Het is tien uur 's avonds. Langzaamaan vult de sterrenhemel zich en overal hoor je tsjirpende krekels. Dat is trouwens het enige gerucht dat je hoort. De hitte van overdag is weg, maar het is warm met een zacht windje. Heerlijk om buiten te zitten en weg te dromen.

Vandaag gingen we inkopen doen in het dorp. Je ziet dat het seizoen is gestart. De terrasjes en eethuizen worden druk bezocht en de prijzen zijn gestegen. Deze avond probeerden we enkele nieuwe vissoorten uit. Tijdens het eten stonden de katten aan te schuiven. Voor deze dieren is het echt de struggle of life. Vechten voor de restjes. En dat er gevochten wordt, zie je heel duidelijk aan de schrammen en littekens van de katten.

De loslopende honden zijn weggebracht uit het centrum van Mordogan. Het seizoen is aangebroken en ze moeten proberen aarden op hun nieuwe stek. Van sterilisatie heeft men hier blijkbaar nog nooit gehoord.

Intussen zorg ik voor Sevim. Haar eerste hernia is pijnlijk en meestal moet (ze kan ook niet anders) ze liggen.

Op avonden als deze, onder een prachtige sterrenhemel, word ik soms weemoedig.

Gisteren kreeg ik het bericht door dat Cyriel Vergauwen, de drijvende kracht achter het Masereelhuis van Sint-Niklaas, was overleden. Ik kan het nog steeds niet geloven. Een stille werker, zoals er duizenden zijn. Daarnaast was Cyriel één uit de duizend. Vroeger delegee bij Alcatel, daarna op brugpensioen en volop bezig met vrijwilligerswerk. Een wroeter. Dank zij mensen als Cyriel bloeit het verenigingsleven nog steeds.

Ik denk aan de collega's op het stadhuis. Af en toe zenden ze me een mailtje (waarvoor dank) maar hun berichten zijn niet opwekkend. Regeltjes, besparingen, holle woorden en een college dat besluiteloos is. Ik herken hun klachten. Het stadhuis is veranderd en zeker niet ten goede!!! De sfeer is verziekt. Vele collegas van mijn generatie tellen de dagen af die hun resten tot hun pensioen. Erg.

Ja, de wereld verandert. Het kapitalisme beleeft zijn zoveelste crisis. Alle partijen (behoudens klein links) geven zonder problemen gul aan de banken. Miljarden euros. En tegelijk is het 'business as usual'. Zware besparingen zijn op komst. Weer zullen de werknemers de crisis moeten betalen!!!

Dat gebeurt ook op het stadhuis. De vakbonden hebben het pakt van de schande gesloten dat 165 werknemers laat afvloeien zonder garantie op vervanging. Meer dan 10% van ons personeel. Als ik het zo bekijk is Bart De Wever nog gematigd, de besparingen bij de stad zijn veel erger.

Maar de huidige vertegenwoordigers van de vakbonden zijn democraten!!! Dan toch van de burgerlijke democratie. Met geheime stemmingen. Ik heb altijd gekozen voor democratie vanop de werkvloer.

Een verschil. Inderdaad een groot verschil. En hier, onder de sterrenhemel, terwijl de moskee oproept tot gebed, besef ik hoe gelukkig ik ben dat ik dit niet meer heb hoeven mee te maken.