GENSHAGEN - Ludwigsfelde een onderzoek naar een verzwegen en/of onbekend of ongekend gebeuren.
19-04-2008
bommen
Door de toenmalige ligging van de Daimler-Benz Motoren Gmbh te Genshagen, midden in een bos, en de manier waarop de gebouwen waren neergezet, was deze moeilijk terug te vinden. Daar alle gebouwen niet hoger waren dan de bomen en door gebruik van camouflage waren deze vanuit de lucht moeilijk terug te vinden. Maar.... niets is onmogelijk. Er zijn echter toch een aantal bombardemeten uitgevoerd tussen maart '44 en september '44.
Daar de oppervlakte van de fabriek vrij groot was, maar toch te klein om over te gaan naar het leggen van "tapijt, werd deze steeds overdag aangevallen. . Het eerste vond plaats op maandag 6 maart 1944, uitgevoerd door 193 toestellen van de 8ste USAAF, 2nd Bomb Wing, 2nd Bomb Division, waarvan : 63 B-24's (389, 445 en 453st. Bomber Group), 64 B-24's (44, 392, 458st. Bomber Group) en 76 B-24's (93, 446 en 448st. Bomber Group) verliezen : 15 KIA, 8 WIA en 148 MIA
Genshagen zelf is deels gespaard gebleven door het slechte weer. Slehts één vliegtuig zou zijn last gedropt hebben op het gestelde doel, zijnde Genshagen Industrial Area. . Een tweede maal op woensdag 21 juni 1944, uitgevoerde door 458 en 44 Bomber Group, 92 vliegtuigen USAAF. Mission no. 60
Deze 92 vliegtuigen dropten hun last op het Genshagen Industrial Area.
Een derde maal, op ZONDAG 6 AUGUSTUS 1944, de eerste prijs, Meer dan honderd vliegtuigen, B-24 USAAF, droppen hun vracht op de terreinen van de fabriek. Door dit werd de fabriek voor 70 à 80 % beschadigd of vernietigd. Uit info zouden toen 133 dodelijke slachtoffers zijn gevallen. Een aantal waarmee wij het moeilijk hebben. Laat ons stellen dat deze 133 inwoners waren van Ludwigsfelde en omgeving, met andere woorden Duitsers. Het grote aantal doden is mede te "danken" aan William Bruno, die het in zijn hoofd haalde om het alarm te laat in te laten gaan. Hij werd hiervoor (en niet alleen voor deze daad, ook mishandeling, opsluiting en aangiften bij de Gestapo) veroordeeld tot 8 jaar gevangenisstraf. Daar de aanwezige "Zwangsarbeiter" 'onbekend' waren kon men hun identiteit niet achterhalen en werden zij in een massagraf gedropt. De massabegrafenis zou (uit persoonlijke info) plaats gevonden hebben op en rond het voetbalveld. De invloed op de produktie van "nieuwe" motoren was evenwel zichtbaar. In juli nog 1200 in augustus om en bij de 500. De fabriek werkte evenwel door. Strategische belangrijke delen waren ter plaatse onder de grond gebracht. Zodoende....kon men verder werken. Zij het met de nodige problemen, maar... voor dwangarbeiders bestonden geen problemen, zij dienden het maar uit te voeren. .
Daar bepaalde "Lager" niet zo ver van het terrein van de fabriek lagen, stellen wij ons voor dat deze bij deze luchtaanvallen, ook meedeelden in de "eieren". Voor zover onze informatie klopt zijn op het lager "Ostwache, Birkengrund" bij alle gedane aanvallen, bommen terecht gekomen. Schade was zeker, over het aantal slachtoffers.... raden maar.
Op het kerkhof van Ludwigsfelde bevindt zich een monument ter nagedachtenis van de gevallen doden bij de verschillende aanvallen op Genshagen, Ludwigsfelde. Bij mijn bezoek aan het museum te Ludwigsfelde werd ik op de hoogte gebracht dat niet alleen slachtoffers van bombardementen zijn teruggevonden, na opgraving, doch ook overblijfselen met duidelijke tekens van schotwonden, meer bepaald in de schedel, of liever de nek. Je ziet maar... een bombardement was ook een moment om "zuiveringen" uit te voeren. Foto van een maquette die zich bevindt in het museum te Ludwigsfelde. Het museum kunnen jullie vinden in het station. .(kia = killed in action, wia = wounded in action en mia = missing in action)
Hierna volgt een overzicht van de "Lager" waar velen hebben moeten vertoefen. In goede en in minder (vooral) goede dagen.
Lager "Bahnhof" : Postdammer Strasse in Ludwigsfelde, direkt naast het krijgsgevangenkamp. geschikt voor 1200 mensen, vanaf zomer 1942 USSR dwangarbeiders, voornamelijk vrouwen.
