De revue

Wat voorafging

Ze dweepten met James Dean en Marilyn Monroe.
Ze zetten hun eerste danspassen op Glenn Miller en Elvis.
Ze droegen de eerste jeansbroeken en bikini’s.
Ze kochten de eerste auto’s en haalden de eerste koelkasten en platenspelers in huis.
Ze zijn geboren in de jaren ‘20, ‘30 en ‘40. Anno 2004 zijn het allesbehalve
oude besjes en kreupele knarren. In ‘Château Bravoure’ laten onze tantes en nonkels
zich op een onnavolgbare manier kennen. Actief, energiek en artistiek.

"Château Bravoure’ is het verhaal van 6 jonge dames en 6 zes jonge heren van
gemiddeld 65 jaar. Met een jeugdig enthousiasme zwoegen ze samen één maand lang
aan dat ene moment van glorie: een avondvullende revue in de Antwerpse Bourlaschouwburg.

In tien afleveringen volgen de kijkers het relaas vanaf de zenuwslopende auditie,
waarbij uit dertig genomineerden twaalf finalisten worden gekozen,
tot en met de enige echte galavoorstelling.

Eén maand lang halen ze alles uit de creatieve kast. Zang, dans, cabaret, muziek…
Dertig dagen lang kneden ze hun talent tot een onvergetelijk spektakel,
ondersteund door regisseur Carry Goossens en door gastdocenten
als Guy Van Sande, An Nelissen en David Davidse.

Maar er is meer: in en om het kasteel van ‘Château Bravoure’ spelen zich niet alleen
de repetities af. De hoofdrolspelers zorgen er ook voor hun eigen kost,
organiseren hun eigen leven.
Een leven waarin ze allemaal een berg ervaringen achter de rug hebben:
op de planken maar ook ernaast. Vandaag hebben ze niets meer te winnen of te verliezen.
De boterhammen zijn verdiend, de kinderen opgevoed. Nu zijn zij aan zet.
 Met hart en ziel storten ze zich op hun taak. Het is erop en erover.
Ook al wil het lichaam soms niet zo snel meer mee, de geest blijft jong en gedreven.

Gastvrouw Dina Tersago volgt het allemaal op de voet en registreert mee
de vreugde en het verdriet, de romances en spanningen, de hilariteit en plankenkoorts.
Wie ontpopt zich tot dé ster? Wie haakt af? Halen ze de première?
En hoe reageren familie en publiek?

‘Château Bravoure’ brengt verrassende televisie, met in de hoofdrol twaalf opa’s en oma’s
zoals u ze nog nooit zag. Twaalf mensen die bewijzen dat –zoals één deelneemster het uitdrukte
 ‘oud zijn niet betekent dat je alleen nog achter sanseveria’s kan zitten’.

12-10-2005 om 11:01 geschreven door Yvette  

11-10-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

10-10-2005 om 19:32 geschreven door Yvette  

09-10-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

Marleen Sterck

Marleen is een in Haacht wonende weduwe van 57 jaar. Ze heeft 4 kinderen en 3 pleegkinderen, waarvan er nog 2 thuis wonen. Ze heeft gewerkt als logistieke bediende in o.a. gevangenissen. Als bezige bij zit ze in tal van verenigingen waaronder de fanfare, harmonie, toneel,...

Haar levensmotto: “Ik dans… !”

“Als een witte raaf ben ik aan het avontuur van Château Bravoure begonnen, met als droom meedoen in een revue. Een maand lang, zang, drumact en acteerlessen in mekaar steken, maakten het boeiend. Een spannend en vermoeiend avontuur dat ik kan opbergen in mijn rugzak vol levenservaringen. Later, als ik oud ben, en knus in mijn schommelstoel zit, open ik nog eens deze rugzak vol herinneringen en zal ik alles met plezier herbeleven.”

07-10-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

Yvette Vermaut

Yvette is een 58-jarige huisvrouw uit Izegem. Ze speelt al van jongsaf toneel en zit al 25 jaar in een amateurgezelschap. Haar voorkeur gaat uit naar rollen waarin ze een ‘kletswijf’ of ‘stoute’ vrouw mag spelen. Dat doet ze dan ook met volle overtuiging.

