‘k Had Onze Gustaf al in lang niet gezien, zeker meer dan een maand en ‘k maakte me wat ongerust.

‘k Vreesde al dat ‘m een depressie had of zo want als ne mens niet naar buiten komt, niks naar buiten brengt, dan durft dat al eens naar binnen te slagen en naar binnengeslagen gedachten tollen rond en naar binnengeslagen energie geeft nen binnenwervelwind die op den duur neerslaagt en dan geeft dat een depressie.

J k Begin zelf al op zijn Gustafs te schrijven J

Mijn gedachten waren nog niet afgekoeld of daar kwam Onze Gustaf aangesleft.

Hey Gustaf, ‘k ben blij u te zien, ‘k dacht al dat er iets was…

Hij monkelde niet onvriendelijk, wat ontwijkend en ging zitten…

‘k Heb op het internet zitten spelen zei hij..

Gustaf ge moet hier niet alles vertellen hé.

Onze Gustaf negeerde terecht deze flauwe grap en ging verder;

Dat is iets raars hé iedereen kan daar zijn gedacht op kwijt over eender wat. Hier of daar staan er mega grote servers die al die woorden, tekeningen en fotokes en videokes opslagen en dan kan eender wie daar op inloggen en lezen en zien wat ‘m wilt .

Onze Gustaf sprak deze zin in de stijl van een lesgever gecombineerd met de stijl van ne leerling die voor ’t eerst echt snapt wat het wilt zeggen dat één en één twee is. Nadenkend dus. Gefronst voorhoofd. ‘k Wist al gelijk dat dit de grote boodschap van den dag niet was.

‘k Heb overlaatst van nen typ geleerd dat er websites zijn die dag en nacht nieuws spuien en op één van die sites ging de mededeling dat dien De Gelder door vijf (5!) psychiaters toerekeningsvatbaar was verklaard.

Onder die mededeling was er een kolomeke waarin mensen hun gedacht kwijt konden en dat deden ze dus:

Ne kogel, nen hogen boom, ocharme die jongen zijn ouders, aiai de slachtoffers, wa ne kost voor de maatschappij… ergens stond er in de marge dat als er ongeoorloofde, lasterlijke of racistische opmerkingen zouden verschijnen men de redactie kon verwittigen. Blijkbaar was er nog niks verkeerd gemeld.

Wat een geruststelling.

Onze Gustaf bleef in de nadenkende sfeer…

Het doet me denken, sprak hij, aan den tijd dat ze in den Humo en op den teevee over eender wat het gedacht vroege aan die trees van een Kristien Hemmerechts, djeezes wa een trut en ze kan ni schrijve ook ni.

Hm Onze Gustaf kwam op gang!

… Hm toch niet

Hij bleef blijkbaar zijn gedachten verder vormen zoals u nog enige paragrafen zult merken (vrees ik).

Hij ging dus verder nadenkend:

toen kon ik mij dus gewoon druk maken in het feit dat ze die trien over eender watte haar gedacht lieten zeggen precies of die haar gedachten over eender watte  interessant, relevant of geestig zouden zijn geweest want ze kon schrijven (volgens haar eigen en nog een paar mensen) en ze was de weduwe van …

Bwaakes

Vandaag (Onze Gustaf veerde op) kan eender welke jan lul over eender watte eender waar zitten lullen zonder dat ge weet wie die jan lul in feite is!

Is het ne gestudeerde strafpleiter, ne criminoloog? Toch Kristien H.?

K Moest lachen, met “die Kristien” had hij het niet hoog op zoveel was duidelijk.

Vroeger moest ge iets te zeggen hebben als ge iets wou zeggen en meestal moest ge daar dan nog de toestemming voor hebben ook, vanwege uw vader, moeder, de leraar, de pastoor of (ging hij dramatisch verder) of omdat ge een autoriteit waart!!!!!

En hoe werd ge een autoriteit??? Een dreigende blik… en dan roepend: OMDAT GE IETS BEWEZEN HAD !!!! DAT GE IETS GEDAAN HAD. IETS NUTTIGS!

Hij kwam op gang maar als Gustafkenner wist ik dat we er nog bijlange niet waren.

Maar goed ging hij verder en zei:

daarover wou ‘k het in feite niet hebben …

Ha L…

Heel rustig en bedaard, heel ongewoon rustig en heel ongewoon bedaard declameerde hij:

Het gaat er over dat nen hoop mensen hun gedacht op dat internet zetten, ze lanceren dat en swoep dat zweeft naar een satelliet en swoep het landt op die server en voilà daar is het dan…

Daar  is het dan…

Nog altijd ongewoon rustig:

En dan?...

Nikske…

Meestal nikske..

‘k Kreeg een beetje schrik van zijn rustigheid…

Hij herhaalde helder en klaar:

Als er iemand zijn gedacht lanceert gebeurt er meestal nikske

(Buiten dan een paar sullige reacties zoals ne kogel, nee gene kogel, nen hogen boom, nee genen hogen boom…)

Meestal gebeurt er nikske, er volgt geen reactie…

Allez een ander voorbeeld (vervolgde hij)

Wat schrijven ze allemaal niet in de Knack? Schandaal hier, schandaal ginder, die politieker zit in die ruif en den die in een ander, de bonussen zijn terug en de risico beleggingen ook, de Jean Luc zit in de raad van beheer van Inbev en kwaakt ni als den arbeider moet opkrassen voor nog hogere winsten, als oud ACW-er, geef toe ’t kan tellen!

‘k Kwam efkes tussen:

Nee Gustaf, dat van de Jean Luc stond niet in de Knack, ’

‘t Zal dan een vriendeke zijn zei hij en ging verder:

Valt de regering? Komt het volk op straat? Gebeurt er iets in het parlement?

Bijlange ni !!!

Geen reactie, geen gevolg, nikske…

En dan dramatisch:

En weet ge wat er gebeurt als mensen geen reactie krijgen op wat ze zeggen of doen? Geen effect zien van hun actie???? …

‘k Had hier nu voorwaar ne professor voor me zitten!

Dan worden ze apathisch ….

Ze vallen stil.

Stil.

‘k Was aangeslagen.

‘k Dacht terug aan een werksituatie waar ‘k ingezeten had, waar “ze” den top uitbouwden met supermannen en waar ze de ideeën en de kennis van de werkvloer niet wilden horen. “Jullie zijn uitvoerders, wij denken en beslissen!”.

‘k Werd daar toen ziek van en inderdaad, apathisch, en ‘k zag rond me middenkaders, bedienden en vakmannen om ter sufste worden.

Onze Gustaf sloeg daar toch weer nagels met koppen.

Gustaf, en wat nu? Vroeg ‘k wat angstig en stillekes.

Onze Gustaf fleurde helemaal op (en bewees al doende en à la minute dat wie effect heeft daar gelijk beter van wordt).

Wachten.

In the mean while (aiaiai als hij in ’t Engels begint L)

… wachten…

Wachten en zien dat ge u een beetje amuseert...

Dat ge u een beetje amuseert als dat kan en liefst met een paar mensen samen hé, actie en reactie, effecten!

Allez Gustaf, nen eenzaat gelijk als gij gaat hier de naastenliefde prediken reageerde ik redelijk brutaal maar ’t was er uit voor ‘k het zelf wist …

Ja, zei hij onverstoord, en de mate waarin dat ge dat alleen of samen doet dat hangt van uwen eigen persoon af, van wie of wat anders?!

‘k Ging er van uit dat dit de point van den dag was en vroeg:

Is Filliers ook goed Gustaf?

Filliers is heel goed antwoordde hij.

…

Na en minuutje of tien:

Seg zei hij, als gij een mailtje krijgt reageerde gij daar dan op?

