|
‘k Had Onze Gustaf al in lang niet gezien, zeker meer dan een maand en ‘k maakte me wat ongerust.
‘k Vreesde al dat ‘m een depressie had of zo want als ne mens niet naar buiten komt, niks naar buiten brengt, dan durft dat al eens naar binnen te slagen en naar binnengeslagen gedachten tollen rond en naar binnengeslagen energie geeft nen binnenwervelwind die op den duur neerslaagt en dan geeft dat een depressie.
J k Begin zelf al op zijn Gustafs te schrijven J
Mijn gedachten waren nog niet afgekoeld of daar kwam Onze Gustaf aangesleft.
Hey Gustaf, ‘k ben blij u te zien, ‘k dacht al dat er iets was…
Hij monkelde niet onvriendelijk, wat ontwijkend en ging zitten…
‘k Heb op het internet zitten spelen zei hij..
Gustaf ge moet hier niet alles vertellen hé.
Onze Gustaf negeerde terecht deze flauwe grap en ging verder;
Dat is iets raars hé iedereen kan daar zijn gedacht op kwijt over eender wat. Hier of daar staan er mega grote servers die al die woorden, tekeningen en fotokes en videokes opslagen en dan kan eender wie daar op inloggen en lezen en zien wat ‘m wilt .
Onze Gustaf sprak deze zin in de stijl van een lesgever gecombineerd met de stijl van ne leerling die voor ’t eerst echt snapt wat het wilt zeggen dat één en één twee is. Nadenkend dus. Gefronst voorhoofd. ‘k Wist al gelijk dat dit de grote boodschap van den dag niet was.
‘k Heb overlaatst van nen typ geleerd dat er websites zijn die dag en nacht nieuws spuien en op één van die sites ging de mededeling dat dien De Gelder door vijf (5!) psychiaters toerekeningsvatbaar was verklaard.
Onder die mededeling was er een kolomeke waarin mensen hun gedacht kwijt konden en dat deden ze dus:
Ne kogel, nen hogen boom, ocharme die jongen zijn ouders, aiai de slachtoffers, wa ne kost voor de maatschappij… ergens stond er in de marge dat als er ongeoorloofde, lasterlijke of racistische opmerkingen zouden verschijnen men de redactie kon verwittigen. Blijkbaar was er nog niks verkeerd gemeld.
Wat een geruststelling.
Onze Gustaf bleef in de nadenkende sfeer…
Het doet me denken, sprak hij, aan den tijd dat ze in den Humo en op den teevee over eender wat het gedacht vroege aan die trees van een Kristien Hemmerechts, djeezes wa een trut en ze kan ni schrijve ook ni.
Hm Onze Gustaf kwam op gang!
… Hm toch niet
Hij bleef blijkbaar zijn gedachten verder vormen zoals u nog enige paragrafen zult merken (vrees ik).
Hij ging dus verder nadenkend:
toen kon ik mij dus gewoon druk maken in het feit dat ze die trien over eender watte haar gedacht lieten zeggen precies of die haar gedachten over eender watte interessant, relevant of geestig zouden zijn geweest want ze kon schrijven (volgens haar eigen en nog een paar mensen) en ze was de weduwe van …
Bwaakes
Vandaag (Onze Gustaf veerde op) kan eender welke jan lul over eender watte eender waar zitten lullen zonder dat ge weet wie die jan lul in feite is!
Is het ne gestudeerde strafpleiter, ne criminoloog? Toch Kristien H.?
K Moest lachen, met “die Kristien” had hij het niet hoog op zoveel was duidelijk.
Vroeger moest ge iets te zeggen hebben als ge iets wou zeggen en meestal moest ge daar dan nog de toestemming voor hebben ook, vanwege uw vader, moeder, de leraar, de pastoor of (ging hij dramatisch verder) of omdat ge een autoriteit waart!!!!!
En hoe werd ge een autoriteit??? Een dreigende blik… en dan roepend: OMDAT GE IETS BEWEZEN HAD !!!! DAT GE IETS GEDAAN HAD. IETS NUTTIGS!
Hij kwam op gang maar als Gustafkenner wist ik dat we er nog bijlange niet waren.
Maar goed ging hij verder en zei:
daarover wou ‘k het in feite niet hebben …
Ha L…
Heel rustig en bedaard, heel ongewoon rustig en heel ongewoon bedaard declameerde hij:
Het gaat er over dat nen hoop mensen hun gedacht op dat internet zetten, ze lanceren dat en swoep dat zweeft naar een satelliet en swoep het landt op die server en voilà daar is het dan…
Daar is het dan…
Nog altijd ongewoon rustig:
En dan?...
Nikske…
Meestal nikske..
