Mijn geboortedorp heeft niet alleen een slimste mens ter wereld op TV maar ook een internetradio en een mooie site over het dorp op: www.geluwe.be.
Dit was een gelegenheid voor TV één om op 23 november een interessante reportage uit te brengen over hetverenigingsleven en de sociale binding in het dorp. Bij de voorbereiding en de opnames stond Geluwe wat op stelten en waren heel wat verenigingen, Geluwnaren en prominenten er bij betrokken. Zo zag ik verschillende malen mijn broers dochter Claudine in beeld en voor de micro.
Bij het openen van deze site was ik verrast door de professionaliteit, de mooie lay-out en debrede informatie, mede de kwaliteit van hun creatieve en innoverende internetradio.
Op de site zag ik vertrouwde fotos zoals van de kerk, het oudstrijdersstandbeeld op de platse voor de deur van mijn ouders waar ik woonde, St.Denijsplein 24.
Als gewezen Geluwnaar kon ik mij weer wat inleven in de tijd van toen. Ja, het deed mij iets het relaas te horen van mijn leeftijdsgenoot, buur en vriend Werner Vanneste en Lucien Couckuyt over de vreselijke bominslag .
Ik voelde mij weer wat Geluwnaar en was een beetje fier over mijn Geluwse roots.Daar heb ik van 1932 tot 1962 ook het sociale leven gedeeld op school, in de Chiro, de KSA, de H.Hartbond, de Missiekring met Meester Hugo Driessens, als secretaris van de Middenstandsbond en uitgever van het reclameblaadje t Gaperke, bestuurslid van het Davidsfonds en van Vlaamse strijdverenigingen van die tijd tegen de talentelling, de marsen op Brussel, voor School en Gezin, voor een Vlaamse Expo58 enz.
Ik ging enthousiast op zoek in mijn stamboom sedert wanneer mijn Geluwse roots begonnen zijn.
Mijn grootvader langs vaders zijde Bruno Dierynck, geboren in Langemark huwde op 25/6/1874 met Sylvia Malfait geboren te Geluwe op 6/5/ 1851.
Langs moeders zijde huwde Vandamme Philippus te Beselare in 1785 met Lescouhier Johanna die op 15/2/1848 te Geluwe overleed zodat men in die tussentijd naar Geluwe was komen wonen. Van toen af tot nu woont het gros van mijn familie nog in Geluwe en kom er regelmatig terug.
Mijn beide grootouders hielden als bijberoep een buurtcafé open zoals er in die tijd vele waren; langs vaders zijde was dit De Leiestraat die nu nog steeds bestaat, langs moeders zijde was dit De Roobaert in 1941 bij een roofmoord uitgebrand ( zie mijn blog De Roobaert).
Grootvader Jules Vandamme was wellicht de laatste of één van de laatste die een Sjeeze of paardenkoets had. Iedere zondag kwam hij van de Molenhoek naar de Platze voor de hoogmis en stalde dan zijn koets bij Paul Huyghe op de hoek van de Menenstraat en de Kerkhoftraat. Ik herinner mij nog dat als men van iemand zei dat hij overleden was men dikwijls zei Hij ligt achter Paul Huyghes.
