Het is nu al een 3-tal weken geleden dat ik terug thuis ben na mijn Kenia-avontuur maar de aanpassing blijft moeilijk verlopen. Telkens iemand van de Amerikaanse vrienden terug wat foto's doorstuurt zit terug middenin de beleving.

Meer en meer realiseer ik mij hoe intens die reis wel was: ik was alleen op pad met een aantal mensen die ik totaal niet kende, de hele tijd spreek je in een "vreemde" taal, de vele prachtige natuurimpressies, het toeleven naar - én de beleving van de marathon zelf, de + en hoopgevende impressies na bezoek aan een school, weeshuis en pedriatisch ziekenhuisje. En ondanks of misschien net door de soms primitievere manier van leven was er vooral het warm-menselijke gevoel dat de hele reis beheerste en dat ik (en ik vermoed ook de anderen) probeer te importeren ... niet eenvoudig in ons soms "eng" luxe-wereldje maar ik doe mijn best om dit - ook via mijn werk - over te brengen.

Ondertussen is de beloofde foto(compositie) klaar en heb ik de eerste exemplaren - mét een persoonlijk tekstje erop - al gegeven aan de mensen die mij gesteund hebben bij mijn project dus ... even geduld ... iedereen komt aan de beurt. Wat jullie verder met die compositie willen doen laat ik aan jullie over ... ik had een foto(compositie) beloofd en daar wou ik mij ook aan houden.  

Wat het kinderkankerfonds betreft: over 3 weken gaat men mij de eindbalans meedelen dus ... zeer benieuwd.