Het was me het weekje wel !

Dinsdag gingen de tempolopen heel moeizaam. Ik wijtte het aan de 25 km van de loop van Vlaanderen die nog in de benen zat. Maar toen 's avonds de keel begon te prikkelen en daarna pijnlijk werd, wist ik al beter: een fikse verkoudheid komt er aan. Ik was echt wel kwaad op mezelf omwille van mijn nonchalance op dat vlak: 5 dagen ervoor had ik een patiënte, die zwaar verkouden was, behandeld en daarna beginnen eten zonder mijn handen te wassen. En eigenlijk weet ik dat ik daarna "prijs" heb!

Op woensdag morgen wel nog losgelopen maar de donderdagtraining (met tempolopen "bergop") heb ik wijselijk aan mij laten voorbijgaan. Herstel naar gezondheid heeft op dat moment voorrang. De vrijgekomen tijd heb ik gebruikt om te lezen: een boek, dat "neefje" Klaas me uitgeleend had met de uitdrukkelijke vermelding dat ik het zeker moest lezen voor ik naar Kenia vertrok. De titel: " Lopen met de Kenianen". Ja, Klaas, als je nog eens zoiets weet (grapje, hé) … als ik dan las dat de Kenianen zelf die safaricom marathon in het “Lewa-wildpark” als een zware beschouwen begonnen toch gevoelens van angst en twijfel de kop op te steken: gaat me dat wel lukken … en nu nog verkouden erbij …

De dag erna kreeg ik dan nog een mailtje van het kinderkankerfonds ivm. gestorte sponsorgelden: al meer dan 1400 euro … fantastisch maar wel héén en weer geslingerd tussen gevoelens van druk en stimulans.

Maar mezelf kennende weet ik: eens de symptomen van de verkoudheid beginnen te verminderen én de lichamelijke paraatheid begint te stijgen worden de gedachten meteen ook een stuk positiever.

Dat was vanmorgen al te merken: lange, zééééér langzame duurloop (32,5 km) in het Leen op een tempo bepaald door mijn lichaam waarbij mijn geest én de GPS toeschouwer waren en bleven. En meteen kwam er al een voorzichtig optimisme naar boven.

Ik ga me verder goed verzorgen én morgen gaan supporteren voor Christine en Magda, voor Esther die broer Brecht als loopgezel meekrijgt, voor Iris en voor andere gekende deelnemers die ik zie passeren in de 10 km van de Stadsloop van Gent. Jammer voor Ruben die “en pleine période d’examens” zit en bovendien geblesseerd is. Maar ook dat passeert wel.