Het denken !!!




Teveel denken schept afstand tot de werkelijkheid. Met name degenen die gezien hun jeugdervaringen zich beschouwen als onbeminden en afgewezenen, denken op het verkeerde moment. Terwijl ze in hun gevoel moeten opgaan, gaan ze over zichzelf en wat er gebeurt nadenken. Ze scheppen zo een kunstmatig ik-bewustzijn, wat ze weghoudt van het gevoel en van het werkelijke leven. Je hebt zo een geïsoleerd bewustzijn opgebouwd. Je relationele bewustzijn is er niet meer. Er bevindt zich dan altijd een filter tussen je wezen en de werkelijkheid. Wat erger is, jij denkt van jezelf dat jij alles bent wat er is, dus ook dat Wezen bent. De golf denkt dat hij de oceaan is.

 



Soms wordt je even wakker, bij het zien van iets heel moois of onverwachts, en zie je een moment in dat je normale dagelijkse bewustzijn maar een oppervlakkig stuk van het totale bewustzijn is. Maar al snel daalt de deken, de mist van het denken weer over je heen.
Dit filter is onnatuurlijk en moet worden weggenomen.


Hoe ?

Door iets te doen wat we vrijwel altijd vermijden. Het is het tegengestelde van wat we altijd doen, n.l. de kwalen en het ongerief verwerpen en aanpakken. Dat is niet de weg. Wat moeten we dan? Eerst accepteren wat gebeurt en al jaren gebeurd is. Laat de spijt en het zelfverwijt varen....Het is in orde. Je bent wat je bent en niets anders. Er IS niets anders. Er is alleen maar jij, zoals je nu bent. Elk beeld, elke verwachting heb je je of zelf aangepraat, of je hebt aanvaard wat andere mensen van je vonden. Wie zegt dat al deze eigenschappen wensbaar of haalbaar zijn, gezien vanuit de totaliteit van jouw leven?

Je voelt je miskend, maar je hebt die gemiste erkenning of liefde niet nodig. Dat is een misvatting. Dat is allemaal oud, verleden tijd. Er zijn er die nog af te rekenen hebben met ouders, die al jaren geleden overleden zijn. Wie houdt wie gevangen? Laat alles nog eens je gedachten passeren. Wij leven alleen in het Hier en Nu. Gisteren bestaat al niet meer, morgen bestaat nog niet. Je lichaam en de gehele natuur verkeert voortdurend in het Hier en Nu. Alleen je denken haat of koestert gisteren en vreest of hoopt op morgen en houdt je zo buiten de ervaring van het werkelijke leven.

Het kleine zelf, het ik, blijkt uit alle verhalen uit alle eeuwen van alle mystici een illusie. Het heeft geen werkelijke blijvende waarde. Laat het Ik vallen. Dat is kunstmatig dus niet belangrijk. Onmogelijk? Je kan via een eenvoudige meditatie naar het denken laten kijken. Je ik blijkt dan voor 100% uit denken te bestaan. Dat waar je naar kunt kijken, kan nooit je centrale wezen zijn. Je kan dus leren naar de volledige werking van je 'ik' te kijken. Datgene wat kijkt, wat toeziet, daar draait het om, niet om je 'ik.'

Wanneer je denkt: maar ik wil, ik zou zo graag, ik voel mij gekwetst, ik wil dat niet, ik heb geen zin om.. enz., dan houdt het Ik je weer de verkeerde spiegel voor.

Er telt maar één ding. Het bewustzijn van het hier en nu. Daar waar je nu bent. Dat wat je nu voelt, hoort, ruikt.

Dat is het startpunt voor een nieuw leven, want daarin ligt het werkelijke leven besloten, niet in jouw wensen of angsten. Zoek de kracht in jezelf, daar waar die nu is. Door het leren voelen.




Denk niet dat het allemaal niet zoveel uitmaakt: wanneer je rustig in het HIER en NU in je gevoel zit en je laat je gedachten onbewust wegdrijven, DAN BEN JE AL WEER UIT JE GEVOEL. Zo snel gaat dat. Je moet klaar- en helder wakker zijn. Richt je op het heden. Hoop niet op iets in de toekomst, heb geen spijt over het verleden. Beiden bestaan niet meer of nog niet. Wat alleen telt is het heden, nu op de plaats waar je nu bent. Je bent immers hier en nergens anders.

Er zit echt niets anders op dan hier en nu te starten, vanuit jezelf, zoals je nu bent. Laat alle gedachten over het 'worden' vallen. Je bent er al! Wie bepaalt waarom en hoe je moet veranderen of groeien? Het gaat erom dat je beseft wie je uiteindelijk -in de grond bent.