Op 1 april 2006 stortte de wereld voor me in...

De vrouw waar ik tien jaar mee gelukkig was geweest, vertrok. Mijn wereld stortte in. ik verloor alles: mijn werk, mijn ziel, mijn vrienden. Twee maanden kon ik in een Boedhistische tempel in Mechelen verblijven, twee maanden bij een vriendin (dat dacht ik toch) die me niet meer nodig had wanneer haar zus bij haar kwam inwonen. Ik stond op straat, verpletterd als een mier onder een zware voet, vernederd en vooral BESCHAAMD!

4 september 2006...

Mijn eerste dag waarvan ik niet  weet waar ik de nacht zal doorbrengen. Ik heb geen extra kleding bij, nog een paar euro, en geen tabak.Het wordt een lange dag.Het worden twee lange weken, tot.......

ER IS EEN NIEUWE MENS GEBOREN

“Mijnheer het is één uur, wilt U het station verlaten, wij gaan sluiten!”

Net nu ik een half uurtje was ingedommeld wordt ik op een dreigende toon door bewakingsagenten van het Centraal Station gewekt. Mijn hele lichaam doet pijn, mijn nek maakt het me onmogelijk om mijn hoofd normaal te bewegen. Ik heb het koud en wordt de nacht ingestuurd. Waar naartoe, ik weet het niet. Ik heb nog twee en een halve euro, maar die moet ik houden voor tabak.

Dinsdag 19 september 2006. Na een zwerftocht van 14 dagen tussen pleinen , parken  en het Centraal Station van Antwerpen is het genoeg geweest. Ik voel me verpletterd, als was ik een mier die onder de voetzolen van een mens is terechtgeko-men.Vernederd, beschaamd, vuil, maar vooral: fysiek en mentaal zwaar “onder nul”. Het dichtstbijzijnde OCMW-kantoor is Borgerhout.

Een uur later sta ik voor de deur van Het Werk der Daklozen. Ik heb de keuze: de deur openduwen of vannacht opnieuw in een bushokje één of twee uur slapen. Ik twijfel omdat ik niet weet wat me hier te wachten staat. Wordt het “weer ene!” of wordt het eindelijk de kans om  een nacht fatsoenlijk te rusten en, wie weet, iets te eten  (ik kan me de smaak van een gekookte aardappel, laat staan van groenten, nog nauwelijks herinneren)? Ik kies voor de deur, mijn lichaam smeekt erom.

Jan Maes, maatschappelijk assistent, luistert naar mijn verhaal . Ik ween, ik kan niet meer. Nooit had ik gedacht dat “houden van” zoveel pijn kon doen. Volgens Jan is het letterlijk en figuurlijk vijf voor twaalf. Hij loodst me mee naar de refter waar ik tussen lotgenoten, met veel moeite en vol schaamte, een bord soep kan eten. Daarna is het wachten. Een uur, twee uur, ik weet het niet. Maar Jan zegt me uiteindelijk dat ik kan “opgenomen” worden. Een sleutel. Kamer 36. Een tafel, een stoel, een kast en een bed. Ik kies voor het laatste en val in slaap,  tot  ik s’anderendaags rond half negen wakker wordt van het lawaai van emmers.De poetser is op komst…

Een week heb ik niemand gezien, al was ik daar niet rouwig om, te beschaamd, ik was een verschoppeling iemand die te mijden was, iemand die het zelf gezocht had en vooral: iemand zonder toekomst…

Langzaam drong de keuze zich op: verkommeren in een ruimte van enkele vierkante meter of terugvechten. Het heeft me 4 maanden gekost om de keuze te maken.  De feestdagen  waren voor mij  dagen van immens verdriet, want vorig jaar was alles nog zo mooi en gezellig…thuis!