Haar levensmotto: “Een dag zonder een glimlach is een verloren dag.”

“Château Bravoure was voor mij een unieke ervaring. Een maand als het ware in een commune te leven ver van de alledaagse beslommeringen. In die tijd mensen te leren kennen met grote gaven en kleine gebreken. Voor mezelf heb ik veel vrienden gevonden "au château". Ik heb een dagboek bijgehouden en zal daarvan genieten (met Gods zegen) tot anno 2050.”

06-10-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

Yvonne Byl

Yvonne is een echte diva die al sinds haar 10de op een podium stond. Haar hele leven staat in het teken van muziek. Ze was the leading lady van ‘The Ladies’, één van de eerste damesorkesten in Vlaanderen. Ze leerde piano spelen aan de muziekschool en het Conservatorium te Antwerpen. Daarnaast is ze een meester in het bespelen van haar accordeon.

Haar levensmotto: “Klaar!”

“Op het kasteel voelde ik mij tien jaar jonger. Gezondheid prima, daar we zo een goede sfeer en groep hadden. Met Carry en Chris werken was heel plezant en ik heb nog veel bijgeleerd. Ik had na die fantastische maand nog langer willen blijven.”

05-10-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

Antoine Roegies

Antoine is een 57-jarige bon-vivant uit Melle. Hij geniet met volle teugen van het leven. Hij was vroeger de zanger van ‘Fathers Brown’. Een groepje waarvan de single werd uitgebracht in 35 landen, maar door een vroege split van de groep is de grote doorbraak er spijtig genoeg nooit gekomen. Antoine volgt nog steeds zangles.

Zijn levensmotto: “Geniet van de kleine dingen”

“Door de kans gekregen te hebben aan Château Bravoure mede te werken, heb ik meer zelfvertrouwen en geloof in eigen kunnen gekregen. Ben ik opener naar andere mensen toe, en kan ik hen laten zien en voelen dat ik om hen geef. Ik heb in mezelf dingen leren ontdekken, die ik niet wist dat ik ze kon. En daardoor heb ik opnieuw de ambitie om met een orkest en een eigen programma bestaand uit mix van Nederlandstalige evergreens, Franse chansons, en jazz-standaards terug op te treden.”

03-10-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

Leo Franquet

Leo Franquet is op zijn 67ste nog zeer actief. Hij heeft een carrière als provinciaal bankdirecteur achter de rug. Zijn reis door Indië en zijn fascinatie voor Ghandi maakten een ander mens van hem. Hij is zich daarna als amateurtoneelspeler wat meer gaan toeleggen op creatieve bezigheden. Hij werkt als acteur voor de West-Vlaamse politieschool en is model voor de Brugse Academie voor Schone Kunsten.

Zijn levensmotto: “In de naam van Ghandi, van Mandela, en de vrijheid. Amen”

“Château Bravoure was een reis. Je vertrekt. Je laat geliefden en gewoontes achter je. Je kent je retourdag. Zolang zul je onderweg zijn. Leuke momenten, ook mindere. Leuke mensen, ook mindere. De balans maak je op het einde. Het was een mooie reis. En de TV-uitzendingen........... zoals die foto van dat boeddhabeeld. Echt was het mooier.”

03-10-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

Monique Verhelle

Monique is een uitermate fitte en lenige Brugse dame. Op haar 58ste doet ze nog vlotjes een grand écart en een pied à la main. Ze is dan ook 30 jaar danslerares geweest. Daarnaast is ze ook actief in het amateurtoneel en speelt ze piano.

Haar levensmotto: “Doe wel en zie niet om”

“Een onverwachts avontuur waar ik halsoverkop het onbekende inrolde, mij tussentijds in mijn vaart afvragend waar ik aan begonnen was. Nu denk ik met weemoed en fierheid terug aan dit project, waarvan ik mocht en kon een blijvende schakel zijn in een ongeëvenaarde en buitengewone ervaring.”

