1 Er zijn slechts drie potentiële verdachten -

Els Clottemans, Jan De Wilde en Marcel Somers - die zowel de kennis, de tijd als de gelegenheid hadden om de parachute van Els Van Doren te saboteren. Els Clottemans is daarvan de enige met een motief. Jan De Wilde wist niets af van de buitenechtelijke relatie en Marcel Somers was smoorverliefd op Els Van Doren.

2 Het motief van Clottemans is jaloezie. Zij was verliefd op Marcel Somers, maar kwam altijd op de tweede plaats wanneer Els Van Doren in de buurt was. Els Clottemans kon zich niet langer verzoenen met de status van reservelief. Het beste bewijs zijn de anonieme brief en telefoontjes die ze pleegde om Els Van Doren onder druk te zetten.

3 De speurders hebben tevergeefs gezocht naar andere potentiële verdachten. Hun conclusie: het is praktisch gezien onmogelijk dat een van de clubleden of een onbekende in de paraclub van Zwartberg onopgemerkt met een parachute knoeit.

4 Els Clottemans gedroeg zich verdacht tijdens de fatale vlucht. Ze beweert dat ze haar afsprong miste en daardoor niet tot bij de andere formatiespringers geraakte. Ze maakte ook een bizarre bocht tijdens haar vrije val om zich van de anderen te verwijderen en vervroegd haar valscherm te trekken. Zo kon ze vanuit een hoger gelegen positie de afgeknipte pilot chute volgen. 5 Marcel Somers maakte Els Clottemans duidelijk dat Jan De Wilde de hoofdverdachte zou worden indien de pilot chute niet bij het lichaam van Els Van Doren aangetroffen werd. Dat zou een keihard bewijs van sabotage zijn. Somers ging er op dat moment ten onrechte van uit dat Jan De Wilde op de hoogte was van het overspel en dus een motief had. Een paar uur later vond Els Clottemans de gesaboteerde pilot chute als bij wonder terug in een boom.

6 Els Clottemans liegt te pas en te onpas. Over haar gemiste exit bij de fatale sprong, over haar houding tijdens die sprong, over een frituur die ze al dan niet kende... Wie onschuldig is, hoeft niet te liegen, wie liegt, heeft iets te verbergen. 7 Het bizarre incident in Amerika: tijdens een wilde fuif raasde Clottemans met een open aanhangwagen onder een vliegtuigvleugel, waardoor een van de inzittenden voor zijn leven moest springen. Een bewijs dat ze tot alles in staat is. 8 Els Clottemans gedraagt zich als een koele en cynische vrouw. Een narcistische psychopate, zeggen de psychiaters. De manier waarop ze vader en dochter De Wilde verdacht maakt, is ronduit smerig. En de manier waarop ze tijdens de videoverhoren met de voeten rammelt van de ondervragers is hemeltergend. Uit niets blijkt dat de vrouw onmenselijk behandeld zou zijn, zoals de verdediging beweert. 9 Er zijn geen harde bewijzen - geen wapen, geen dna, geen vingerafdrukken, geen ooggetuigen, geen bekentenissen - tegen Els Clottemans. Maar een assisenhof heeft geen materiële bewijzen nodig: veel beschuldigden die niet bekennen worden veroordeeld op basis van aanwijzingen en getuigenverklaringen. En die zijn verpletterend tegen Els Clottemans. 10 Els Clottemans woorden en daden zullen gewikt en gewogen worden door de ijzersterke openbare aanklager Patrick Boyen. En door advocaaat Jef Vermassen. Een meester-tacticus. Een crack in het verklaren van het onverklaarbare. Een virtuoos in het bespelen van emoties. Hij zal in zijn pleidooi ongetwijfeld nog nieuwe, nog sterkere aanwijzingen aanvoeren. Elementen waarover de verdediging tijdens het afgelopen proces niet gerept heeft. Om tactische redenen of omdat ze erover heen keek. En waarmee Vermassen nu iedereen zal verrassen. Zoals altijd.