Ik wens jullie allemaal een jaar vol Oude vrienden ... en nieuwe kansen
Welkom bij
Chateau Bravoure
E-mail mij
je krijgt zeker antwoord terug
De 6 kandidaat heren
Maurits
Leo
Francis
Antoine
naar onze bestemming ? ..
Hier zijn we dan
Wie
slaapt
bij
wie.....
de ene gaat wandelen
de ander gaat fietsen
of pootje baden
Yvonne en ik met ons "Smartje
Naar de repetitie
125
zalig wakker dromen.......
Met de " Car " naar de winkel
samen met Dina op de fiets
Naar de kapper
Carry en Chrisje staan ons op te wachten
naar de bakker met Maurice
Toosten... op ons
Naar Londen
Als koningen werden wij overal ontvangen
Hier in de loge's van de artiesten
de gospel
Robert gaat naar huis
Straattoneel in Hasselt
met Ann Nelissen
nog eens tot bij de kapper
Brigitte is 60
dat waren moeilijke momenten
toen de famillie in beeld kwam
de monologen
onbeschrijfelijk!..
wat een verbazing
spelen in " De Bourla "
wat een emotie's
wanneer het brandgordijn cm. per Cm. omhoog gaat .
de foyer van de Bourla
Wie over iets piekkert mag tot bij Carry om het uit te praten
amaai......
Wij zijn er klaar voor
Laatste avondmaaal op het kasteel ....
439
wij worden in de watten gelegd door de heren
het is zover....
Dina sluit de poort
herinneringen........
aan een heerlijke tijd
die men NOOIT vergeten zal
Chateau Bravoure
Mijn dagboek van die maand bij VTM
10-09-2005
Maria
Maria D'Haenens Woonplaats : Borgerhout Leeftijd : 74 jaar Loopbaan : gepensioneerd & voordien ballerina bij de VlaamseOpera Hobbys : zingen, tijd aan de kust doorbrengen Gezinssituatie : weduwe, 1 kind, 1 kleinkind
Levensmotto : Pluk de dag, hou alle zorgen buiten!
Zondag 20 Juni Deze morgen worden er foto's gemaakt voor "Dag Allemaal"
De fotograaf maakt met iedereen een praatje.
Château Bravoure "Château Bravoure" is het meeslepende verhaal van zes jonge dames en zes jonge heren van gemiddeld 65 jaar. Met een jeugdig enthousiasme zwoegen ze samen één maand lang aan dat ene moment van glorie: een avondvullende revue in de Antwerpse Bourla.
Programma-info Algemene info over "Château bravoure" (lees meer)
Tournee "Château bravoure" komt naar je toe (lees meer)
Aflevering Komende zaterdag in "Château bravoure" (lees meer)
Deelnemers Wie is wie in "Château bravoure"? (lees meer)
De repetitie ging niet zo vlot, maar ik denk dat ik het er nogal goed vanaf gebracht heb want Carry kwam mij zeggen dat hij zeer tevreden was over mij.
Deze avond krijgt iedereen de kans naar Carry te gaan als men over iets aan het tobben was.
Het was eindelijk nog altijd dat afvallen dat ons parten speelde (van de meeste van ons toch) velen zeiden van niet maar er werd toch veel over dat afvallen gesproken.
Er zijn tot nu toe maar drie mensen zeker van hun plaats, Maurits, Antoine en ik,
de meeste geloven erin dat er niemand kan afvallen! Maar toch ..
Er zijn heel wat mensen die vragen aan Carry hadden.
Iedereen is bij zijn terugkomst van het bezoek aan Carry opgelucht en tevreden.
Morgen gaat Carry beslissen wat wel en wat niet in de show blijft.
Het éérste bedrijf mag zeker geen uur duren, en het tweede bedrijf mag maar 45min.duren.
Hij heeft te veel materiaal, zegt hij, dus is het weer afwachten.
Leo voelt zich ziek hij heeft koorts en de dokter moet komen, er komt nog een andere dokter bij en beide dokters besluiten dat Leo best naar het ziekenhuis gaat
Hij heeft intussen 40 graden koorts.
Wij duimen allemaal voor hem natuurlijk en hopen dat hij vlug terugkomt.
Hierbij bevestigen wij uw reservering voor "Chateau Bravoure", een spektakel in een regie van Carry Goosssens.
Gedurende een maand heeft Carry 12 actieve Supersenioren begeleid om een verrassende theatervoorstelling te maken vol humor.
Het uitzonderlijke verhaal van deze jonge ouderen zal VTM later dit jaar uitzenden. Dina Tersago, die ook de programmareeks zal presenteren, heeft alvast haar zitje gereserveerd. Meer nog, de premiere zal door het kruim van BV - land bijgewoond worden.
Chateau Bravoure gaat in premiere op 24 juni in de Bourla schouwburg.