Ik lees die en dan neem ik mij voor om daar op te reageren…

Oeps ‘k hoorde het mezelf zeggen…

…

Vroeger schreven ze brieven, dat was een plechtige bedoening, mooi papier, een lederen kaft om dat in op te bergen, een Parkervulpen, want met bic schrijven was heel onbeleefd, zeer vormelijke stijl …

…

Gustaf, ‘k durfde het bijna ni zeggen, ‘k overweeg om nen blog te beginnen iejai …

Awel zei Onze Gustaf, ‘k weet sinds kort min of meer wat nen blog is, big smile, ‘k moest een mailadres van iemand hebben en ‘k tipte diene pee  zijne naam in op Google en zo ontdekte ik dat die gast nen blog had (en fier dat ‘m was op zijn kunnen!). Een soort dagboek in feite met wat commentaar op de dingen des levens en van den dag. Onder elk stukje dat hij geschreven had stond er een lijntje met “ aantal reacties: 0”.

Dat lijntje kwam elke keer terug, toch al een paar jaar … k Ben eens curieus hoelang dat die dat gaat volhouden (nog nen big smile, Onze Gustaf werd hoe langer hoe gelukkiger).

Vroeger vervolgde hij, vroeger schreeuwden de mensen ten hemel, naar den allerhoogsten en ze kregen ook geen antwoord al beweerden sommigen van wel J!

Amaai Onze Gustaf was in topvorm…

Nee serieus zei hij, ge moet dat eens doen… maar vertellen hé!

Pff precies of er hier verwacht wordt dat ik hier de grote verteller ben.

Precies of Onze Gustaf de Grote Luisteraar is! Ja halloo…

‘k Schonk nog eens bij en ‘k was blij en niet blij dat Onze Gustaf terug was.

07-04-2010, 00:00 geschreven door Durcho  

Onze Gustaf …  
Zoals sommigen onder jullie al weten is het mijn bedoeling om af en toe iets te schrijven over Onze Gustaf. Meer bepaald over de gesprekken die we samen hebben al is het juister te stellen; over de gesprekken die hij met mij heeft, of nog, over de monologen die hij voert, of nog, over de tirades die hij tegen mij (of tegen de muren, het plafond of de wereld) afsteekt.  
Waar en hoe ga ik dat geschrijf posten? Inderdaad, op een eigen blog en als pas gepensioneerde doe ik dat natuurlijk op Seniorenweb!!!  

En wie is Onze Gustaf?”   Euh … dat is niet simpel want in feite is Onze Gustaf gewoon Onze Gustaf, een soort begrip dus. Iets, ‘k bedoel iemand die er gewoon is en die gewoon is wie hij is. Dat is zo omdat hij er precies altijd al geweest is en omdat hij niet anders kan dan Onze Gustaf zijn, gewoon zijn eigen zijn dus (wat dat dan op zijn beurt ook weer mag betekenen).  

Hoe het komt dat hij “Onze Gustaf” wordt genoemd en frequent in mijn leven aanwezig is kan ik proberen uit te leggen via een omweg.
Toen ik klein was, ja inderdaad lang geleden, waren er tante Chris en nonkel Frits. Dat was toen ook gewoon een feit, die mensen waren er gewoon en we gingen van tijd tot tijd bij hen op zondagbezoek of zij bij ons. Later kreeg ik van mijn oudere zusters te horen dat tante Chris geen echte tante en nonkel Frits geen echte nonkel waren. Ze brachten dat zo met een air van “allez wete gij da ni! hihi…”. Dat van “wete gij da ni” zal me trouwens heel mijn leven achtervolgen, de laatste tijd valt het mee maar in den tijd van het scholeke was dat dagelijkse kost.

Maar goed ‘k wijk af.   Zoals tante Chris tante Chris was en nonkel Frits nonkel Frits, zo is dus Onze Gustaf Onze Gustaf en zoals tante Chris en nonkel Frits in onze familie voorkwamen zo komt Onze Gustaf dus voor in mijn bestaan.  
Hoe is dat gekomen? ‘k Weet het niet, op een dag, die ik me overigens niet herinner, was hij er gewoon en tot nu toe is hij er nog altijd gewoon. Hij is, voor zover ik weet, ook niet van zinnens om uit mijn leven of uit het leven tout court te verdwijnen.  Hij komt van tijd binnenvallen, binnenwaaien en soms binnenstormen.