‘k Kreeg een beetje schrik van zijn rustigheid…
Hij herhaalde helder en klaar:
Als er iemand zijn gedacht lanceert gebeurt er meestal nikske
(Buiten dan een paar sullige reacties zoals ne kogel, nee gene kogel, nen hogen boom, nee genen hogen boom…)
Meestal gebeurt er nikske, er volgt geen reactie…
Allez een ander voorbeeld (vervolgde hij)
Wat schrijven ze allemaal niet in de Knack? Schandaal hier, schandaal ginder, die politieker zit in die ruif en den die in een ander, de bonussen zijn terug en de risico beleggingen ook, de Jean Luc zit in de raad van beheer van Inbev en kwaakt ni als den arbeider moet opkrassen voor nog hogere winsten, als oud ACW-er, geef toe ’t kan tellen!
‘k Kwam efkes tussen:
Nee Gustaf, dat van de Jean Luc stond niet in de Knack, ’
‘t Zal dan een vriendeke zijn zei hij en ging verder:
Valt de regering? Komt het volk op straat? Gebeurt er iets in het parlement?
Bijlange ni !!!
Geen reactie, geen gevolg, nikske…
En dan dramatisch:
En weet ge wat er gebeurt als mensen geen reactie krijgen op wat ze zeggen of doen? Geen effect zien van hun actie???? …
‘k Had hier nu voorwaar ne professor voor me zitten!
Dan worden ze apathisch ….
Ze vallen stil.
Stil.
‘k Was aangeslagen.
‘k Dacht terug aan een werksituatie waar ‘k ingezeten had, waar “ze” den top uitbouwden met supermannen en waar ze de ideeën en de kennis van de werkvloer niet wilden horen. “Jullie zijn uitvoerders, wij denken en beslissen!”.
‘k Werd daar toen ziek van en inderdaad, apathisch, en ‘k zag rond me middenkaders, bedienden en vakmannen om ter sufste worden.
Onze Gustaf sloeg daar toch weer nagels met koppen.
Gustaf, en wat nu? Vroeg ‘k wat angstig en stillekes.
Onze Gustaf fleurde helemaal op (en bewees al doende en à la minute dat wie effect heeft daar gelijk beter van wordt).
Wachten.
In the mean while (aiaiai als hij in ’t Engels begint L)
… wachten…
Wachten en zien dat ge u een beetje amuseert...
Dat ge u een beetje amuseert als dat kan en liefst met een paar mensen samen hé, actie en reactie, effecten!
Allez Gustaf, nen eenzaat gelijk als gij gaat hier de naastenliefde prediken reageerde ik redelijk brutaal maar ’t was er uit voor ‘k het zelf wist …
Ja, zei hij onverstoord, en de mate waarin dat ge dat alleen of samen doet dat hangt van uwen eigen persoon af, van wie of wat anders?!
‘k Ging er van uit dat dit de point van den dag was en vroeg:
Is Filliers ook goed Gustaf?
Filliers is heel goed antwoordde hij.
…
Na en minuutje of tien:
Seg zei hij, als gij een mailtje krijgt reageerde gij daar dan op?
Ik lees die en dan neem ik mij voor om daar op te reageren…
Oeps ‘k hoorde het mezelf zeggen…
…
Vroeger schreven ze brieven, dat was een plechtige bedoening, mooi papier, een lederen kaft om dat in op te bergen, een Parkervulpen, want met bic schrijven was heel onbeleefd, zeer vormelijke stijl …
…
Gustaf, ‘k durfde het bijna ni zeggen, ‘k overweeg om nen blog te beginnen iejai …
Awel zei Onze Gustaf, ‘k weet sinds kort min of meer wat nen blog is, big smile, ‘k moest een mailadres van iemand hebben en ‘k tipte diene pee zijne naam in op Google en zo ontdekte ik dat die gast nen blog had (en fier dat ‘m was op zijn kunnen!). Een soort dagboek in feite met wat commentaar op de dingen des levens en van den dag. Onder elk stukje dat hij geschreven had stond er een lijntje met “ aantal reacties: 0”.
Dat lijntje kwam elke keer terug, toch al een paar jaar … k Ben eens curieus hoelang dat die dat gaat volhouden (nog nen big smile, Onze Gustaf werd hoe langer hoe gelukkiger).
Vroeger vervolgde hij, vroeger schreeuwden de mensen ten hemel, naar den allerhoogsten en ze kregen ook geen antwoord al beweerden sommigen van wel J!
Amaai Onze Gustaf was in topvorm…
Nee serieus zei hij, ge moet dat eens doen… maar vertellen hé!
Pff precies of er hier verwacht wordt dat ik hier de grote verteller ben.
Precies of Onze Gustaf de Grote Luisteraar is! Ja halloo…
‘k Schonk nog eens bij en ‘k was blij en niet blij dat Onze Gustaf terug was.
|