Gelieve aanwezig te zijn om 20u. Kom tijdig en hou rekening met eventuele vertragingen omwille van de werken op de Antwerpse ring. Hierbij vindt u een wegbeschrijving naar de Bourla, Komedieplaats 18, 2000 Antwerpen (www.deleien.be)
Uw tickets kan je terplaatse afhalen aan de balie.Deze voorstelling wordt gefilmd, dus stadskledij is gewenst.
Wij wensen u een prettige avond. Met vriendelijke groeten,
Leo is ziek, veel te ziek om mee te gaan naar !..... Hij heeft koorts en blijft in bed, iedereen hoopt dat hij morgen genezen is.
Om 6,30u. vetrekken wij met enkele autos van de crew naar het station van Hasselt.
Om 7,15u. nemen we de trein naar Antwerpen.
De crew vraagt Maria op de trein te stappen, .. zegt haar nadien dat het misschien niet die trein is, in een twee drie is Maria de trein weer uit.
Ik moet dan aan een meneer gaan vragen welke trein naar Antwerpenvertrekt.
Het blijkt wel de trein te zijn waarin Maria reeds gezeten had.
Onze lachspieren waren weeral in de plooi en we waren pas aan het instappen.
In de trein hebben we gezongen dat het een lieve lust was.
In Antwerpen aangekomen zijn we naar Den boer van tienen geweest
en er onze koffie gedronken
.
Om 9u. kwamen Carry en Chrisje daar aangewandeld wij gingen dus met hen op stap .
.
Wij liepen met hen via enkele omwegen naar de Bourla waar we onze revue zouden spelen.
Binnen langs de artiestengang naar de loges gaan kijken, deze waren zeer mooi overal lichten en spiegels, de grimekamer was ook in orde, toiletten en douches een rustruimte waar zetels en matrassen aanwezig waren, cafetaria, alles was er.
Toen gingen we naar de scène .
Enorm groot,de branddeur was dicht dus op scène was alles een beetje zoals in De Spil.
Toen de brandtrap centimeter per centimeter naar omhoog opgetrokken werd was iedereenstomverbaasd.
ZO ONGELOOFELIJK MOOI
Het was alsof we in de wereld van Sissi verzeild waren.
Beschilderd plafond die met lichten bezaaid was. Drie loges boven elkaar, overal lampjes en uitgebeitelde koppen van musici.
Véél te mooi om te kunnen beschrijven.
.
Het overviel ons allemaal, wij waren er allemaal stil van geworden.
Het was of ik een druk op mijn borst voelde, de tranen stroomden ongewild over mijn wangen,
Dat wij daar stonden niet te geloven.
Wij zouden de kans krijgen daar te spelen, wat vele grote artiesten graag zouden willen, kregen wij zomaar in de schoot geworpen.
Dit is wel een gevoel dat ons altijd zal bijblijven.het was werkelijk een openbaring.
Om 12 uur krijgen wij daar in de foyer van de Bourla ons middagmaal opgediend door obers in livrei. Ook daar is alles in Weense stijl.
Om 13,30u. keren wij met de bus terug naar het kasteel nog nagenietend en ook fantaserend over wat wij nog zullen mogen beleven.
Om 15u. hebben Antoine en ik nog repetitie met Guy voor onze monoloog.
Ik ben toch blij dat ik die gewonnen heb, het is een verrijking met Guy te mogen werken.
De avond wordt voor iedereen nog: een nagenietend wegdromen
Morgen is er terug les er wordt gevraagd alles te kunnen voordragen en te zingen zonder boek.dus .
Maurice heeft gisteren bij het bezoek van zijn vrouw voor ieder van ons een beeldje gekregen dat ze zelf had gemaakt in de kleuren van VTM Lief hé
Goede repetitie gehad met Carry en met David weer veel bijgeleerd
Maria en Yvonne werken aan de reeds beroemde scetch " fruit " Fruit heeft een hele reputatie, telkens is er kibbeling bij het repeteren, wanneer Yvonneke iets wil dan denkt Maria er precis anders over, en ook omgekeerd. Wat nu weer moet lijkt voor de andere uit den boze.
Wij maker er grapjes over want we weten zeker dat alles weer op zijn pootjes terechtkomt.
Ik heb een goed gesprek met Monique, zij heeft ook haar deel mieserie gekend, ik bekijk haar nu wel heel anders, milder in ieder geval.
Maurice vertelt mij dat hij zo blij is dat mijn monoloog gekozen is, dat doet mij zon deugd want het is echt gemeend.
Er wordt ons gezegd dat er morgen terug een verassing is wij moeten om 6,30u. vertrekken met de bus naar??? . . Voor het slapen gaan repeteren Marleen en ik nog eens voor de spiegel het:"Chique restaurent"
Het is terug een mooie genietende onvergetelijke dag geweest.
In de morgenrepetitie mag ik twee stukken van Germaine doen.
Nog niemand van de groep had het gehoord, iedereen moest hartelijk lachen, ze vertelden mij: wij verstaan er niets van maar we moesten willen of niet, we moesten lachen.