02-10-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

Maurice De Munter

Geboren entertainer Maurice is 66 jaar en speelt gitaar. In de jaren 60 is hij beginnen zingen in bijberoep. Vroeger stond Maurice aan het hoofd van een drukkerij, maar nu is hij op pensioen. Hij staat graag op een podium en als hij er niet opstaat, wil hij de mensen toch aan het lachen brengen.

Zijn levensmotto: “Maurice is altijd fris als het zomer is”

“Château Bravoure heeft mij vooral een fantastische ervaring rijker gemaakt. Ik bedank al de mensen die aan dit programma meegewerkt hebben, maar vooral Carry Goossens, Chris, Ann, David en Guy die ons enkele kneepjes van hun vak geleerd hebben in verband met stembeheersing, een tekst neerzetten, of een verhaal vertellen. Ik hoop deze unieke ervaring nog vele jaren met andere mensen te mogen delen, hen te beroeren, te ontroeren, en gelukkig te maken!”

01-10-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

Brigitte Blomme

Brigitte is een vlotte en enthousiaste 60-jarige spraakwaterval uit Roeselare. Ze speelt 8 jaar toneel en danst al 25 jaar. Af en toe is ze te zien als figurant in een tv-serie. Brigitte is lange tijd gerante geweest van een kledingzaak. Brigitte geniet ervan om samen met haar vrienden een stapje in de wereld te zetten.

Haar levensmotto: “Hoop doet leven!”

“Ondanks de kleine irritaties in het kasteel was mijn verblijf een aangename en unieke belevenis. De revue was een leerrijke en fantastische ervaring. Te mogen werken met Carry, Chris, David en de andere gastacteurs was een hele eer. Een maand om nooit te vergeten!”

01-10-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

Francis Raes

Geboren in 1935 uit muzikale ouders begon Francis als jongetje balletlessen te volgen. Hij studeerde aan de balletschool van de Koninklijke Vlaamse Opera terwijl hij tegelijkertijd een opleiding volgde aan het Vlaams Conservatorium Antwerpen. Hij danste 3 jaar in het ballet van de Koninklijke Vlaamse Opera maar stopte dan om zijn diploma te kunnen halen in de Royal Balletschool of London. Francis behoorde tot de wereldtop maar is nog steeds een bescheiden man die het dansen niet kan laten. Zelfs nu geeft hij nog altijd les aan jonge ballerina’s.

Zijn levensmotto: “Het kan altijd beter.”

“Voor mij een spannend avontuur met als doel samen met de uitgekozenen een revue tot stand te brengen in een mooie locatie in een korte tijd.”

30-09-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

Maria D'Haenens

De oudste van de bende is een uitermate actieve vrouw van 75 jaar uit Borgerhout. Ze heeft een loopbaan achter de rug als ballerina bij de Vlaamse Opera. De laatste 15 jaar verzorgde ze optredens als zangeres in bejaardentehuizen.

Haar levensmotto: “Pluk de dag, hou alle zorgen buiten!”

“Indukwekkend om te zien hoe zo'n verschillende mensen met hun "jonge" leeftijd erin geslaagd zijn om allen hun steentje bij te dragen aan deze revue. Dit was nooit gelukt zonder Carry en Chris. Wat een unieke ervaring, hier zijn geen woorden voor.”

30-09-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

30-09-2005 om 00:00 geschreven door Yvette  

   Laatste dag ............

Om 7u.krijgen Marleen en ik van Leo champagne op bed.

Maurits brengt ons een serenade en Francis heeft koffie en ontbijt meegebracht.

Ach wat is dat toch lief.

Ik kruip bij Marleen in het eenpersoonsbed en we hebben
weer veel plezier.We knuffelen elkaar.

Wij moeten nadien onze koffers pakken om weg te gaan,
niemand is hier blij om, iedereen wil wel nog een tijdje blijven.                 

Peter en Lisbeth komen afscheid nemen.
Wij bedanken hen nog eens.

Ook de crew neemt afscheid en dat zijn ook reeds
een beetje onze vrienden geworden.