Lager "Ostmarke" : tussen de Reichsautobahn en Postdammer Strasse mei '43 : 1507 "Ostarbeiter" en 860 "Ostarbeiterinnen"
Trebbin-lager : 12 kilometer van Genshagen Werke; mei '43 : 764 Franse, 579 Nederlanders, 464 Tsjechen, 5 Russen, 1 Franse (vrouw), 31 Belgen, 3 Kroaten, 8 Italianen, 4 Spanjaarden, 1 Pool, 78 Hongaren, 2 Serven, 3 Oekrainers, 1 Armeen, 1 Finse (vrouw), 1 Portugese (vrouw) en 3 staatslozen.
Stalag IIId/517 : Sonder Lager, Genshagen
EN :
Lager Ostwache : geschikt voor 2.000 mensen en bestaande uit 22 verblijfsbarakken, ook genoemd OST of BIRKENGRUND. Gelegen op 500 meter ten oosten van de "Werke" en tegenover de Fliegerschule. Am Birkengrund te Ludwigsfelde, Genshagen.
Bij een bezoek aan de site van de USAAF (United States Army Air Forces) werden ons de coordinaten van een bombardement, gedaan op 6 augustus 1944, getoond. Coordinaten die overstemden met de vroegere fabriek van Daimler-Benz te Ludwigsfelde, Genshagen. Op de foto zien jullie een open plek. Daar stond de halle "Gross Deutschland". Voor een groot deel vernietigd bij deze aanval. Rechts daarvan zijn een aantal "barakken" te zien (lange gebouwen). Dit was toen één van de "lagern" die mensen te "slapen" legde om nadien gedurende minstens 12 uur per dag en/of bij nacht te "arbeiten" in de op 500 meter verder gelegen fabriek. Ook een gebouw met een roden dak, langwerpig. Dit was ooit ook een "lager", Tot een tijd terug in gebruik door de Gemeindeverwaltung van Ludwigsfelde, Genshagen. Ietjes naar onderen zien jullie meer van dergelijks. Daar was het lager "OSTWACHE" of "Ost" of "Birkengrund". De straat waar dit zich bevindt noemt "am Birkengrund".
Mochten jullie inzoomen, (dat is mogelijk) dan zien jullie de grenzen van een sportveld. De grenzen van de toenmalige fabriek waren de spoorweg (zichtbaar) de straat links( zichtbaar) en de omgeving van het sportveld. Als jullie goed de ogen openen dan kunnen jullie de grenzen (tussen de bomen) zien van vroegere gebouwen (lees = fabriekshallen). Deze Daimler-Benz was toen de MODERNSTE van zijn tijd. Geen enkel gebouw was hoger dan de bomen. Velen waren nog een gedekt met een net en zodoende moeilijk zichtbaar vanuit de lucht. Enfin... Wij nog meer... dus eventjes geduld en ....er komt nog een vraag.... raden maar... er is wel geen prijs mee te winnen...
Uit persoonlijk info, bekomen in Ludwigsfelde, vorige week, zou, volgens deze info, bekomen van mensen met een DDR-syndroom, het leven in het "lager" redelijk goed zijn geweest ????
Andere info vertelt ons echter dat de "bloemkool" voor de "staf" was en de bladeren voor de rest. Je ziet maar... Velen denken dat de "buitenlanders of KZ of Zwangsarbeiter" het hard te verduren kregen. Door plaatselijke getuigenis zijn wij te weten gekomen dat een vroeger DUITS soldaat, wegens het niet uitvoeren van de Hitlergroet, in een lager te Genshagen, Ludwigsfelde terecht kwam teneinde zijn straf uit te "zitten" of liever... "herschoold" te worden. Betreffend soldaat, wiens moeder niet wist waar haar zoon zou kunnen zijn (zij dacht dat hij nog ergens in Rusland was) probeerde vergeefs kontakt te nemen met zijn familie. De moeder is op de hoogte gebracht van de verblijfplaats van haar zoon (Genshagen) , op de hoogte gebracht door mensen die, per toeval, durfden IETS te vertellen. Hij is er nooit in geslaagd zijn moeder terug te ontmoeten. Vandaar dit .... het was voor de "buitenlanders" niet van de poes, ook voor Duitsers, die het soms moeilijk hadden met geldende richtlijnen. Met andere woorden... Je hebt het MENSENDOM en het DIERENRIJK.... een doordenkertje.