Ik vond dit een groot compliment, en Carry vond het best ook heel leuk.
Zoeteke (Chris, Carry zijn vrouw) regieassistente van Chateau Bravourdat is een hele lieve toffe madam.
Die twee mensen verstaan elkaar zonder woorden, de liefde die ze voor elkaar voelen straalt over op ons allemaal.
David komt in de namiddag.
Na de namiddagrepetitie werd ons gevraagd, allemaal om 18u. op het terras te zijn.
Wij aan het zagen op dat we dorst hadden, dat we moe waren, dat we wilden onze lessen leren enz enz .
Maar geen enkel gezaag werd beantwoord tot om 19u. opeens Maurits en Marleen werden weggeroepen, iedereen had schrik en vroeg zich af wat is dat nu!!! .
Tien min. Later werd Antoine en ik geroepen, we moesten met de cameramensen mee tot voorbij de bocht van het kasteel, daar moesten we wachten.
Opeens om de andere bocht heen, daar kwam opeens mijn familie aangewandeld.
Ik wist niet wat ik zag, wist niet of ik moest lachen of wenen, ik wist niets meer behalve dat ik zo gelukkig was.
Dat gevoel van weerzien kan hier niet beschreven worden.
Ik ben naar ze toegelopen, God wat was ik blij hun allemaal te kunnen vast nemen.
Georges, PetraBart en Timmetje, Alexander en Marijke, ouders van Marijke, Réjane en Raf.
Dat een weerzien na 14 dagen zo kon zijn ..
Intussen waren er van elke kandidaat familieleden aangekomen.
Dina was er ook terug.
Wij mochten ons bezoek het kasteel laten zien.
Ik moest van de creweens met de smart rijden. samen met Yvonneke natuurlijk.
Ik dacht dat is raar,dat kan toch iedereen.
Maar het kwam uit, ik startte de wagen en toen kwam er langs achter zon grote zwarte wolk, de mensen zagen elkaar niet meer staan.
Ik wasl bang dat ik iets verkeerd had gedaan, maar het was iemand die mij een poets wilde bakken natuurlijk.
Kristof van de crew had zwarte poeder in de uitlaat gedaan en maar filmen natuurlijk.
Nadien werd iedereen gevraagd om in de weide plaats te nemen.
Daar stond een frietkraam, was er barbecue, en drank wat je maar wilde, het was er allemaal,.dit was een tuinfeest om nooit meer te vergeten
Er stonden een honderdtal nieuwe stoelen en een heleboel tafels..
Kaarsen stonden op de tafels te branden en in de grond waren er lichten geplaatst.
Er was ook een podium.
Onze bazen hadden er werk van gemaakt.
De uitbater van het frietkot had gehoord dat wij West-Vlamingen waren en hij kwam direct naar ons toe, en wat bleek, hij was ook van Izegem.
Mens wat is de wereld toch klein.
Na een half uur werd aan de kandidaten gevraagd hun monoloog te brengen voor het publiek. .Dus daarom stond dat podium daar!
Ik was als derde aan de beurt, ik moet zeggen ik was zo gelukkig en ik had zon goed gevoel, weer voelde ik echt dat mama bij mij was.
Ik deed het goed, ik dacht toch zo.
Toen we alle elf aan de beurt waren geweest dacht ik dat de winnaar bij de mannen Francis, en bij de vrouwen Marleen zou zijn, ik had mijn blad niet meer nodig en ik gaf het aan Timmetje om te spelen.
Carry en Guy vertelden ons dat ze binnen een kwartier de winnaars zouden bekend maken.
Er was zeker geen strijd tussen ons, we gunden het elkaar.
Na een tiental min. kwamen Carry en Guyterug, ze vertelden dat de beide winnaars van deze monologen zeker waren van hun plaats in de show.
Carry vertelde ons dat het ook een beetje een vergiftig geschenk was, want onze monoloog moesten we wel voordragen zonder papietje natuurlijk, dus weer nog wat bij om te leren, maar we deden het maar al te graag.
Ze begonnenbij de vrouwen en tot mijn zeer grote verbazing werd ik de winnaar, ik dacht dat ik niet goed gehoord had en bleef verslagen op mijn stoel zitten, dan riepen ze mij nogmaals op het podium te komen.
Ik was helemaal holderdebolder.
Antoine was de winnaar bij de mannen, wij wensten elkaar proficiat en ook de anderen kwamen om ons geluk te wensen.
vette_ ntoine
Onze monologen mochten dus voorgedragen worden in de revue.
Mijn familie straalde dat zag ik wel en ze waren ook heel trots.
Maar ik dacht wat is mijn mama fier op mij, ook aan mijn vader heb ik toen gedacht ik voelde hem ook zo dicht bij mij staan, hij zou ook zo heerlijk trots en fier op mij zijn geweest.
Eten, drinken en dansen daarmee werd de avond gevuld.
