Ons Hart Luchten !!

 

Onze intuïtie spoort ons aan om voor onszelf op te komen, om onze eigen, unieke richting aan het leven te geven.

Ze moedigt ons aan om uit onze kleinheid te stappen, het juk van de beperking los te laten en onze emotionele zelfstandigheid op te eisen.

Doen we dit niet op het moment dat het nodig is en slaan we de ingevingen van onze innerlijke leraar in de wind, dan gaan we al vlug ergernissen en frustraties opstapelen.

Van binnen wordt er dan een spanningsveld opgebouwd dat gewoon wacht op een uitlaatklep om te kunnen ontsnappen.

Hoe langer we wachten met het volgen van ons hart, des te meer we onszelf onderdrukken en boosheid bezit van ons wezen kan nemen.

We maken van onszelf dan een kruidvat dat op ‘springen’ staat.

Woede, razernij maar ook een plots lichamelijk ongemak kan zulk een uitlaatklep zijn van onderdrukte emoties die gedurende lange tijd geen stem gekregen hebben.

Laten we duidelijkheid scheppen aan anderen, zodat zij weten waar ze aan toe zijn.

Het is een signaal dat er met ons rekening mag gehouden worden.

In plaats van onze gevoelens op te kroppen,  komen we ermee naar buiten.

En al vinden we dan misschien geen directe aansluiting bij de persoon tegenover ons, er is altijd iemand waar we ons hart kunnen luchten.

We kunnen ons daarop afstemmen en ons van binnenuit laten leiden.

Er zal iemand op ons pad komen die niet enkel kan luisteren maar in wie we ook onze eigen antwoorden kunnen ontdekken.

Dat kan een vriend, vriendin of hulpverlener zijn, maar evengoed een onbekende ziel op een bank in het park die aanvoelt wat wij nodig hebben...

Alles wat we ‘eronder’ houden en wat het daglicht niet ‘mag’ zien, blijft in het duister gevangen zitten en maakt ons psychisch alleen maar labieler.

Wat we ‘binnenskamers’ houden, hoopt zich op en gaat onderhuids vaak schade aanrichten...

Het is verleidelijk om er niet mee voor de dag te komen omdat we ons dan misschien kwetsbaar en naakt  voelen.

Zouden we niet kwetsbaarder zijn als we alles blijven verhullen en de goede schijn blijven ophouden ... ?

Laten we het stilzwijgen doorbreken voordat ze de kans krijgt ons te breken …

Onze veiligheid in het leven is precies gelegen in het loslaten van de angst onszelf te zijn.

Laten we die angst confronteren, erover communiceren met anderen en contact maken met de pijn die we van binnen voelen.

Waarom zouden we ons niet ‘blootgeven’ bij personen die ons accepteren ...  zoals wij ons nu voelen.

Er zijn zoveel medemensen bereid om ons te helpen klaarheid in ons leven te brengen.

Ze fungeren graag als een klankbord voor onze diepste zieleroerselen.

Durven praten over ‘zwakheden’ is geen teken van zwakte maar van kracht en realiteitszin.

Door onze onmacht eerst te erkennen als een tijdelijke werkelijkheid waarin we nu verkeren, kunnen we ze in een later stadium ontgroeien.

Zo laten we druk van de ketel en tegelijkertijd maakt het ons eerlijk en mooi als we ons niet meer achter een trotse of stoere vermomming verstoppen.

Alles wat stroomt, lucht op !

Laten we onze ingeslikte tranen eruit gooien, genieten van het loslaten van oude emoties waardoor we weer ruimte scheppen voor een spontane lach en een nieuwe zienswijze.

Dan komt er echte Communicatie op gang waarin spontaan oplossingen en inzichten naar boven komen, tenminste ... als we ook bereid zijn om zelfverantwoordelijkheid te nemen voor alles wat er in ons leeft.

Wat is dat, zelfverantwoordelijkheid  ?

Men zou het kunnen omschrijven als de ‘plicht’ die we hebben om onze eigen beste hulpverlener te willen zijn, de bereidheid om onze gekoesterde slachtofferpositie te verlaten en de ‘ingeslapen’ scheppingskracht wakker te maken.

We nemen verantwoordelijkheid voor ons leven als we beginnen te beseffen hoeveel het allemaal uitmaakt wat wij denken en voelen en als we ons recht claimen op veel meer levenskwaliteit !

Het is heus niet egoïstisch als we méér van het leven willen.

Het hoort gewoon bij het proces van het houden van onszelf...

  
     

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan