|
Tsoenang-tse, een Taoïst uit het China van de 3de eeuw v. Chr., droomde eens dat hij een vlinder was, van bloem tot bloem fladderde over een zonnige lenteweide. Plotseling werd hij wakker. Was hij nu een mens die gedroomd had dat hij rondfladderende vlinder was of . . . . .was hij een vlinder die droomde dat hij een ontwakende mens was?
De Chinese filosoof in het verhaaltje ontwaakt en zoals het een filosoof betaamt draait hij de vraag om.
Is de werkelijkheid soms bedrog? Hoe kom ik erachter dat ik geen vlinder ben die droomtdat hij een ontwakend mens is?
Eeuwenlang hebben filosofen zich over dit dilemma gebogen: hoe stellen we vast wat we van de werkelijkheid weten? Zij mijmeren over de eeuwigheidswaarde en universele geldigheid van die kennis, hoe anders zou je het verschil tussen waarheid en bedrog kunnen kennen?
Ook al ontbreekt dus een echte objectieve maatstaf, in de praktijk kunnen we met onze kennis heel goed uit de voeten. We kunnen andere mensen iets uitleggen, hun koude voeten voelen in het donker, een auto besturen, enzovoort . Van kindsbeen af leren we kennis te vergaren, vooral door het benoemen van alles om ons heen, door taal dus en het gebruik van ons geheugen, we leren wat we ermee kunnen doen.
Hetzelfde geldt voor dromen. Dromen zijn geen bedrog, maar een subjectieve werkelijkheid, zij het van een andere orde. De vaak vreemde droomwerkelijkheid kunnen we in een wakende staat leren kennen door hem opnieuw te ervaren en te benoemen.
Precies zoals we het doen met de "gewone" werkelijkheid.
De grenzen tussen droom en waaktoestand zijn vloeiend. Tsoeang-tse bleef nog even in dat grensgebied verwijlen - hoewel hij wakker werd, waande hij zich nog even een vlinder. Maar ook Tsoeng-tse zal niet lang in het nevelige gebied tussen dromen en waken zijn blijven steken.Na enig hoofdschudden en een plens koud waterzal hij tot de orde van de dag zijn overgegaan.
Wat Tsoeang-tse meemaakte, overkomt ons allemaal wel eens.
Soms dromen we zo echt dat na het ontwaken de droomtoestand nog als
een sluier over je heen blijft hangen en je gewoon niet weet waar en wie je bent.
Vaak ook komen in de loop van de dag flarden van die droom plotseling ons wakend bewustzijn weer binnenwaaien om even snel weer te verdwijnen. Dromen zijn vaak even alledaags als de werkelijkheid.
Letterlijk (voor zover je Chinees letterlijk kunt vertalen) betekent het woord Tao "Weg".
Volgens het Taoïsme is alles in een perfecte harmonie. Geen statische harmonie, maar één die voortdurend verandert, een in voortdurend wisselend evenwicht. Geen stilstand, maar dynamiek.
Alles heeft zijn tegendeel. Niets kan bestaan zonder dat tegendeel en: voor alles is er de juiste tijd.
Je zou kunnen zeggen, dat als je leeft met deze waarheden je met Tao leeft: op de juiste weg bent, de juiste manier van leven hebt. Leeft in overeenstemming met de werkzame kracht die het leven, het heelal, in stand houdt.
Die kracht heet ook Tao.
Tao is dus de weg, de waarheid, het leven.
In zijn meest fundamentele vorm is Taoisme een manier van leven en werken die accepteert wat er gebeurt, het waardeert en ervan leert
|
