Ik ben misschien een Don Quichote kruistocht tegen windmolens bezig (alhoewel ik meer op Sancho Panza lijk). Maar ik stel alles in het werk om het woord “pamper” uit het woordenboek iedereen die omgaat met mensen met dementie te schrappen.
Ik heb natuurlijk niets tegen Pampers. Maar net zoals een “bic” synoniem werd voor een balpen, zo gebruiken veel mensen de merknaam “pampers” voor luiers.
Maar Pampers zijn luiers voor baby's en peuters. NIET voor mensen met dementie!
Mensen met dementie zijn volwassen mensen die door een ernstige ziekte een uitval in de hersenen hebben waardoor ze soms , spijtig genoeg, problemen krijgen met continentie.
Continentie is het kunnen ophouden van urine en/of ontlasting. Op het moment dat je urine of ontlasting niet kunt ophouden, ben je incontinent. (Bron: medireva.nl)
Één van de hulpmiddelen bij incontinentie is het gebruik van een luier. Dit is voor iedereen een grote stap, noodzakelijk, maar vaak een moeilijk te verteren volgende stap in de evolutie van de ziekte.
Een aantal mensen met dementie zijn zich bewust van die – zoveelste - achteruitgang van hun zelfstandigheid. Dit komt voor hen keihard aan.
Ook voor de mantelzorgers en de betrokken omgeving is dat -wéér- een verlies. Ze zien hun geliefde weer een stuk verder wegglijden.
De man/vrouw waar ze naar opkeken, die ze ooit bewonderden, waar ze zich misschien aan optrokken moet nu een luier aan.
En na een tijd moeten zij, de mantelzorgers, die luiers aandoen en vervangen.
Ik heb die overgang zien gebeuren met zoveel liefde en toewijding dat mijn achting voor de mantelzorgers enkel maar groter wordt.
“Vader/ moeder heeft steeds voor mij gezorgd en zichzelf weggecijferd. Dit is het minste wat ik voor hem/haar terug kan doen”
“We hebben beloofd er voor elkaar te zijn in goede en slechte tijden. Wij hebben veel goede tijden samen gehad, ook moeilijke en steeds hebben we voor elkaar gezorgd. En nu ben ik er dan ook voor hem/haar.”
Met kleine veranderingen zijn dit antwoorden die ik vaak kreeg van mantelzorgers.
Laten we deze zorg voor elkaar dan ook met alle respect benaderen en de mensen met dementie niet verbinden met baby's en peuters.
Door hun (in)continentiemateriaal “pampers” te noemen maken we met woorden die verbinding wel. Woorden zijn zeer krachtig, zeker als ze systematisch gebruikt worden. Het geeft onbewust een band aan tussen mensen met dementie en peuters.
Vandaar mijn Don Quichote gevecht tegen de Pamper-windmolens. Laat ons die luiers en andere hulpmiddelen op zijn minst
inco materiaal (om te helpen met incontinentie) of nog beter
continentie materiaal (om de persoon continent te houden) noemen.
Of noem het "tena" net zoals een "bic" ( zij zullen u dankbaar zijn voor de gratis reclame).
Of je kan het gewoon zorgmateriaal noemen. Bedankt voor de suggestie van een mantelzorger!
Misschien vinden sommige mensen dit overdreven. Ik begrijp dat, maar het is belangrijker dan je denkt.
Het is zo enorm noodzakelijk dat mensen met dementie benaderd worden met het grootste respect.
Door hun ziekte zijn zij zeer kwetsbaar.
Door hun kwetsbaarheid en alle veranderingen die ze doormaken wordt het soms moeilijk om de mens, die ze achter die ziekte zijn, te zien.
Respect in alles wat we zeggen en doen is daarom de enige bescherming die we hen kunnen bieden tegen de keiharde buitenwereld.
Heb je nood om je verhaal te delen, heb je opmerkingen of suggesties? Ideeën om deze blog te verbeteren? Laat dan zeker van je horen, laat een reactie achter op de website! Ik kijk er naar uit om samen met jou deze blog uit te bouwen.
|