Deze avond heb ik gekeken naar deze opera van Berlioz naar libretto van Wolfgang von Goethe.(DVD Arthaus - Musik). Het was een opname uit 1999 tijdens de Salzbürger Festspiele. Een heel goede productie van François Duplat en schitterende belichtingseffecten van Heinrich Brunke.
Het verhaal: De philosoof Faust denkt aan zelfmoord maar de satan, Mefisto, brengt hem op andere gedachten door hem eerst bij drinkebroers, vervolgens naar de natuur en uiteindelijk naar Marguerite te brengen. Zijn verliefdheid voor deze prachtig vertolkte Marguerite(Vesseline Kasarova) betekent meteen zijn doodvonnis dat hij zelve fataal voor de satan ondertekent.
Sancho: " Neemt u mijn raad aan en leeft u nog vele jaren; de grootste dwaasheid die een mens kan begaan in dit leven, is immers zomaar dood te gaan, zonder dat iemand hem vermoordt of andere handen dan die van de zwaarmoedigheid hem wurgen." CERVANTES, Don Quijote de la Macha,11, hoofdstuk 74
De strandcabines zijn er weer. Hoera? Misschien typisch, maar uit de tijd. Tenslotte zijn het verkleeedhokjes( in 2006 ?) en opbergkasten voor rommel. Een systeem lockers zou volstaan en van op de zeedijk een vrij en veel mooier uitzicht geven. Dit is trouwens geen nieuw idee als we denken aan de vroegere badinstallaties onder de zeedijk. Nu zijn daar voor een groot deel lege en onverkochte autoboxen ondergebracht.
Vele vrienden hebben een blog aangemaakt en daarop ga ik regelmatig reacties geven. Omdat het leuker is van blog naar blog te gaan zet ik nu deze blog op waar ik iedereen welkom heet. Ik hoop onder de items die ik zinnens ben te behandelen tot boeiende gedachtenwisselingen te komen.
Alle begin is moeilijk en pas in de eerste dagen en weken zal ik mijn eerste teksten kunnen naar voor brengen.
Vooreerst ga ik mijn bedenkingen geven over enkele boeken uit de klassieke en hedendaagse literatuur en de filosofische gevolgtrekkingen daaruit.
Omdat ik het geluk heb een tweede verblijf te hebben in de Franse Vogezen zal ik regelmatig foto's proberen te publiceren over natuur en cultureel erfgoed. Ook wil ik wel een gesprek op gang brengen over maatschappelijke vergelijkingen tussen Vlaanderen en de Vogezen en de heersende opvattingen.
Tenslotte ben ik "geboren en getogen" kustbewoner zodat ik deze Vlaamse landstreek ook aan bod laat komen. in deze blog. Aan de kust is er steeds een kennismaking geweest met de vreemdeling, toerist of zoals wij ze noemen: "de aangespoelden". Op zichzelf is dit een multiculturaliteit in miniatuur. Daarover zullen wij het ongetwijfeld nog hebben.
In afwachting van leerrijke en boeiende gedachtwisselingen groet ik oprecht.