Toen het 22 u.was zijn we binnen verder gaan feesten want buiten werd het te kil.
Timmetje was zo braaf, iedereen vertelde me dat het toch wel een braaf kindje was, ik heb hen toen geantwoord :
.Kijk eens naar zijn mamy !.... Om 24,30u. kwam Peter zeggen dat iedereen best afscheid zou nemen want dat het voor ons morgen weer vroeg dag was.
Om1, 30u. ging iedereen naar bed, maarik heb zeer weinig geslapen en dit van geluk.
Vandaag repetitie met David en met onze gastdocent.
Wij weten nog steeds niet wie het zal zijn.
Een kwartier later is hij er.
Tot onze allergrootste verassing en vreugde blijkt het niemand minder dan
Guy Van Sande te zijn.
Dat is zon vriendelijke mooie man met zwarte ogen die fonkelen, hij steelt meteen het hart van iedere vrouw.
Hij heeft onze teksten verbeterden nu moeten wij ze individueelaan hem voordragen,
dit in het kasteel, terwijl David met de anderen verder werkt.
In de namiddag, . het is warm, daarom gaat de voordracht bij Guy verder op de binnenkoer van de kasteelhoeve.
Wij leren zoveel aan hem . maar het voornaamste dat wij leren is
MINDER IS MEER
Dit is een gouden regel die we moeten onthouden.
Bij een voordracht hoeft niet alles uitgelegd worden met handen en met drukkende woordenleert hij ons.Hij leert ons ook,dat men, met een minimum aan bewegingen meer kan bereiken dan met veel gebarentekens
Hij zegt dat ieder mens zijn eigen visie moet kunnen hebben over een verhaal, iedereen moet zijn eigen voorstelling maken van iets.
Dit was mijn verhaal monoloog:
De Koekjesdief
Ik was in de luchthaven toen ik hoorde dat mijn vliegtuig een uur later zou vertrekken dan verwacht.
Ik ging naar een kiosk, kocht een boek en ook een zak koekjes.
Ik zat op een bank in mijn boek te lezen toen ik zag hoe de man naast mij
een stuk of wat koekjes uit de zak pakte die tussen ons in stond.
Ik deed of ik het niet zag,ik wilde geen ruzie.
Ik las, at koekjes, en keek op de klok,
terwijl die brutale koekjesdief mijn voorraad koekjes aan het opeten was.
Ik dacht :indien ik niet zo aardig was verkocht ik hem een blauw oog!
Telkens ik een koekje pakte,dan nam hij er ook een uit de zak.
Toen er nog maar één koekje meer over was dacht ik, en nu .wat zal hij nu doen?
Vriendelijk en rustig nam hij het laatste koekje dat hij in tweeën brak,
En terwijl hij de ene helft opat gaf hij het andere aan mij.
Ik graaide het uit zijn hand en dacht,
Mijn hemel,die kerel durft,die is brutaal.
En hij zegt nog niet eens: dank je wel.
Ik was kwaad, echt kwaad.
Ik zuchtte opgelucht toen mijn vlucht werd afgeroepen.
Ik nam mijn bezittingen bij elkaar, en zonder die gemene koekjesdief nog één blijk waardig te gunnen haastte ik me naar mijn gate.
Nog kwaad stapte ik op het vliegtuig.
Ik dacht gelukkig ben ik van die ondankbare hond vanaf.
Het vliegtuig steeg .de gordels mochten los, en langzaam werd ik weer kalm.
Ik nam mijn tas,haalde mijn boek eruit en .
Daar .voor mijn neus
Daar lag mijn eigen zak koekjes !!!!!!!!!!
Te laat voor een excuus,besefte ik bedroefd
IK was die brutale dief, de ondankbare hondgeweest!
Guy heeft er een kleinigheid van woorden aan veranderd en hij leert mij hoe de zinnen moeten worden voorgedragen.
Hij vindt het een goed verhaal maar ik mag niet zoveel bewegingen erbij maken.
Sommige dingen neutraal vertellen, sommige zinnen spannend maken enz..enz...
Ik probeer dit te doen, hij geeft ons de opdracht ons verhaal naar zijn visie uit te werken en dan zal hij beoordelen wie er het best van de dames en wie het best van de heren is.
Deze 2 mensen zijn dan ook zeker van een plaats in de revue.
Er wordt ons ook gezegd dat het verhaal maar 3 tot 5 min. mag duren.
Savonds worden we door Guy getrakteerd om naar de bowling te gaan.
Maria,Yvonne, Antoine, Marleen en ikdelen een baan.
De anderen spelen in de banen links en rechts van ons.
We hebben er zon plezier, wij zijn, zonder dat één iemand het zag (uitgenomen de cameramensen natuurlijk) voorzichtig de zijkanten van onze baan gaan vergrendelenzodat iedere bal die we gooiden raak was, wij scoorden natuurlijk heel veel punten.
Maurits die in de baan links van ons aan het spelen was zei ons: amaai jullie zijn goed ..
