Het zou een regenachtige dag worden, had de weerman toch voorspeld. Niets was minder waar, de zon scheen. Het was wel niet bloedheet, maar geen druppel nat.

Zit je daar in de kerk te kijken naar dat kleine lieve ventje. Héél ingetogen kon ik hem niet direct noemen, want hij zou wel voor de eerste keer een hostie "gaan eten", maar daar stopte het bij hem wel mee. Toen hij naar het altaar stapte om een tekstje voor te lezen zat ik daar natuurlijk weer te slikken. Op zo’n moment heb je het dan toch weer eventjes moeilijk omdat ….. Maar toch vlug die gedachte weggedrukt, want voor die mijmeringen was ik niet gekomen.

Na de mis kon het feest beginnen, en wat voor een feest. Een springkasteel is de beste garantie voor een geslaagd kinderfestijn.

Het eten was voortreffelijk, de drank vloeide rijkelijk en de ambiance kon niet beter.

Op een gegeven moment kwam er buiten een fanfare voorbij. Mijn broer ging  vragen of ze voor onze communicant geen voorstelling kwamen geven, binnen in de zaal dan nog wel. En dat deden ze dan nog ook.

Wat ze juist gespeeld hebben weet ik niet, maar wél dat het trommelgeroffel en het trompettengeschal oorverdovend klonk.

Een vergelijking maken met de eerste communiefeestjes van "onzen tijd" is onmogelijk. Braaf aan tafel aten we rosbief met kroketjes en daarna een ijstaart. En nu….nu danst de toekomst van Vlaanderen op CD’s van K3 en Spring. Ja, de tijden zijn wel erg veranderd, maar daarom niet minder goed.

Het was een mooie, hartverwarmende dag om nooit te vergeten.