'My World Fell Down' is een lied geschreven door John Carter en Geoff Stephens, en eerst opgenomen door de Engelse popgroep The Ivy League in 1966. Een jaar later verscheen een cover door de Amerikaanse studiogroep Sagittarius. Deze band was ontstaan in het brein van Gary Usher, een Amerikaanse platenproducer en liedjesschrijver die vaak met Brian Wilson in zijn beginjaren had samengewerkt. Usher kreeg in 1967 een demo van 'My World Fell Down' in handen en was meteen overtuigd van zijn hitpotentie. Hij bracht met de hulp van Curt Boettcher (songwriter) het kruim van de studiomuzikanten uit Los Angeles samen: Glen Campbell (lead vocals) en Bruce Johnston en zanger/producer Terry Melcher (vocals). Als naam voor de groep koos hij zijn sterrenbeeld dat nota bene ook het mijne is. De single bereikte slechts de 70ste plaats in de Billboard Hot 100. In 1968 verscheen een LP 'Present Tense' die ongemerkt voorbijging en toen de platenfirma om een tournee vroeg bleek de groep niet echt te bestaan. Het bleef dus jammer genoeg bij deze wonderlijke eendagsvlieg. Opmerkelijk is de psychedelische bridge die bestaat uit het gehuil van een baby, het alarm van een wekker die afgaat, en trompetgeschal uit de arena van een stierengevecht waarna de song eindigt met een hemelse samenzang die van de Beach Boys had kunnen zijn!
'MacArthur Park' is een lied geschreven en gecomponeerd door Jimmy Webb. Acteur Richard Harris was de eerste die het in 1968 opnam: zijn versie steeg tot de tweede plaats in de Billboard Hot 100 en tot de vierde in de UK Singles Chart. De muzikanten van de originele studio-opnamen waren leden van het beroemde "The Wrecking Crew", een los/vaste verzameling sessiemuzikanten in Los Angeles die op veel van de succesnummers uit de jaren 1960 en 1970 meespeelden. Een bijdrage leverden Hal Blaine (drums), Larry Knechtel (keyboards), Joe Osborn (basgitaar), Tommy Tedesco en Mike Deasy (gitaar), en Webb zelf op klavecimbel. De stem van Harris werd in een Londense studio opgenomen. Daarbij zong hij steeds "MacArthur's" in plaats van "MacArthur". Het lukte Webb niet hem dit af te leren zodat het foutje op de plaat te horen is. Het monumentale nummer werd meermaals gecoverd door diverse artiesten. Oorspronkelijk was het lied bedoeld voor The Association die het weigerden!
De tekst deed bij sommigen de wenkbrauwen fronsen:
"MacArthur's Park is melting in the dark All the sweet, green icing flowing down Someone left the cake out in the rain I don't think that I can take it 'Cause it took so long to bake it And I'll never have that recipe again Oh, no!"
Steve Marriott, Ronnie Lane, Ian McLagan en Kenney Jones -samen de Small Faces- brachten op 2 december 1967 de prachtige single 'Tin Soldier' uit. Oorspronkelijk schreven Marriott en Lane het nummer voor P. P. Arnold maar Steve Marriott vond het zó goed dat hij het voor de band hield.
Als troostprijs mocht de Amerikaanse zangeres/danseres de backing vocals verzorgen bij de studio-opname en ook later bij TV-optredens. Achtergrondzangeres en Ikette P.P. Arnold was met de Ike & Tina Turner Revue naar West-Europa meegekomen en in Londen blijven hangen.
Ikzelf heb nooit met tinnen soldaatjes gespeeld want begin jaren vijfig waren die al vervaardigd uit plastic. Onderstaande videoclip komt uit het Franse TV-programma "Bouton rouge" (2 maart 1968).
Eén van mijn talrijke geliefkoosde muzikale favoriete fragmenten.