Zo hadden wij de meeste pret, we hebben gelachen, gegierd!
Zo waren wij natuurlijk nog aan het spelen als de anderen reeds gedaan hadden, toen kwamen ze bij ons staan en een hele tijd later zei Maurits: maar jullie hebben een andere baan die bal gaat van links naar rechts en weer van links naar rechts,van ons was dat niet zo ..
Toen natuurlijk kwam de lach van iedereen.
Nadien hadden we een traktaat in de bar waar Monique haar kuren kreeg.
Antoine liep weg van haar en Monique erachter,er werd weer wat afgelachen.
Dan was Guy het slachtoffer.
Wij spraken van die 4 komkommers en die bananen die nog in het kasteel lagen te wachten op haar, maar ze begreep er niets van.
Het werd een avond waar we dolle pret hadden.
Toen we thuiskwamen hebben we nog veel napret gehad en werd het nog eens naverteld.
De evaluatie van gisteren zindert nog na bij Monique, zij reageerd zich wat af op de piano.
Intussen is Francis aan het telefoneren en door het getokkel op de piano hoort hij niet wat er aan de andere kant van de lijn gezegd wordt.
Daardoor schiet de anders zo bedeesde stille Francis in een" franse colére"zoals wij hier zeggen Hij gaat boven op bed wat gaan afkoelen, naderhand gaat Monique naar hem toe en alles is weldra weer opgelost.
Maria heeft ook een probleem, zij voelt zich uitgesloten door de groep.
Het is weer Monique die het moet ontgelden, maar wij beloven van er op te letten en Maria wat meer bij alles te betrekken. Repetitie met Carry in de voormiddag.
Ik krijg nog een opdracht bij, ik zing Wooden heart mee met de mannen.
In de namiddag repetitie met David.
Tot 18 u. repetitie vandaag
Het is een zware maar leerzame dag geweest.
Om 20u. komen de naaisters maten nemen om de kleren te maken voor de show.
Wij mogen eens vroeg telefoneren.. Ik belnaar Mariette een nicht van mij maar zij is ook mijn beste vriendin. .
Ik ben blij ook haar eens terug te horen, het mag wel niet lang, maar ik heb haar toch gehoord. Bij haar thuis is alles nog goed, blij dit te weten.
Monique laat altijd tot heel laat licht branden in de kamer en Brigitte die graag veel slaapt heeft daar last van..
Na wat overleg op een vriendelijke manier hebben we een oplossing. We zijn haar matras gaan halen en bij ons in de kamer op de grond gelegd.
De cameramensen weten het al meteen, de volgende morgen zijn ze daar op onze kamer om te vragen wat en hoe!
Brigitte vraagt ons of ze de verdere tijd hier mag slapen, natuurlijk mag dat maar haar kleerkast blijft bij Monique.
Ze is er blij om, ze is nu uitgerust zegt ze.
Ik repeteer wat met Marleen aan het "Restaurent" En ook nog aan het stuk van Germaine.
( Dat is de monoloog dat ik op mijn auditie van 20 mei ten toneele bracht.)
Vandaag wordt door Carry beslist wat in de show blijft en wat eruit gaat.
Hopelijk blijft Germaine erin.ik heb het nog niet gezegd thuis, want niets is nog definitief.
Ik heb heel veel geluk, alles van mij blijft erin, ook de liedjes die ik moet zingen.
Plesir Damour zingen we met drie Monique Maria en ik maar we hebben wel solootjes erin, het solootje van mij ligt mij heel goed,ik zing het enorm graag.
Monique vindt dat er in het solootje van haar te veel hoge noten zijn, maar David zegt haar dat ze het moet proberen. .
Maria is ook gelukkig met haar deel.
Evaluatie om 18u. Iedereen is wat zenuwachtig.
Dit gebeurd in het repetitielokaal,er staan reeds elf stoelen in een rij buiten maar het is niet zon mooi weer, niet koud maar af en toe toch een regenvlaagje.
Wij moeten dus één voor één naar binnen bij Carry.
Ik kom zoals steeds als laatste aan de beurt. Carry vraagt of ik tevreden ben met hetgeen ik kreeg om te doen in de show.
Ik verzeker hem dat ikreeds heel gelukkig ben als het maar juist Germaine zou zijn.
Hij zegt mij dat hij heel tevreden is over mijn prestaties en ook over de invloed dat ik heb in de groep. Onnodig te zeggen dat ik weer op de topjes van mijn tenen dans.
Ik ben er zeker van dat mama hier voor een deel tussen zit, ik voel het toch zo aan.
We moeten ook onze monoloog afgeven aan Carry.
Ik bel overgelukkig naar Alexander.
Nu vertel ik hem dat Germaine in de show zal worden verteld.
Hij zal het vlug naar Petra en naar pa bellen zegt hij.
Mijn schoondochtertje is in verwachting, en sinds vandaag
weten ze of hun kindje een jongetje of een meisje zal zijn.
