je omgeving niet meewerken, maar daarentegen jou bestrijden. Splits jou belang uit tegen het belang van anderen: 'dat is mijn deel, dat is het jouwe...'

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan