Zaterdagavond 22/06, met een "gevoelig" hartje vertrokken vanuit Zaventem en via Schiphol naar Nairobi. Op zondagmorgen tussen 5u30 en 6u30: een hemelse gloed , getooid in dieprode kleuren, gleed naar ons toe ... maar we zakten ... raakten die gloed kwijt en toen kwamen de lichtjes van Nairobi ons tegemoet. Miljoenenstad ... wat zou je uitstralen?
Afrikaanse, warme chaos bij de paspoort-visumcontrole met scanopname van beide handen , duimen en de andere vingers apart genomen. Ik wou hen nog zeggen (in mijn "flauwe moppen - latijn") dat er niets scheelde met mijn handen maar besloot wijselijk toch maar te zwijgen.
Eens buiten het luchthavengebouw stonden er tientallen personen met "contactbordjes" voor wie ze moesten ophalen maar 'k vond vrij snel "mijn chauffeur". Het was een heel vriendelijke man waarbij ik - ondanks een slaaparme nacht - niet snel zou bij in slaap gevallen zijn. Hij gaf best wel interessante informatie en ging geen vragen uit de weg over aanleg van wegen, het vluchtelingenprobleem in zijn land, het terrorisme van Al Shabaab én ... ook over "onze" marathon in Lewa.
Rond 8u45 kwamen we aan bij het Norfolk Hotel, recht tegenover de universiteit van Nairobi. Het onthaal was supervriendelijk en het was een enorme meevaller dat ik al direct op mijn kamer kon. Zowel in de voor- als in de namiddag wat slaap ingehaald en in de late namiddag een loopje gedaan. Ondanks wat info die ik gevraagd had, was ik op een bepaald moment toch verloren gelopen maar geen paniek ... ook daar is de politie je beste vriend die me op een heel correcte manier toonde hoe ik terug bij mijn hotel kon geraken. Daarna had ik nog een originele manier bedacht om Ruben te feliciteren met zijn verjaardag op maandag, waarbij personeelsleden van het hotel direct bereid waren om het spelletje mee te spelen.
Ik hou van observeren en tijdens mijn loopje merkte ik dan ook dat de mensen op straat me zo onopvallend mogelijk aan 't aanstaren waren. Maar 'k betrapte ze vaak en als ik dan even vriendelijk lachte kwam er ook bij hen een "very big smile" op 't gelaat en begonnen ze me zowaar aan te moedigen. In bepaalde delen van de stad zag ik toch heel wat "berooide" mensen liggen/zitten/hangen ... mensen die wellicht hun geluk (en werk) kwamen zoeken in de stad maar het duidelijk niet vonden ... het probleem van vele grootsteden en niet alleen in ontwikkelingslanden.
Het zééér lekkere diner heb ik uitstekend verteerd met de match België-Rusland ... meteen ook de laatste keer dat ik in Kenia voetbal kon volgen op TV omdat ... we verder geen TV meer hadden
|