De zogenaamde wetenschappelijke geneeskunde gaat nog steeds met grote sprongen vooruit.
Daar bestaat geen twijfel over en toch.
Hoe komt het dat men er niet in slaagt een wetenschappelijke uitleg te geven aan vermoeidheid.
Moe zijn kan gaan van soms een beetje moe zijn tot extreem moe zijn zoals bij chronisch vermoeidheidsyndroom , vaak ook bij M.S en soortgelijke ziekte toestanden.
De wetenschap beperkt zich dan tot een lijst van subjectieve vragen te stellen en enkele testen uit te voeren waarna men dan al dan niet de term wordt opgespeld. Chronisch vermoeid.
Erg wetenschappelijk lijkt me dat niet.

Met onze Lecherantenne kunnen wij op enkele minuten niet alleen vaststellen of die patiënt inderdaad moe is en in welke graad hij dat is. Wij meten dat op de greep lengte 3,75.
Die 3,75 is in feite een soort barometer van ons immuun stelsel, van onze weerstand.
Als die opmeting slecht is weet u dat er zeker iets verkeerd loopt.
Vooraleer verder te gaan zou ik u vragen eens opnieuw het artikel te lezen even verder op mijn blog. Magnetisme en leven. Daar vindt u de cijfers met de evolutie van gezond naar ziekte.

Nu volgt dan een voorbeeld.

Een Dame die ik nu al 15 jaar volg na dat er bij haar een acute en snel progressieve MS werd ontdekt en die nu zonder enige klacht door het leven gaat belt me voor haar zoon van 11 jaar.
Ik had die twee jaar geleden eens onderzocht en behandeld voor klierkoorts of mononucleose.
Ik schreef hem toen medicatie voor omdat zijn immuun stelsel sterk aangetast was, waarna het beter ging maar omdat we nu in Spanje wonen kon ik hem niet verder volgen.
Nu wou de familie in verlof komen naar Calpe en vroeg of ik hem eens wou onderzoeken.
Hij was toch altijd zo moe. Hij had drie maanden eerder een tekenbeek opgelopen en pas na heel wat tijd werd de diagnose van Borrelia positief, of de ziekte van Lyme gediagnosticeerd en kreeg hij een maand lang dagelijks tetracycline, wat een goede klassieke behandeling is, misschien wat laat.
Maar hij was toch nog altijd zo moe, men had wel ontdekt dat hij ijzer te kort had en kreeg daarvoor twee soorten pillen met tamelijk goed gevolg, de waarden stegen. Dus klassiek is het hier einde verhaal want met vindt niets meer..
Nochtans is dat kind nog steeds even moe. Om een voorbeeld te geven. Hij voetbalt graag maar na een kwartier moet hij aan de kant en kan niet meer verder, op school is hij zogezegd lui of afwezig.

Onderzoek.

Ik kijk eerst even naar de moeder. Alles ok ,immuniteit perfect en geen klachten
Ze neemt nog dagelijks de medicatie die ik haar voorschreef, geen klassieke behandeling.

De zoon dan.

De immuniteit : 3,75 staat op -60 +60. Dat is ernstig ook de lever is aangetast -30+30.
Met deze cijfers kan niemand normaal functioneren en toch vond de klassieke geneeskunde niets.
Op een paar minuten tijd zie ik dat er een ernstig probleem is: de immuniteit heeft zich niet herstelt na die ernstige ziekte, hij zal nu gedurende enige tijd aangepaste medicatie moeten nemen die u niet krijgt in de klassieke geneeskunde, zonder dat komt er geen herstel en kunnen andere ziekten veel gemakkelijker toeslaan, hopelijk ben ik niet te laat en kan ik hem nog eens terug zien.

Dat is een geval tussen de vele die ik heb behandeld en meestal met succes.
Soms heeft een dokter wel spijt dat hij oud word en met pensioen gaat.
Gaat dit allemaal verloren gaan?

Een maand later,  nieuws van de mama:

Met de zoon gaat alles goed.
Bloedanalyse: Schildklier en lever normaal, geen spoor meer van tekenbeet, yzer sterk gestegen.
ik doe uw behandeling nog even voort.