We wonen allebei op den boerenbuiten en dat binnenvallen is voor ons in feite de gewoonste zaak van de wereld. We zitten gewoonlijk aan de keukentafel zoals dat hoort op den buiten. In de zomer kan het zijn dat we op het terras zitten maar dat vindt hij maar niks. De Wortegemse staat altijd fris. 

Ja inderdaad ‘k moet nog één ding verduidelijken; en waar komt dan dien “Onze” vandaan? Dat zit in feite vervat in het verhaal van de tante die geen tante was en de nonkel die geen nonkel was. In die tijd kon het niet, vermoed ik, dat ons vader en ons moeder gewoon vrienden hadden en/of dat wij als kinderen daar gewoon Chris en Frits zouden tegen zeggen. Dus die toevoeging tante en nonkel gaven die mensen een plaats in de familie. Voilà! Bij ons is dat dan “Onze” omdat we hier op den buiten nogal gemakkelijk over “onze” spreken en omdat dat getante en dat genonkel wat oubollig is in mijn ogen en daarbij “ze” hebben dus echt wel gelogen in den tijd hé.  

Hm …. En die hoofdletter dan? … zult u misschien opmerken … Dat is niet uit te leggen. U zult dat wel merken uit mijn verslaggeving …  

Ik hoop dat het nu wat duidelijker is wie Onze Gustaf is. Als u vragen hebt, stel ze maar al zal ik in acht van de tien keren niet kunnen antwoorden.  
°°°°°

- Een voorsmaakje -  
Om u op een zachte en gemakkelijke manier te laten kennisaken met Onze Gustaf vertel ik nu een kort stukje uit een babbel met Onze Gustaf (de rest ben ik vergeten):  

Onze Gustaf zat rustig aan tafel en keek door het raam. Zoals gewoonlijk nam hij niet veel notie van mijn aanwezigheid. Toen hij min of meer in mijn richting draaide met zijn bovenlijf, allicht om zijn borrel te pakken, deed ik een ongewone en ongebruikelijke poging om een onderwerp van gesprek te lanceren:

Gustaf weet ge het nog? De affaire van de gebleekte koffiefilters?
Hij keek me aan met een blik van ongeloof of was het ingehouden uitlachen…
De koffiefilters ….. be-la-che-lijk…. Hij verhief zelfs zijn stem niet.
‘k Lachte schaapachtig…
Allez zei hij, ge hebt dat toch nooit gelooft hoop ik dat van die filterzakjes, het bleken, het milieu en oeioeioei en aiaiai,  de riviertjes, vol met bleekstof, vol met chloor, vol! Geen vissen meer of nog alleen mismaakten wegens chemisch genetisch verminkt door de grootindustrie!

De bomen oeioeioei tegen de grond voor de meneer van de madam zijn filterzakske voor hunne koffie! De vogeltjes, aiaiai geen twijgje meer om op te zitten, bleet bleet bleet…  
Dan rustig tot mij: seg zei ’t em, die niet gebleekte die zagen bruin hé, ja of ja?
Euh ja Gustaf
En hoe kwam da da die bruin zagen? Hij ging onverwijld verder: omdat de bomen bruin zien? Ik denk het ni hé! Hij glunderde gewoon en dan met verheven stem, roepen dus: Omdat ze die verfden natuurlijk!!!!! … Ze moesten bruin zien voor de groen mannen! …. Triomfantelijk liet hij een stilte en ik had niet echt behoefte aan een wederwoord ...   … Had ge in den tijd in de mot hoe rap nadat dat gezeik over die gebleekte witte zakskes begon er eco-bruin in de rekken lagen?

‘k keek met een blik van nee gecombineerd met de schaapslook…
Omdat die mannen die die bidonnekes bleekstof leverden ook in verf deden natuurlijk!!! En weer de triomfblik … En nog ietskes: als ge wilt dat die zakskes voor de groen mannen schoon egaal bruin zien dan moet ge die eerst bleken hé anders krijgde vlekken! Big smile.
Volgens mij was dat laatste manifest niet waar maar ne mens weet maar nooit.
‘k Schonk nog eens in, Wortgemse.  

