*

Zaterdag 7 januari 2023

*

892 - ALLE BEETJES HELPEN, ZEI DE MUIS EN ZE PLASTE IN ZEE

*

I N H O U D

Het opschrift hierboven slaat niet zozeer op de bijdeage van GUVAAL – wel in tegendeel, want het is een warme oproep richting het ware DNA om Vlaanderen – met de wind in de zeilen - eindelijk weer op te stoten in de vaart der volkeren.

Maar als ik aanneem dat de commentaar die U verder leest over

Het Verhaal van Vlaanderen dat op   de TeeVee in een eeuwig draaiende cirkel iedere Zondag op ons wordt losgelaten, dan heb ik wle de nodige bedenkingen over de betrippen satire en meeloprij…..

Binnen een eeuwigheid van nog enkele weken zal ‘des Pudes Kern’ wel bloot komen te liggen. En die KERN zal ROOD zijn als bloed. Want net llijk in alle revoluties ter wereld zal Vlaanderen Vrijstaat ook op bloedvergieten aankomen, anders verdwijnt zowel Tom Waes als de VRT voor altojd in de nevelen ter tijden.

Al kan het natuurliijk ook altijd, dat de soonsor achter de schermen niemand minder is dan Filip DeWinter van het VB die op die manier de rush naar de top wil voltooien….

Maar laten we niet vooruit lopen op de feiten. Wie dan leeft, zal dan zien. Dode mussen zijn nog minder goed dan in zee plassende muizen..

7-01-2023

HANZE OF CLUB MED ?

*

Eén van de excuses die Bart De Wever aanhaalt om straks niét met het Vlaams Belang samen te werken – ook niet als beide Vlaamsnationale partijen een meerderheid zouden halen bij de gewestverkiezingen van 2024 – is dat hij vindt dat die partij zich eerst zou moeten ontdoen van enkele – volgens hem – extreemrechtse figuren. Daarmee bedoelt hij in de eerste plaats Dries van Langendonk, maar ook Filip De Winter en Sam Van Rooy.

Diezelfde De Wever vindt er echter geen graten in om over zijn confederalisme te gaan onderhandelen met Paul Magnette, die misschien in diens PS zélf geen extreemlinkse figuren heeft zitten, maar wiens hele politiek wordt gedicteerd door het politieke opbod van de nóg linksere communistische PTB en door de leiding van het Waalse ABVV die bijna uitsluitend in handen is van diezelfde PTB.

De toekomst van Vlaanderen mag niet ondergeschikt worden aan een zoveelste Belgische koehandel, maar zal moeten onderhandeld worden door een sterk, gezamenlijk optreden van een Vlaamsnationale meerderheid. Met haar zee- en luchthavens, geografische ligging en werkzame bevolking, is Vlaanderen op zich in staat om uit te groeien tot een Hanze-land als hét logische centrum van Noordwest Europa. Met Wallonië erbij zakken we straks naar het niveau van de Club Med, zeker nu zopas nog bekend is geraakt dat het aantal werklozen bij onze zuiderburen vorig jaar nog lichtjes gestegen is. Als België de 80% werkzaamheidsgraad wil halen, betekent dit dat de Vlamingen nóg harder zullen moeten werken, want aan dit tempo haalt Wallonië zelfs de 70% niet...

HOE EN WAAR VINDEN WE DE GOEDE KANT VAN DE GESCHIEDENIS?

NERGENS

**

Het Verhaal van Vlaanderen.

foto: ©VRT

 Acta Sanctorum - 06/01/2023 Johan

Sanctorum

*

De eerste aflevering van de VRT-reeks Het Verhaal van Vlaanderen is gepasseerd, en qua publieke belangstelling is het alleszins een voltreffer. Dit verhaal gaat over de tongen in krantenwinkels en bedrijfsrefters, chapeau.

De makers kozen dan ook voor een ‘laagdrempelige’ benadering met visueel sterke scènes, zoals de ontmoeting tussen de homo sapiens (neergestreken als Afrikaanse migrant, wordt ook zo gezegd) en de autochtone Neanderthaler. In de enscenering geen clash: er zou een soort vreedzame coëxistentie geweest zijn tussen de twee mensachtigen maar het mysterie van de verdwenen Neanderthaler blijft. De tussentaal waarin Tom Waes een en ander aan elkaar praat, zullen we er maar bij nemen als bijkomende poging om iedereen mee te krijgen.