Half januari van 2007  leerde ik twee nieuwe medewerksters, Nele en Tessa,van het Werk der Daklozen kennen. Door hun stimulans, door hun gedrevenheid zag ik opnieuw het einde van de tunnel.  Er waren twee mensen die nog in mij geloofden!!! Twee “engelen” die me opnieuw leerden glimlachen, die me een sleutel gaven om de deur achter mij te sluiten en vooral, die me leerden dat ik ooit nog van iemand zal kunnen houden!  Door hen verdween mijn schaamte: ik begon voluit mijn ziel bloot te leggen: ik sprak  200 studenten toe en het was muisstil in de zaal! Ja, iedereen mocht weten hoe het allemaal zover was kunnen komen. En plots veranderde alles: ik kreeg aanmoedigingen, schouderklopjes, felicitaties. Ik begon kwissen en uitstappen voor de bewoners van Het Werk Der Daklozen te organiseren.  En Jan Maes? Die keek en zag dat het goed was. Ik volgde een cursus van vier maanden bij de VDAB waar men in mij de opstand wakker maakte: dit mag nooit meer gebeuren! En die wekenlange stilte, die eenzaamheid,  dit mag  anderen niet overkomen!

Juni 2007. Heel toevallig vind ik op de website van CAW Metropool een vacature: “Sociaal Hotel DE PASSAGE zoekt een nacht- en  weekendpermanent. Hoger Secundair Onderwijs.Ervaring in daklozen-problematiek is een pluspunt” Ik solliciteer en wordt uitgenodigd voor een gesprek. Meer dan 40 minuten weerleg ik alle nadelen van de job. Ik wordt zeker niet zomaar aan de kant gezet, maar er zijn nog kandidaten…Wachten…

13 juli, 12u10: Telefoon van de teamcoördinator van De Passage: Ik ben aangenomen! Startdatum 1 september!!! Mijn taak bestaat erin het kortstondig verblijf van mensen die niet weten waar naartoe zo aangenaam mogelijk te maken: eten , een bed, en vooral: een babbeltje, een duwtje in de rug, een schouderklop…

13 november, de dag dat ik deze tekst afmaak: Op 1 december, na veertien maanden, verlaat ik het Werk Der Daklozen. Ik ga naar m’n eigen studio in Berchem. Ik zal Kerstmis THUIS kunnen vieren. Met nieuwe vrienden. Maar mijn hart zal op Kerstavond bij diegenen zijn die het leven schonken aan deze nieuwe mens. Ze zeggen steeds: “Je moet ons niet bedanken, je hebt het ZELF gedaan!” Ja ik heb die ster die veertien maand geleden zover weg was, uit het heelal geplukt. Maar JULLIE hebben mij de ruimte ingestuurd…Zalig Kerstfeest en vooral, veel sterkte in 2008 !

                                                                       Patrick

18-03-2008 om 22:21 geschreven door denieuwemens

  Ze was twaalf,
en erg gehaast

om oud te zijn als nu.

En nu het zover is

herinnert ze zich niet

wat haar zo

naar de toekomst liet verlangen.

Ze weet alleen nog

dat ze in een opstel

over “later” schreef:

Ik word mijn eigen baas,

en na een jaar

ben ik zo binnen als een huis.

Het valt tegen wat ze ziet,

nu ze naar binnen kijkt

vanaf de bank

op het De Coninckplein,

en naast de glasbak wacht

tot er een fles blijft staan… waar nog geluk in zit.

Maar voorts is ze haar eigen baas,

als ze de mensen

 met haar eigen hand

naar kleingeld vraagt en daarna,

op pantoffels die van haar zijn,

ergens weer een straat inslaat

en niemand nakijkt,

zodat ook niemand

zich hoeft af te vragen…

of ze een thuis heeft waar haar schoenen staan…

 UIT “ Gedichten voor gelukkige mensen “ uitgeverij Querido 2008

met heel veel dank aan de auteur Bart Moeyaert

16-03-2008 om 23:35 geschreven door denieuwemens

Waarde Lezer,

dit is hier allemaal nieuw voor me.
Ik was een eigen site begonnen, maar leek me een beetje te amateuristich, te weinig mogelijkheden,en het lukt me ook niet een gastenboek te activeren.

Waarover gaat het?
Door een relatiebreuk kwam ik op straat te staan.
Wat er daarna allemaal gebeurd is gaat U hier kunnen lezen.Geef me wat tijd, ik probeer elke dag een stukje aan te vullen!
Warme groeten van denieuwemens! En tips voor het opmaken van deze blog: altijd welkom!

16-03-2008 om 23:30 geschreven door denieuwemens

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
SeniorenNet-team

16-03-2008 om 22:26 geschreven door