Leven en sterven !!!

Ja, spiritualiteit is mooi. Je gaat een oceanisch leven tegemoet. Maar…er blijft altijd het probleem van het individueel en collectief sterven.

 Auschwitz, Hiroshima, de Goelag Archipel, Mao met zijn miljoenen slachtoffers…..Al die ellende, al die oorlogen, al die ziekten……

Waar doen we het allemaal voor…wat is er aan de hand. We moeten sterven anders vallen we straks van de aarde af. Souperen we alle natuurlijke bronnen op.

  Bij het zien van een film over Australië gaan je ogen toch wel even open: de film die heet:

Australia, The Great Outback

Wat je o.m. te zien kreeg was het effect in de Woestijn van de komst van de Moesson eens in de 7 jaar of zo…. Rivierbeddingen vulden zich, woestijnen werden bloemenvelden. Er ontstond een enorm meer dat zich vulde met miljoenen vissen. Vanuit het niets verschenen duizenden pelikanen. Hadden ze GSM-etjes?  


 


Een paradijs in een normaal uitgedroogd gebied. Waar kwam dat leven zo snel vandaan? Die planten allemaal…de zaadjes worden kennelijk goed beschermd in de woestijn, maar die vissen… Het was weer het oude liedje. Eten en gegeten worden. Toen kwam de droogte weer terug, de rivieren droogden weer op en de meren werden poelen met miljoenen voor hun leven vechtende vissen. Zij stierven massaal in enkele dagen. De pelikanen trokken vervolgens weg en stierven bij bosjes in de uitgedroogde woestijn…..

Wat een verspilling van leven of niet?………het leven kwam op en verdween. Waar was het?

Ineens kon je als het ware een openbaring zien, glashelder, als in een 3D panorama! Nu maar in woorden, het blijft behelpen:

Het Zelf, God, Brahman bevat alle leven. Is alle leven. Onze bron is Een. Het leven dat ogenschijnlijk wordt voortgebracht is het Zelf in expressie. Er is geen individueel leven dat geschapen wordt. Het Zelf zit in elk stukje levende natuur, het is alle natuur. Het hele Universum is zijn/haar zichtbare leven. Jou zelf=mijn zelf. Wij lijken verschillend maar wij zijn hetzelfde leven, dat Een is. Toen die miljoenen vissen in dat meer verschenen kwamen er geen miljoenen individuele stukjes leven bij, het was een en al leven in de vorm van vissen, planten, bloemen, insecten en toen de droogte kwam werden die verschijningen teruggenomen in het leven zelf.

En wat mensen betreft, het leven in de mens wordt voorzien van gedachten die gekoppeld zijn aan het lichaam en de omgeving van het lichaam. Maar zonder het leven is er geen mens. Ook bij al die oorlogen en rampen verdwenen geen individuele stukjes autonoom leven.

Er verdween geen individueel leven, want dat is er niet.

Zoals Sri Ramana Maharshi antwoordde op de vraag waar hij na zijn sterven zou zijn: "Hier en in jullie....waar anders zou ik kunnen zijn?"