Om 10u. wordt er geknuffeld en geweend.
niemand wil eigenlijk nog weg !!!!!

Wij nemen afscheid van elkaar en lopen
verloren rond in het grote kasteel……                                

Om 11u. zijn er belegde broodjes.

Wij eten iets maar niemand heeft veel honger.

Dina is er ook, zij wacht op ons op het terras waar we elkaar straks

                                          “tot ziens”

                                                               zullen zeggen.

Er wordt ons gevraagd om nog eens onze gospel te zingen
om de sfeer wat op te monteren.

Wij zingen wel maar de sfeer wordt er niet beter van.

Iedereen aan het wenen.

En daar……komt de eerste wagen en gaat de éérste vriend weg..

Nog een afscheidszoen.         

                                      En……………….    

 Aan de auto, door de man of vrouw die iemand komt halen een welkomstgroet
en weg is de eerste…….          
                                

 En zo de hele tijd door iedere tien min zien wij weer
een andere vriend die weggaat…...

Marleen en ik zijn de laatste, wij nemen elkaar snikkend vast en
beloven elkaar terug te zien, zeker mailtjes heen en weer te sturen.
Zij was toch mijn slaapkamermaatje.
                                                       

Nu ben ik aan de beurt om weg te gaan………….
                                   
                  

HET AVONTUUR IS VOORBIJ !!!…………..

MAAR WIJ HEBBEN LEUKE HERINNERINGEN

EN GOEDE VRIENDEN OM AAN TERUG TE DENKEN.

29-09-2005 om 15:49 geschreven door Yvette  

28-09-2005 om 16:11 geschreven door Yvette  

28-09-2005 om 16:09 geschreven door Yvette  

Morgen terug naar huis !              

             ene zijde blij om famillie terug te zien
             andere kant: bedroefd om vrienden achter te laten......

28-09-2005 om 11:47 geschreven door Yvette  

Het is 8u.in de morgen, samen met Marleen is er een kussengevecht,
de kussen vliegen door de kamer, wij zijn zo blij en overgelukkig.

             .

Leo komt binnen , de crew is er ook meteen natuurlijk.

Wij gaan naar het ontbijtbuffet, weer te beginnen met champagne,
het kan niet op.

Om 12 u. vertrekken wij richting kasteel   

Om 14u. komen er fotografen om fotosessies te maken.

                                                                                             
Leonie (de kleedster) komt ons vertellen welke kleding wij moeten aantrekken.

Het is voor de zoveelste keer weer feest, onze gasten zijn
Carry, Chrisje, Guy ,David en Dina.

Maria zal bloemen halen om de tafel te versieren.

Zij komt met een bloementuin en met een enorme takkenbundel binnengewandeld,
Je ziet Maria niet meer staan, zij is juist een bloemenstruik.

Monique en ik zijn juist in de eetzaal en bij het zien naar Maria
en alles wat ze bij zich geeft krijgen wij de slappe lach,
die steeds maar blijft duren,
telkens wij naar die grote berg bloemen kijken is het weer gieren.

Om 20u. komen onze gasten binnen.

Maurits geeft een toespraakje Dina en zoeteke (Chrisje) krijgen bloemen                           
                                 

De heren krijgen een kistje met drie flessen goede wijn.

Als geschenk geeft David aan ons gratis een aantal individueel
privé-lessen zang bij hem thuis,
wij moeten de data vaststellen.                 

                                                                  
Guy vertelt ons een verhaal, wij hangen aan zijn lippen.

.

 Marleen krijgt ook een bos bloemen want zij heeft zoveel in de keuken voor ons gewerkt.

Maar tot mijn zeer grote verbazing krijg ik ook van hen allen een grote bos bloemen, ik weet wel niet waaraan ik het verdiend heb, maar ik ben ze allemaal zo innig dankbaar.

Ik zou hen allemaal wel duizend kussen willen geven.

 De avond is zo gezellig…….
 we willen niet aan morgen denken……….
 
                             

Nog een laatste maal toosten op "Chateau Bravoure".......

             

28-09-2005 om 00:00 geschreven door Yvette