Deze avond heb ik gekeken naar deze opera van Berlioz naar libretto van Wolfgang von Goethe.(DVD Arthaus - Musik). Het was een opname uit 1999 tijdens de Salzbürger Festspiele. Een heel goede productie van François Duplat en schitterende belichtingseffecten van Heinrich Brunke.
Het verhaal: De philosoof Faust denkt aan zelfmoord maar de satan, Mefisto, brengt hem op andere gedachten door hem eerst bij drinkebroers, vervolgens naar de natuur en uiteindelijk naar Marguerite te brengen. Zijn verliefdheid voor deze prachtig vertolkte Marguerite(Vesseline Kasarova) betekent meteen zijn doodvonnis dat hij zelve fataal voor de satan ondertekent.
Sancho: " Neemt u mijn raad aan en leeft u nog vele jaren; de grootste dwaasheid die een mens kan begaan in dit leven, is immers zomaar dood te gaan, zonder dat iemand hem vermoordt of andere handen dan die van de zwaarmoedigheid hem wurgen." CERVANTES, Don Quijote de la Macha,11, hoofdstuk 74
De strandcabines zijn er weer. Hoera? Misschien typisch, maar uit de tijd. Tenslotte zijn het verkleeedhokjes( in 2006 ?) en opbergkasten voor rommel. Een systeem lockers zou volstaan en van op de zeedijk een vrij en veel mooier uitzicht geven. Dit is trouwens geen nieuw idee als we denken aan de vroegere badinstallaties onder de zeedijk. Nu zijn daar voor een groot deel lege en onverkochte autoboxen ondergebracht.