Dat dit géén propagandashow is van de Vlaamse regering, ondanks het gepruttel van Marc Reynebeau in De Standaard, laat staan een Vlaams-nationalistische opmaat tot het uitroepen van de Vlaamse republiek, is ondertussen al wel duidelijk gemaakt. Het idee kwam van productiehuis De Mensen, dat het format uit Denemarken haalde en aan de VRT kon slijten. Waarna verschillende instanties op de kar sprongen om het project financieel rond te krijgen. Met als resultaat een zeer professioneel gemaakt, genietbaar én wetenschappelijk genuanceerd eindproduct.

Bezette Stad

Spaanse Furie (Antwerpen, november 1576).

De actuele polemiek rond deze serie, die al op gang kwam voor er ook maar iets op het scherm te zien was, is zo interessant als de serie zelf, en zegt evenzeer iets over de Vlaamse identiteit: we zijn een volk van kankeraars en ruziemakers

De actuele polemiek rond deze serie, die al op gang kwam voor er ook maar iets op het scherm te zien was, is zo interessant als de serie zelf, en zegt evenzeer iets over de Vlaamse identiteit: we zijn een volk van kankeraars en ruziemakers die bij voorkeur elkaars werk afbreken en verdiensten relativeren.

Dat op zich is een merkwaardig gevolg van een laag collectief zelfbeeld, op zijn beurt wortelend in het feit dat onze contreien al te dikwijls door vreemde heersers onder de voet werden gelopen. We zijn niet solidair maar verdeeld. Het wantrouwen, eigen aan de bezette stad, primeert. Vlaanderen is een wingewest waar de overheid per definitie de vijand is, en iedereen een potentiële verklikker.

De Spaanse bezetting van de Zuidelijke Nederlanden in de 16de eeuw mag daarbij als een beslissende trigger gelden: de elite week uit naar het Noorden en droeg bij tot de Hollandse Gouden Eeuw, de rest verdroeg het juk, collaboreerde (P.P. Rubens is de bekendste), of wantrouwde zijn buur. Vandaag wordt België door vele Vlamingen ervaren als een bezettingsmacht, vandaar de zuurtegraad waar links niet mee om kan: ironisch genoeg zijn zij vandaag de collaborateurs.

Belgitude

Schrijfster-filosofe Alicja Gescinska ontvangt het ereteken van Commandeur in de Leopoldsorde.

Vandaag, in de polemiek rond de VRT-serie, tonen bepaalde opiniemakers ter linkerzijde zich van hun kleinste kant. Traditioneel bekijkt deze strekking heel het fenomeen van de Vlaamse beweging vanuit het collaboratie verleden, en onderwerpt alles wat zich als Vlaams-republikeins aandient, aan een reductio ad Hitlerum. Dat leidt soms tot een zuiverheids-denken waarin ons collectief zwart letterlijk moet afgewassen worden door javelculturo’s.

Opmerkelijk overigens ook hoeveel leden van het linkse cultuur- en media-universum in Vlaanderen uit een ‘foute’ familie blijken te komen

Vandaar het fenomeen van ‘collaboratie roman’ die zo ongeveer elke weldenkend-linkse Vlaamse schrijver moet afgeleverd hebben als een bewijs van goed gedrag en zeden, en om het er nog eens in te duwen hoe ongeneeslijk besmet die Vlaamse beweging wel is. Het jongste product van dat reinigings ritueel is De draaischijf van Tom Lanoye. Opmerkelijk overigens ook hoeveel leden van het linkse cultuur- en media-universum in Vlaanderen uit een ‘foute’ familie blijken te komen.

Op de webstek Apache deed nu ook Karl van den Broeck (ex De Morgen en Knack) zijn duit in het zakje. Niettegenstaande hij de professionaliteit van ‘Het Verhaal van Vlaanderen’ prijst en niet twijfelt aan de goede bedoelingen van de makers, zit hij in hetzelfde schuitje van de linkse Belgitude en haar lachwekkende pogingen tot demonisering: ‘Dat de Vlaamse beweging geen al te goede reputatie heeft, heeft ze natuurlijk alleen maar aan zichzelf te danken. Twee keer ging een deel van de Vlaamse intellectuele elite “aan de verkeerde kant van de geschiedenis” staan’.

Alsof er zomaar een goede en een slechte kant van de geschiedenis is: het zijn uiteraard de overwinnaars die de geschiedenis schrijven en ‘kanten’ bepalen. Historici die zich daaraan wagen, zijn regime-ideologen

Alsof er zomaar een goede en een slechte kant van de geschiedenis is: het zijn uiteraard de overwinnaars die de geschiedenis schrijven en ‘kanten’ bepalen. Historici die zich daaraan wagen, zijn regime-ideologen.