Ze willenhet niet vertellen het is hun geheimpje zegt hij.
Hij zegt ik zal je toch iets verklappen.
De éérste letter van het geslacht van ons babytje begint met een M
een mannetje . of een meisje ..
Ik ga nu eens echt vroeg slapen 10u.
Het is de eerste keer dat het zo vroeg is maar ik kan wat slaap goed gebruiken want het zijn hier overvolle dagen.
Monique rijdt met Maria in de andere auto, nu zijn we met vijf.
Er moet iemand terug om Marleen op te halen.
Monique wil dat absoluut doen want ze wil ook eens met de sportkar rijden, maar na een half uur is die nog niet terug hoewel het maar vijf min. ver is.
De cameramensen bellen Peter op die zag nog niemand aankomen maar eventjes later was ze daar, ze was de weg kwijtgeraakt.
Het was voor allemaal een grote opluchting, ze mocht zeker nooit meer zonder cameramensen de baan op. ......... Over en uit.
Ze deden bij de kapper pinkeling in ons haar dit in opdracht van de cameraman Kristof .(Kristof 2 )
Om 10,30u. naar de repetitie
Na de namiddagrepetitie vieren we Brigitte haar verjaardag.
Dina komt haar een gelukkige verjaardag toewensen.
Er is weer volop champagne en een taart met 60 kaarsjes.
Er wordt getoost gegeten en gedanst.
Nadien is er voor de jarige een verrassing.We moeten allemaal mee naar de tv kamer, daar wordt een video getoond waarop haar kinderen hun moeder een gelukkige verjaardag toewensen.
Dat is ongelofelijk aandoenlijk om na twee weken je familie daar zo te zien, wij vinden het zeer prettig voor haar, maar de meesten krijgen het toch te kwaad en ik in het bijzonder.
Ik loop de kamer uit en ga ergens alleen om het gemis van mijn kinderen een beetje te verwerken maar natuurlijk zien de cameramensen het en zo wordt ook dat op de lens gezet.
Na een korte tijd is het wel weer over.
Er wordt gevraagd wie zijn beltijd wil afstaan aan Brigitte omdat het haar verjaardag is. daar zijn wat strubbelingen over. In de dagkamer wordt wel over die akkefietjes gepraat.
Nog wat repeteren met Marleen aan het "Chique restaurent" en naar bed.
Niet heel leuk zo vroeg in de morgen, maar ja het is zijn keuze, niets aan te doen.
Om 10,30u naar de repetitiezaal waar An Nelissen ons staat op te wachten.
Zij leert ons enterentaiment.
Wij moeten een stukje straattoneel verzinnen in een opdracht die zij ons geeft.
Wij hebben 1 uur de tijd om dit voor te bereiden!!!!
De mannen en de vrouwen apart.
Er moeten drie liedjes in voorkomen.
An helpt ons natuurlijk maar wij moeten onze gedachten samensmelten en zij stuurt het in goede banen.
Het themavoor de vrouwen is, "een vrijgezellenavond," Brigitte gaat morgen trouwen.
Er wordt druk nagedacht en we overleggen wat en hoe we er iets moois kunnen van maken.
Brigitte zal tussen het publiek gaan staan, ik kom een aankondiging doen (An zegt dat ik voor die dingen de beste stem heb) dan zal Yvonne komen met haar accordeon en Marleen met de trommel zij zullen een liedje spelen.
Monique ,Mariaen ik gaan dansen en zingen,
dan weer een kleine tekst, en dan zing ik Que serra solo.Dan nog een liedje samen..
Ik ben natuurlijk weer dolgelukkig.
De mannen, dat zal iets van een soldatenmaat zijn datze terugzien na lange tijd.
Een uur later moeten we onze kunsten tonen aan de elkaar (de cameramensen zijn er ook steeds bij natuurlijk)
Het valt reuze mee en An is zeer tevreden.
De mannen dat is wat minder, maar in ieder geval ook goed mits de nodige aanpassingen.
Wij vertrekken met de bus naar de markt in Hasselt.
Het is heel mooi weer en er is veel volk op de terrasjes.
Onze opvoering lukt opperbest terwijl ik zing van Que Serra neem ik een klein meisje bij de hand,(een meisje van ongeveer 5 jaar dat bij haar oma zit op een van de terrasjes) ik neem het meisje mee tot op het marktplein en zing voor haar.
Dat valt zéér goed mee en An is in ieder geval zéér tevreden van de gegeven prestatie.
An geeft mij een complimentje, ze zegt: goed gezien van jou met dat meisje.
(Ik loop op wolkjes voor de zoveelste keer) ..
Nadien komt het meisje mij vertellen dat ze mij de liefste en de leukste madam vond.
(Ook haar oma straalde.)
Een hele eer want wij hadden pruiken op en sjofele kleren aan.
De mannen zijn ergens anders aan het spelen zo zien wij hen niet bezig.
.
