Op 2 februari is het dan zover, vol goede moed aan de opleiding begonnen, vol verwachting voor wat komen zal.
Na de eerste "verzameling" werden we ingedeeld op kamers, ik lig met 19 andere jongens uit West Vlaanderen, Antwerpen en Limburg samen. Blijkt al vlug dat ik als enige Arolsen als toekomstig garnizoen heb, de rest moet naar Brakel en Essentho.
De eerste dagen verlopen hectisch, in de rij staan en aanschuiven voor alles en nog wat, veel "wachten". Inentingen worden aan de "lopende band" gegeven: een lange rij miliciens wordt tegen een hoog tempo door de infermerie gejaagd, tot bij een verpleger met een injectiepistool, die er lustig op los "schiet", alleen als de flacon leeg is zakt het tempo even, eens het "pistool" terug geladen gaat het weer in vliegende vaart, nu in het aids-tijdperk, is dat wel even anders.....
De "catering" verdiend ook even de aandacht, op maandag kon je al voorspellen wat er vrijdag op het menu zou staan, bv. maandag kip cury met rijst, gaf gegarandeerd op vrijdag een soepje met een vieze geelgroene kleur en véél rijst, de overige restjes van het maandagmenu, waren al verwerkt in de gerechten van de vorige dagen. Maar kom, erg belangrijk was dat niet, het eten was op maandag ook al niet te vreten!
Al gauw vormde "onze kamer" een hechte groep, toch verbazend hoe snel mensen mekaar steunen, vooral in uitzonderlijke omstandigheden, wat wil je, achtien jaar, van huis weg, in een nieuwe, niet vriendelijke omgeving, dan kan je best wat vrienden hebben en geloof me, dat gevoel van vriendschap en samenhorigheid, herinner ik me alsof het gisteren was.
08-01-2006 om 00:00
geschreven door clement
|
Ik ben Clement, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Clemmekken.
