Op maandagmorgen 23/6 kennis gemaakt met de groep (13 Amerikanen, inclusief gidse), het mini-busje geladen en op weg naar Aberdare, 't eerste wildpark. onderweg overal kleine "nederzettingen) met verkoopstalletjes, geiten , koeien .

De vegetatie van het Aberdare wildpark zelf is voor een deel tropisch woud waarin je geen jachtluipaarden zal vinden - het is niet hun habitat - en op de hoogste plaatsen ook geen impala's wegens te koud. De eerste dieren die we zagen waren hyena's, ondanks de - gevoelens die ze vaak opwekken, toch mooie krachtige dieren en ook veel knobbelzwijntjes.

De eerste overnachting in het Aberdare wildpark was in "the Ark", op 2300 m hoogte. Het is een gebouw in de vorm van "een ark" van waaruit je dieren kan observeren, ook 's nachts. Ik voelde me daar even terug in mijn kindertijd want omwille van de koude nachten kwamen ze 's avonds een warmwaterkruik in je bed leggen ... in Afrika.

's Morgens kwamen ze in de gangen rond met een bel om ons te wekken en na het ontbijt op weg naar de "gewone huisjes" in Aberdare met onderweg prachtig zicht op de Mt. Kenia, de enigste keer dat we de top niet in de wolken zagen.

In Aberdare zelf, op 1800 à 1900 m hoogte: in de voormiddag: een bush-walk temidden van zebra's, antilopen, giraffen en bushbacks en rond onze huisjes lieten ook de baboons en de wrattenzwijntjes zich niet onbetuigd.

In de namiddag stond er een loopje op 't programma, opnieuw tussen de voornoemde dieren en samen met 4 begeleiders. Toen 1 van hen na ongeveer 1 km het tempo optrok wilde ik toch volgen, kwestie van toch even een sneller gevoel te hebben en na een tijdje hoorde ik aan zijn ademhaling dat hij het bergop al even lastig had dan mij. Hij wou dan zelf ook al wat temporiseren en zo hebben we in wisseltempo een 7-tal km afgewerkt. Jeremiah was echt wel sympathiek en heeft onderweg met zijn gsm nog een selfie van ons beiden genomen. Zo zie je maar: ook al ben je keniaan met de bouw van een afstandsloper en "nog maar" 39, als je niet echt meer traint gaat het ook niet vanzelf.