Herfs 1942. De kansen keren. De weerbare mannen (Duitsers) worden naar het front gestuurd. Bijgevolg.... werkvolk tekort. Onder druk van Berlijn wordt getracht om de leemten in eigen land (lees, Duitsland) op te vullen. Er wordt gestart met de aanwerving van vrijwilligers. Hogere lonen, betere arbeidsvoorwaarden, meer voordelen, zijn voor een aantal Belgen genoeg om de stap te zetten naar Duitsland. Kort na de vijandelijkheden (28 mei '40), zijnde juni, vertrokken de eerste vrijwilligers, aangelokt door de betere "voorgestelde" voorwaarden .... Tussen juni '40 en aanvang herfst '42 zouden 125.000 à 135.000 belgen 'vrijwillig" vertrokken zjn om uit werken te gaan in Duitsland. Echter, door de kerende oorlogssituatie komt daar verandering in. Het aanwerven van vrijwilligers wordt steeds moeilijker en valt bij wijze van spreken, stil. Alleen een klein aantal vrijwilligers vertrekken nog, maar dat waren vermoedelijk "de echte". Daar "Berlijn" met een probleem zit wordt er een verordening uitgevoerd die zei dat alle mannen tussen 18 en 50 en alle ongehuwde vrouwen tussen 21 en 35 "VERPLICHT" werden in Duitsland te werken, teneinde de tekorten aldaar aan te vullen. Echter, onder druk van de publieke opinie wordt afgezien om vanaf januari '43 vrouwen "weg te voeren". Om aan de nodige "namen" te komen reisden eenheden (administratieve) naar de gemeentenhuizen, werkplaatsen, ..enz. af ten einde lijsten samen te stellen. Lijsten die nadien dienden om betrokken persoon als "zwangsverplichtende" te noteren, met daarbij horend een mogelijks vertrek naar Duitsland. Wij kunnen ons de vraag stellen in hoeverre bepaalde "oorlogsburgemeesters" niet het spelletje meespeelden om zodoende "voor hen ongewensten" een loer te draaien.
Doch ook dat leverde onvoldoende resultaten en werd er beslist over te gaan tot het oproepen van "klassen" (zoals bij de legerdienst"). Ook dit kende het verhoopt resultaat niet. Velen doken onder en sommigen kwamen in het verzet terecht. In totaal zijn ongeveer tussen 140.000 en 180.000 arbeiders "moeten" vertrekken. Vertrekken naar een land dat zij niet kenden, in een taal die zij "grotendeels" niet kenden, ... enfin, en zij kwamen dan terecht in een ARBEITSLAGER.
Het jaar 1918. In een spoorwegwagon wordt er een stilstand ondertekend. Einde van de "grooten oorlog". En toen was er vrede... althans, zo dachten velen... In Duitsland waren er echter meningen die er anders over dachten. Door een samenloop van omstandigheden kwamen er, in de jaren ' 30, andere opvattingen naar boven. Eerst was er grote miserie, werkloosheid, recessie... en toen kwam er iemand die, samen met anderen, het over een andere boeg gooide. Vele inwoners hingen aan de lippen hangen en werden lid van de NSDAP. Duitsland kwam terug op het voorplan te staan. Een partij, NSDAP won de verkiezingen (al dan niet gemanipuleerd) met als gevolg dat minderheden binnen de korste keren "ongewenst" werden.
Zelfs binnen de partij werden zuiveringen gehouden. Röhm en zijn SA-truppen werden buitenspel gezet en vervangen door SS. Iedereen die niet paste binnen het concept moest verdwijnen. En...de eerste KZ-Lager werden een feit. (Dachau). De aanhechting van Sudeten en nadien gans Tschecoslovakije, Oostenrijk werden een feit. En...... in september 1939 de inval in Polen.
Groot-Britannie, Frankrijk waren verbolgen en verklaren Duitsland de "oorlog". België bleef afzijdig en behield zijn neutraliteit. Maar... na 18 dagen gaf het Belgisch Leger zich over op 28 mei 1940. De strijd was gestreden ... Zo dacht men ... maar... toen kwam de bezetting.... met alles erop en eraan.
België had een beetje geluk. Het werd bestuurd door een "Militärverwaltung". Maar... na een aantal jaren was het plezier eraf. Enfin...als er in de vorige jaren plezier was ???
Daar men in Duitsland te kampen had met een tekort aan arbeiders en/of arbeidsters, werd de "Arbeitsplicht" ingevoerd. Vele Belgen werden "Zwangsverplichtigt" en zodoende versleept naar Duitsland. Uit werken gaan teneinde de oorlogsindustrie draaiende te houden. Iets meer dan 5OO.OOO Belgen, een groot aantal vrijwillig, de meeste "verplicht" werden versleept naar Duitsland. Velen kwamen terecht in Berlijn en omgeving. .....
Hierna volgt een overzicht van de "Lager" waar velen hebben moeten vertoefen. In goede en in minder (vooral) goede dagen.