Wij gaan op een terrasje limonade of een koel pintje drinken, we wachten op de mannen.
Er zijn daar op dat terras West-Vlamingen, zij komen direct naar mij,want ze horen dat ik ook dat (bijzondere onverstaanbare) taaltje spreek.
Dat is voor mij echt leuk.
Ze zeggen hier : overal waar men gaat,daar zijn West Vlamingen Na een kwartier zijn de mannen er, ook zij hebben dorst .Ze zeggen dat het ook leuk en goed is geweest bij hen.
We praten nog wat na,en genieten nog eventjes op het mooie terrasje.
Om 19 u. zijn we terug op het kasteel.
Dan horen wij pas dat de bedoeling van deze namiddag was om ons te testen op improvisatie.
Wij hebben trek in frietjes met kip.
Dus wij, Yvonneke en ik met de car,de rest met de fiets naar een frituur.
Een ouderwets dingetje waar ze zeker niet zo opeens veel volk gewoon zijn, maar er wordt veel gelachen en vertelt
Wij spreken ook nog eens over Robert hij is nog maar pas weg en hij heeft al zoveel leuke dingen gemist.
Het is 21 u. ik ga nog een duikje nemen in het zwembad de anderen vinden het water veel te koud, het is nochtans zon warme dag geweest.
Een uurtje later kom ik terug binnen,ze zijn aan het telefoneren.
Ik vind het veel te laat om nu nog iemand te bellen.
Ik zie Leo alleen buiten zitten, ik ga naar hem toe en wij hebben een toffe babbel.
Onze groep telt nu nog maar 11 mensen wij hopen dat het zo blijft, dat iedereen mag meedoen in de show, want dat werkt nog altijd deprimerenddie gedachte dat er iemand moet afvallen.
Christoph ( een van de redacters) belooft mij een boek te brengen die hij goed vindt en waar ik zeer veel interesse naar heb.
Ook jij leeft eeuwig heet het boek, de schrijver is Bernard Jakoby.
Deze avond wordt iemand gekozen om de gospel te leiden.
Er word ons gevraagd wie we denken dat het zal worden.Ik stem op Marleen zij geeft zon gevoel voor ritme, ik ben er bijna zeker van dat zij het zal worden.
Vier mensen stemmen voor Marleen vijf voor Mauritsen een paar voor Leo omdat die zo'n zware basstem heeft. Roger is zeer teleurgesteld dat niemand voor hem gekozen heeft. Hij loopt rond met een blad waarop hij de stemmen plaatst
Hij zegt dat wij niet weten wat hij allemaal kan. maar ik zeg hem dat wij ieder op onze eigen manier goed zijn. Hij wil wel overal zijn eigen willetje doen en dat zorgt dikwijls voor kribbigheden die gelukkig maar van heel korte duur zijn.
Wij moeten tonen wat we van o happy day gemaakt hebben.
Iedereen is goed op zijn manier.
Het is 19u. en Dina is er om samen met ons te wachten op de uitslag voor de gospel.
Die persoon die gekozen wordt mag ZEKER mee in de show.
Niemand voelt concurrentie want we zijn allemaal vrienden van elkaar geworden en wij gunnen het elkaar, wie het ook is.
Wij zijn allemaal aan het praten over van alles en nog wat, Dina heeft reeds een paar maal gezegd: spannend hé! Maar wij vinden het doodgewoon leuk.
Na een tiental min.besluiten Carry en David dat de gospelleider Maurits wordt.
Wij zijn allemaal content en gaan het vieren met champagne in het kasteel. Maar Robert vindt het weer veel te uitbundig en gaat naar boven ;;; Tja daar is niets aan te doen.
We mogen eens vroeg telefoneren deze avond, dus bel ik naar Julie en Thomas.Ze zijn blij iets van mij te horen zeggen ze, ze verlangen tot ik terug ben.
Maar ik mis hen ook heel erg.
Er wordt nog gedanst,gedronken en getoost tot na middernacht.
Na die lange vermoeiende dag van gisteren krijgen we onverwacht een rustdag. (wel nodig)
Dus in de voormiddag repeteren we voor David
We mogen smiddags naar huis telefoneren, ik bel Raf, hij zal de groeten doen aan mijn familie.
Ik ben blij van Raf en Réjane iets te horen want het is toch door hen beiden dat ik hier ben.
In de kelder staan 12 nieuwe fietsen voor ons klaar.
Dus daar moet worden meegefietst.
Gelukkig Yvonne fietst niet zo ver, wij gaan achter de fietsers aan rijden met de cabrio. Monique wil ook met de auto, dus zij neemt het kleine rode autotje en Maria rijdt met haar mee.
Het is heerlijk weer, het is heel plezant door wegeltjes langs het water te rijden (wij kunnen er juist met de auto door) er wordt naar elkaar geroepen en gezwaaid.
Aan het einde van de smalle weg moet de auto geparkeerd worden en te voet gaan wij verder.
