Innerlijke Dialoog !!!

Wanneer je in stilte of in openheid zit, ben je de stille waarnemer van dat wat zich aandient, zonder dat je daar een medespeler in bent.

Denk je. Hoop je. Verwacht je.....

Wanneer je goed oplet merk je flarden denken op, die je bij het proces van het 'zitten' begeleiden.

 Dat kunnen gedachten zijn die ervaren verschijnselen benoemen.

 Dat kunnen afleidende gedachten zijn: ik moet A nog bellen of staat de verwarming nog aan…

 Dat kunnen irritaties zijn vanuit het lichaam: Au! mijn benen, enz.

Je bemerkt dan voor de zoveelste keer dat gedachten de stilte binnenkomen en weer verdwijnen. Laat ze maar gaan. Zolang jij maar Hier en Nu aanwezig bent (wat je altijd al moeiteloos bent), als waarnemer van verschijnselen die komen en gaan.

Niets staat vast. Alles stroomt en is in beweging. Ook je huis is geen vast gegeven. Al gaat alles wat trager…de verf bladert af, de voegen verbrokkelen, allemaal scheikundige processen en vanuit de natuurkunde weten wij dat zelfs stabiel lijkende massa's als bv ijzer of marmer één en al bewegende moleculen en atomen zijn. Trouwens, ijzer roest en marmer slijt ook.

Maar goed, over gedachten nu. De meest gevaarlijk categorie gedachten zijn die gedachten die namens Jou aantreden.

 Ja, het gaat goed zo, ik heb het door (wie of wat benoemen die gedachten als mijn ik?)

 Nog even zitten en dan kan het niet anders of de realisatie zal een feit zijn

 Ik ben dus het zien, niet het denken (en dat zegt het denken!!!)

Bij al dit soort redeneringen lijkt het of een samenhangend ik het noodzakelijk inzicht heeft en de wil heeft om zichzelf te laten verdwijnen in een absolute stilte. En wie spreekt tot wie? Ik tot mijzelf? En wie is zich dat gewaar? Wanneer jij die gedachten was zou je ze kunnen stoppen of op iets richten, waarvoor je gekozen hebt, maar dat lukt je niet.

Het bewijs is er dus dat die gedachten niets met de kern van mijn wezen te maken hebben, want dat kijkt toe en is zich gewaar van deze voorbijgaande gedachten, welke status die gedachten zichzelf ook lijken aan te meten.





Die innerlijke dialoog vormt een groot gevaar voor ons zolang wij denken dat wij middels die gedachten zelf aan het woord zijn, zelf geldige en betrouwbare conclusies trekken. Dat wij het zelf zijn, die deze conclusies trekt. Maar gedachten hebben geen toegang tot de werkelijkheid, het zijn krantenkoppen, die de werkelijkheid lijken te beschrijven, maar die dat niet kunnen. Immers beschrijf maar eens de essentie van geluid, of een complex beeld, of van complexe beweging, op een zodanige wijze, dat die beschreven werkelijkheid ook daadwerkelijk ervaren kan worden. Dat kan dus niet.

Laat dat denken (of liever de gedachten...) dus maar zijn (hun) gang gaan, merk het op, maar volg niet de inhoud. Het zijn wolken die passeren. Identificeer je er niet mee. Jij bent niet die gedachten. Jij bent de waarnemer ervan.

Jij bent niet die wijze persoon die de gedachten trachten te vormen. Je bent de waarnemer van dat proces. Jij bent niet de wijze, jij bent de waarnemen van gedachten die zichzelf wijsheid toemeten.Je bent zelfs niet die gedachten die concluderen dat gedachten nooit 'jij' kunnen zijn......

Jij handelt niet, je bent aanwezig. Of liever, je bent aanwezigheid.






Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan