Enkele maanden geleden schreef ik het onderstaand artikel over een heel goede vriend die plots overleed aan een hersenbloeding.

Op 26 december was het mijn verjaardag en zoals ik alle dagen doe kijk ik eerst even de binnengekomen berichten door.

Er stond een bericht van hem tussen. Ik weet dat je ecards kan schrijven en een datum invullen wanneer deze moet verzonden worden, maar dit had ik niet verwacht.

Alle jaren werd er een bos bloemen afgegeven en kreeg ik een telefoontje of een sms berichtje...nu dus een ecard. En als er nu "maar" gelukkige verjaardag op gestaan had zou ik het een "toeval" gevonden hebben, maar in de tekst stond hoe belangrijk ik in zijn leven geweest ben en dat ik alle mooie momenten die we samen beleefden  moet blijven herinneren, maar we geen toekomst mochten hebben.

Die dag heb ik zijn tekst heel dikwijls gelezen en hoe raar het ook moge klinken.....het voelde die dag alsof hij dichtbij was. 

Moest hij nu een lange tijd ziek geweest zijn had ik kunnen verwachten dat hij die kaart al zou geschreven hebben voor het geval dat...maar nu?

Heeft hij het dan toch voelen aankomen??? Een vraag die ik me nu altijd zal blijven stellen.

Dus ja, over de dood heen kan je nog iemand je nabijheid laten voelen.

Het werd niet zomaar een verjaardag, maar een verjaardag met een fonkelend sterretje.