°°°°

En nu een straffer situatie –  

Onze Gustaf kwam letterlijk binnengedonderd: GODVERDOEME
GODVERDOEME HOE IS HET MOGELIJK! ONTPLOFT IN MIJNE SMOEL !!! …
Oei Gustaf wat nu? (‘k wou nog zeggen k zien toch niks maar k durfde niet)…  
Een affiche! Knalle kleuren rood en geel, strepen en lijnen en die looser van Jim Base, zijn torso, zijne kletskop en zijne zonnenbril! Met ne vinger uitgestoken naar mij!!!! 
Fokking klootzak, modderfokker !!! (‘k dacht amaai Onze Gustaf is mee met zijnen tijd maar k hield wijselijk mijne mond) ‘k Keek naar Onze Gustaf met nen kleurlozen blik (leek me in deze situatie aangewezenJ) …
Onze Gustaf koelde een beetje af al was het nog niet over.
Gustaf ‘k kan ni volgen, wat is er gebeurd?
Awel (hij ontstak terug) die affiche van Jim Base!!! Driehonderd gratis, 'k herhaal drie-honderd gratis songs!!! Verniet!!! Drie-honderd !!!! Drie-honderd liekes!!! Verniet !!! Driehonderd !!!
En dan dramatisch: K MOET DIE NI HEBBE !!!!!!! …… IK MOET DIE NI HEBBE OF HOORDE NI GOE !!! …..
K Mompelde iets van ge moet die niet aanpakken maar dat hoorde Onze Gustaf echt  niet.

Hij ging verder, samenzweerderig, hij boog naar mij en vroeg:
Kunde gij nu voor mij eens efkes driehonderd liekes opnoeme die gij geere hoort? Vals vriendelijk: Kunde gij da? ... ‘k Dacht het al! zei hij triomfantelijk en hij ging verder
K Zal nog het eens herhalen En nu fluisterde hij ... Ik moet die ni hebbe.
Er volgde een dramatische stilte
En dan: Ik moet geen driehonderd liekes hebbe … Ni verniet en ni tegen betaling…
Ik moet geen driehonderd liekes hebbe want k zou ni weten waar da kik die moet leggen. Zelfgenoegzaam rechtte hij zijn bovenlijf en liet het verder doorzwenken tot tegen de leuning van zijne stoel. Zijnen blik was goud waard, de winnaar van een titanenstrijd, den Eddy Merckx van de denkers, de redenaars, de filosofen… …
Hij zag dat ik onder de indruk was van deze wending in zijn gedachtegang. Vaderlijk, lichtjes belerend ging hij verder:
Ge moet u niet laten vangen door dat soort onzin,
Duurzaamheid, duurzaamheid, daar gaat het over en –daar had ge zelf op kunnen komen- driehonderd liekes verniet, dat is niet duurzaam. Driehonderd liekes zijn sowieso al ni duurzaam. …

Wortegemse…  

‘k Heb nog dikwijls nagedacht over deze les van Onze Gustaf. Hij heeft daar echt wel een punt, al moet ik dat nu ook weer niet met zoveel woorden aan hem vertellen. Duurzaam, ‘k kan er een tijdje mee verder en ‘k ga mijn kot eens beginnen opruimen. 

°°°°°
- nog een uitsmijterke-  
Awel, zei Onze Gustaf dat is nu al meer dan een week dat hier alles wit ziet van de sneeuw.
Deze morgen stond ik op en keek door het raam, de sneeuw was helemaal weg en de weiden zagen terug wintersgroen. ‘k Moet zeggen dat is wennen. Echt raar. ‘k Peins dat de Zwitsers en de Oostenrijkers perfect verstaan wat ik bedoel…
Awel Gustaf zei ‘k, dat is super hé dat er ergens mensen zijn die A verstaan.
Onze Gustaf keek eens raar. ‘k Hield mijn gemeen lachske in en,
Wortegemse          

De Nieuwste Internet Explorer speciaal voor Hotmail Download nu gratis

01-04-2010, 00:00 geschreven door Durcho