Ter gelegenheid van een ernstig geval heb ik mij de volgende vraag gesteld.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hoe geloofwaardig zijn medische statistieken wel?

Een dame komt op de raadpleging en wil nog even mijn advies vooraleer ze na het verlof zich klassiek laat behandelen voor een ernstig leverprobleem. Ze zal een zware chemische behandeling ondergaan met ook nog een interferon behandeling om haar leverdegeneratie, ten gevolge van hepatitis C, naar cirrose trachten te stoppen.

Ik ga haar nu eerst een andere behandeling geven die hopelijk zal aanslaan zodat de andere behandeling niet hoeft of xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />kan uitgesteld worden.

Toen dacht ik dat het niet de eerste keer is dat ik samen met een klassieke behandeling ook de mijne toepas en vaak tot grote voldoening van de patienten.

De meeste van deze patienten zwijgen angstvallig over mijn behandeling, zodat de resultaten uitsluitend op conto van de klassieke behandeling komen.

Er zijn nog heel wat andere collega’s die iets gelijkaardigs doen, hoe ernstig moet men dan de resultaten nog nemen in de statistieken?

In feite zou de patient het, ofwel moeten bekennen voor dat de behandeling begint, ofwel zou men hem een attest moeten laten tekenen waarin hij verklaart geen andere medicatie te nemen, maar waar blijft dan de vrijheid van de mens?