Langs de vele vissers wandelen we ongeveer 300m. verder, wij houden halt bij een heel mooie cafetaria.
Nemen plaats op het grote terras en lessen onze dorst.
Er is veel volk, zij vragen zich af wat dat allemaal te betekenen heeft.( die cameras hé.)
Bij het terugkeren moet de auto gekeerd worden en daar heeft monique problemen mee, ze roept er Francis bij. Yvonne zegt tegen Monique "met uw kleine mug, en ze doen of ze kibbellen, Maria denkt dat het menens is en raakt in paniek,... natuurlijk weer gelach alom.
We keren blijgezint terug huiswaarts.
Wij repeteren nog eens de opdracht van David
Wezetten we de jukebox aan en gaan aan het dansen.
Wij vertrekken met de bus om 6,30 u. richting Brussel.
In het station aangekomen krijgen we in een restaurantje drank en broodjes.
Dan gaan we met de TVG naar Londen
David is onze gastheer hij regelt alles, wij moeten voor niets zorgen.
Er komt zelfs een man van het station ons begeleiden naar onze plaats. De eerste wagon is er een voor ons alleen, wij en de cameraploeg natuurlijk.
Ongeveer twee uur met de eurostar en we arriveren we in Londen. Tijdens de rit moeten we naar het restaurantje in de trein en we krijgen er weer wat we maar willen, eten of drinken, "neemt maar wat je wil" word ons gezegd.
Wij stappen uit in Waterloo station een heel mooie entree.
We worden verwacht om 13 u. in de logés van de twee hoofdrolspelers van de musical Famewaar we deze namiddag naar toe gaan .
Het is wel een kilometer te voet en Yvonne en ik zien dat zo niet zitten. We zeggen tegen Kristof (een cameraman) kijk daar staat een Rikscha dat zou beter zijn voor ons. Meteen daarop roept hij die man en wij twee mogen plaats nemen.
Er wordt natuurlijk weer heel wat afgelachen, het is wel veel plezanter in het karretje dan te voet natuurlijk, dus weeral geluk.
Aan de artiesteningang worden onze namen afgeroepen (het is grappig door een Engelsman onze namen te horen uitspreken) wij krijgen een armbandje in plastiek met onze naam erop dan mogen wij naar de loges.
Na een paar minuten komen de twee hoofdrolspelers.Zij vertellen wat over zichzelf en over het spektakel Fame wij mogen ook vragen stellen. Die ene jongen heeft een franse vader en een nederlandse moeder, en..... heeft in belgie gewoont "In Waterloo"
Er is zon verschil in de loges, het ene tafeltje ligt er zo netjes bij en het volgende tafeltje is het een en al rommel, dat men denkt hoe vind die zijn of haar spullen terug tussen die warboel.
De loges zijn veel kleiner dan bij ons en ook niet zo mooi, die artiesten worden niet in de watten gelegd, zon klein plaatsje voor zoveel mensen in een loge van 5 op 3 meter zitten zeker 10 mensen!!!!!!
Wij hebben het hier in België toch heel wat beter.
Nadien gaan we naar een terrasje waar we weer eten en drinken krijgen.
Wij lopen nog wat rond en gaan een winkel binnen.
Maurits die zijn gitaar heeft meegebracht speelt een liedje, wij zingen dat het een lieve lust is.
Er wordt gedanst tussen de kledingrekken en natuurlijk ook gefilmd.
Wij gaan naar het theater waar we de mooiste zitplaatsen krijgen.
Fame is heel mooi, (ook een mooi verhaal,) en wel toepasselijk op ons, het verhaalt zich ook in een auditielokaal waar er allerlei kandidaten op af komen, er wordt zeer mooi gezongen en gedanst.
De finale is buitengewoon er wordt een gele auto op scène gereden waarop en waar rond gedanst en gezongen wordt.
In een woord : PRACHTIG. iedereen is er emotioneel van aangedaan
Het zijn allemaal grote artiesten die toch ondergewaardeerd worden.
Want steeds zijn zij op zoek naar werk, iedere zes maand worden er andere spelers ingelast voor het spectakel, (die soms jaren duurt) en dit omdat er zeker geen routine mag inkomen, er is daar zoveel concurentie, niet te geloven. Zij doen een namiddag voorstelling en een avondvoorstelling en dit iedere dag!.....
Om 20 u.keren we met de eurostar terug.
Wij zijn in het grote station Brigitte kwijtgeraakt, toch wat paniek,
Na een half uur zoeken vinden we haar gelukkig terug, nog net voor de trein eraan komt.
Wij krijgen weer een wagon voor ons alleen, weer terug naar de restaurantwagon waar we terug kunnen eten en drinken.
We krijgen van David nog de opdracht om per vier O Happy Day te oefenen, elk naar zijn eigen idee.
Ik moet een groepje vormen met Yvonneke Roger en Antoine.
Woonplaats : Borgerhout
Woonplaats : Antwerpen
Woonplaats : Roeselare
!!!............... 