Pastoorspraat

Jos Geysels, gangmaker van de politiek correcte censuur.

Links Vlaanderen verdrinkt in zijn eigen weldenkendheid en rateert compleet de grondstroom. Vandaar de paniekreactie op de VRT-reeks die, o ramp, de kleine Vlaming blijkt te boeien

De paradox dat progressieven zich bekennen tot de achterhaalde Belgische constructie, en zelfs dwepen met het pluchen universum van de monarchie, is minstens even ridicuul als de neonazi-folklore waar ze zich zo druk om maken. Links Vlaanderen verdrinkt in zijn eigen weldenkendheid en rateert compleet de grondstroom. Vandaar de paniekreactie op de VRT-reeks die, o ramp, de kleine Vlaming blijkt te boeien.

De actuele piek van het VB is overigens veel minder een zaak van Vlaams-nationalisme, dan wel een rechtse visie rond asiel, migratie en (vooral) de islamisering, waar vele Vlamingen wel degelijk blijken van wakker te liggen. Daarover rept Van den Broeck met geen woord, tenzij het allemaal onder de noemer ‘racisme’ zou vallen.

Dat een columnist in De Morgen erin slaagt om zijn verontwaardiging de vrije loop te laten over het ‘crapuul’ dat hulpverleners met vuurpijlen bekogelt, zonder ook maar één keer de etnisch-culturele dimensie daarbij te betrekken, illustreert al evenzeer de gezichtsvernauwing van progressieven. Kon het er nu echt niet af om te zeggen dat het grootstedelijk vandalisme vooral een allochtonenprobleem is, meer bepaald zelfs verbonden met de Marokkaanse subcultuur?

Een van de weinigen in het Vlaamse culturele wereldje die wél snapt wat er aan de hand is, is schrijver Marnix Peeters. In Doorbraak is hij onverbiddelijk voor de ‘pastoorspraat’ van de wokes, maar ook voor linksgroene fascisten zoals Jos Geysels (Agalev), waarmee de ‘schrapcultuur’ is begonnen. Inderdaad Marnix, in Politiek incorrect (2020) ga ik uitvoerig in op de rol van deze bedenker van het cordon, die onder meer bepaalde wie in de Antwerpse Boekenbeurs zijn waren mocht uitstallen.

Allo Allo!

Allo Allo.

Hoe langer de cultuursector zich hult in deze politiek correcte waan, hoe meer de mainstream media daarin meegaan, des te succesrijker zal Filip Dewinter zijn met zijn omvolkingstheorie. Iets ontkennen is de beste manier om het op te roepen.

Voor de rest, en om terug te keren naar Het Verhaal van Vlaanderen: hopelijk kan deze serie tot enige intellectuele volwassenheid leiden, en links én rechts doen inzien dat er geen goede kant van de geschiedenis bestaat, en dat mensen altijd keuzes maken die achteraf door eigenaars van de waarheid kunnen bekritiseerd worden.

Er is geen betere manier om met het verleden af te rekenen dan via humor en satire. Dat geldt zowel voor elk van ons, als collectief. De geschiedenis is wat ze is, haar kennen is nodig, erdoor geobsedeerd worden is ongezond. We moeten vooruit kijken en zien welke toekomst we kunnen opbouwen. Er is geen betere manier om met het verleden af te rekenen dan via humor en satire. Dat geldt zowel voor elk van ons, als collectief. Daarom vind ik oorlogs-komedies zo boeiend, en iconische series zoals ‘Allo allo’ zo louterend.

Na het didactische Verhaal van Vlaanderen moet er misschien eens een parodie komen waarin de Vlaming zijn historische trauma’s relativeert, niet à la Philippe Geubels maar meer iets Monty Python-achtig, grotesk, met veel aandacht bijvoorbeeld voor de Limburgers die twee dagen te laat op de Slag der Gulden Sporen verschenen en zegevierend naar huis trokken met een zak onderbroeken en kousenbanden. Conscience voorbij, die overigens een Belgische patriot was.

Leestip: Vom Nutzen und Nachteil der Historie für das Leben (Friedrich Nietzsche, 1874) – ‘Over het nut en het nadeel van de geschiedenis

LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN

Zo dus. Het kan vriezen en het kan doooien, moeten xe besluiten.

Maar wat het ook wordt, er komt schot in de zaak.

Zodanig dat er misschien zelfs niet eens nog Verkiezingen moeten zijn.

Wat voor de Staatskas ‘n flinke slok op de borrel scheelt….

Rn daar worden we allemaal beter van.

*

Digithalys