Och, het leven stuwt zichzelfxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

zoals het kuiken breekt het ei

de kiem splijt de harde noot

en magna scheurt de aarde.

Ik onderga wat mij geschiedt

denk doe droom

bezweer de wind huilend aan mijn raam

knoop de eindjes -korter dan ooit-

aan elkaar

en vlecht mijn eigen lauwerkrans

tot meerdere eer en glorie

van allen die vruchtbaar minzaam

delen mijn schamel bestaan.

Vroeger nu later.