'I Put A Spell On You' is een lied uit 1956 geschreven en opgenomen door Screamin' Jay Hawkins. De cultsong werd door talrijke artiesten gecoverd. Naar verluidt was dit de populairste opname van Hawkins, zeer commercieel want er werden meer dan één miljoen geluidsdragers van verkocht alhoewel de single in die versie nooit in de Amerikaanse hitlijsten heeft gestaan.
Oorspronkelijk bedoeld als een blues ballade draaide het tijdens die legendarische opname helemaal anders uit. Producer Arnold Maxin zorgde voor ribbetjes en kip, voerde iedereen dronken en het resultaat was deze rare versie. Hawkins herinnerde zich niets meer van die opname.
Door het geknor en gegrom op het einde van de song werd deze prompt uit de ether verbannen wat de verkoop nog deed stijgen!
"Shockrock" was geboren en de ferventste aanhangers waren o.m. The Crazy World of Arthur Brown, Alice Cooper, Ozzy Osbourne en Marilyn Manson.
Bekende versies werden uitgebracht door o.a. Nina Simone, The Alan Price Set, The Crazy World of Arthur Brown, Bryan Ferry en Annie Lennox.
Maar de ultieme versie -volgens mijn bescheiden mening- is die van Creedence Clearwater Revival uit 1968 die in 1972 nogmaals zou scoren na het uiteenvallen van de band.
John en zijn broer Tom Fogerty, Stu Cook, en Doug Clifford brachten hun geweldige versie ook tijdens het festival van Woodstock in augustus 1969.
"There must be some kind of way out of here," said the joker to the thief. Deze openingsregel behoort tot de klassiekers in de popmuziek.
'All Along The Watchtower' is een populair folkrocklied van Bob Dylan, uitgebracht op zijn achtste studioalbum 'John Wesley Harding' in 1967. Dylan herstelde van zijn motorongeval toen hij de nummers van dat album componeerde en opnam. Hij was in zijn religieuze periode. Het lied staat vol symboliek want hij las dagelijks de Bijbel. De uitkijktoren is een oud christelijk symbool voor het beschermende, vaderlijke karakter van God, die uitkijkt en waakt over zijn kinderen. Denk maar aan 'De Wachttoren', het tijdschrift van de Getuigen van Jehova.
Jimi Hendrix gaf er in januari 1968 al zijn eigen interpretatie aan samen met Noel Redding en Mitch Mitchell van The Experience. De akoestische gitaarintro is van Dave Mason, toen een bandlid van Traffic.
Bob Dylan wist de versie van Hendrix wel te waarderen en speelde het lied later ook elektrisch.
Zet de volumeknop op tien, maar waarschuw eerst de buren!
'The House of the Rising Sun' is een Amerikaanse traditionele folksong, soms ook bekend als 'Rising Sun Blues'. Het lied vertelt over een persoon wiens leven de verkeerde kant is opgegaan in New Orleans. Voor het eerst dook de song op in de Appalachen in de jaren 1930, maar waarschijnlijk is zijn oorsprong terug te vinden in een traditioneel Engels volkslied.
In 1961 nam Bob Dylan het op en op de achterzijde van zijn debuutelpee uit maart 1962 stond te lezen dat hij de song kende via Dave Van Ronk. Lead Belly had in 1944 al een versie opgenomen onder de titel 'In New Orleans (House Of The Rising Sun)'.
De ultieme versie -een wereldhit van formaat in 1964- is beslist de folkrock van The Animals met een meesterlijk arrangement voor het orgel door Alan Price.
Een versie die mij ook kon bekoren is die van Frijid Pink, een Amerikaanse rockband uit Detroit die het lied op single uitbracht in december 1969. Het orgel werd vakkundig vervangen door loeiende gitaren.
En oh ja, voor wie er mocht aan twijfelen: de "rising sun" was natuurlijk een bordeel.
