Ik ben Simonne
Ik ben een vrouw en woon in Beringen (België) en mijn beroep is gepensioneerd bediende.
Ik ben geboren op 08/06/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: onze kleinkinderen, onze honden, hondenshows, knutselen, lezen,... .
Als oppas opa en oma, vier honden, hondenshows en vele andere hobby's en interesses blijven wij actieve 50 en 60 plussers
De pupjes van Gytha en mij zijn geboren op 28 juni 2010. Het zijn 4 gestroomde reutjes (mijn kleur) en 4 teefjes, 1 gestroomd, 1 rood en 2 zand. Mijn Gytha, onze kinderen en ikzelf stellen het wel. Beetje last van de warmte, maar dat schijnt een veel voorkomend probleem te zijn deze dagen. Cor, Isabelle en ik gaan regelmatig op kraamvisite maar Gytha keurt ons maar weinig blikken waardig. Ze heeft het druk. Kinderen wassen, nestje organiseren, ontbijt, lunch, diner en de nodige tussendoortjes verzorgen voor 8 kinderen en de dag is zo om. Omdat de baasjes ook niet zo veel tijd te missen hebben met al de drukte van het kleine grut kunnen jullie ook eens gaan kijken op de site. Baasjes hebben voor onze kindertjes een familienaam aangevraagd, zo kunnen de dutskes gepakt en gezakt door het leven. http://www.everyoneweb.be/hailyssashouse/ In bijlage een foto van mijn en Gytha's trots. Groeten en een dikke poot, Goliath
Groot nieuws! Ik word vader! Mijn afspraakjes met mijn lieve Gytha zijn niet zonder gevolgen gebleven. Een tijdje na onze "date" keerde de rust in "huisje weltevree" terug. Wij mochten weer met ons viertjes gelijktijdig buiten spelen, lees kattenkwaad uitsteken, en alles ging zijn gangetje. Opeens echter begon Gytha alle speelgoed te verzamelen en ook de speeltjes van de kleinkinderen als dat lukte. Nu heb ik al eens eerder verteld dat ik uit gentlemanhout gesneden ben, dus vlijtig hielp ik haar. Ondertussen duwde ik mijn favoriet speeltje naar de buitenkant in de hoop dat ze het niet zou missen als ik het terug pakte. Gytha speelde het spel een tijdje mee. Maar, mannen, zoals jullie wel weten hebben vrouwen dat snel in de gaten. De baasjes namen mijn Gytha mee naar de dierenarts voor controle en kwamen in opperbeste stemming weer terug. Een aantal weken later is het gekke ravotten voorbij. Alleen bij Cor en Isabelle dringt de ernst van de zaak niet zo door! Rustig tellen we de dagen naar de geboorte af en als goede vader ga ik mee in alle symptomen. Trouw aan haar zijde doe ik verwoede pogingen haar laatste dagen zo gemakkelijk mogelijk te maken en geef zachte likjes om haar op te monteren. Gytha komt voorbij, kijkt eens naar mij om en ik volg haar voor een dutje aan het grote raam, onderwijl mijn speeltje beveiligend. Wordt ongetwijfeld vervolgd! Een dikke poot en een snelle lik, Goliath
Na vele verliefde blikken, het nodige gekreun en gezucht, eindelijk een afspraakje! Ik wacht buiten in de pergola met kloppend hart en eindelijk, ze komt naar buiten met de baasjes. Fier als ze is, het hoofd rechtop, loopt ze meteen naar de wei. Ik er tegen 180 per uur achter aan. Diep in haar ogen kijkend geef ik likjes dat het een lieve lust is, gewoon om haar te overtuigen van mijn eerbare bedoelingen. (waarom blijven de baasjes daar nu staan, ga toch koffie drinken of zo iets...) Samen dollen we over de wei en ik vergeet zowaar alles rondom mij, zie alleen maar het meisje van mijn dromen en probeer zoveel mogelijk kusjes te geven. Nu moet ik eerlijk zeggen dat de romantiek hier toch wel overgewaardeerd wordt. Twee baasjes die weigeren ons alleen te laten en meegaan in elk hoekje waar wij met z'n tweetjes ons willen terug trekken. Maar het mag de pret niet drukken! We hebben mekaar aangekeken en innig onze liefde aan mekaar verklaard. Daar is de baas! Hij neemt mijn meisje weer terug mee naar binnen. Het baasje klopt mij zachtjes op de schouder, zegt dat ik een flinke jongen ben en belooft mij met de hand op het hart dat ik zeer snel Gytha weer terug zal zien. Ik houd haar aan haar woord! Een dikke poot, Goliath.
Heb niet zoveel tijd gehad de laatste dagen. Ik moet altijd Gytha in de gaten houden. Gaat ze liggen, ik lig ernaast, staat ze op, ik er achter aan, gaat ze plasje doen, ik ook...Ik heb kriebels in mijn buik. Op mijn allercharmantste wijze heb ik gesmeekt om een afspraakje, maar ze houdt me aan het lijntje! Ze speelt "hard to get" op een sublieme manier. Zouden er ook honden-oscars bestaan? Enfin, ik wordt er toch een beetje depri van, mijn eten smaakt me niet meer en ook speeltjes zijn niet meer zo aantrekkelijk. Het enige wat ik nog fijn vind is 's morgens met de baas een fietstochtje maken. Komen we dan thuis ga ik onmiddelijk op zoek naar mijn meisje. Er zijn namelijk kapers op de kust. Onze Cor wil ook nog wel een poging wagen maar dat idee heb ik toch gelijk even de wereld moeten uithelpen. Gytha is mijn vriendin!!! Voorlopig genieten we even buiten op onze zetel van het mooie lenteweer en op gepaste tijden werp ik een verliefde blik. Hopelijk smelt ze snel. Ik houd jullie op de hoogte. Ondertussen nog een dikke poot maar mijn likjes zijn nu voor een ander. Goliath.
Hier ben ik dan weer. Druk, druk, druk gehad de laatste tijd. Enkele weken geleden met het baasje naar Gent naar de show geweest. Daar stond ik bij bordje nr. 1. De baas kon niet mee want hij was aan zijn knie geopereerd. Dat viel wel even tegen. De wandelingen 's morgens gingen een stuk trager, maar niet getreurd, het leed is alweer geleden. Ook nog naar Luik gegaan met de twee baasjes en Isabelle. Wij stonden daar allebei in onze klas bij bordje nr. 1 en afgelopen weekend naar Luxemburg. Daar heeft Isabelle gewonnen in haar klas en ik was tweede bij die van mij. Heb wel nog naderhand moeten lopen voor de reserve CAC en die heb ik gewonnen. De baasjes waren dus best wel trots op ons. Denk nu niet dat wij intussen tijd stil gezeten hebben. Wij viervoeters hebben onze zitkamer buiten in de pergola een beetje verbouwd! Wij hebben daar een bankstel staan voor ons alleen. Nu, dat stond er al een tijdje en we vonden dat dat aan verandering toe was. Met gezamenlijke krachten hebben we dat dan gesloopt op enkele minuten. Wij stonden net de vruchten van onze arbeid te bewonderen toen de baas om het hoekje kwam. Tjonge, tjonge, die was niet goed gezind! Wij vonden nochtans dat we prima werk geleverd hadden, kijk maar boven aan op de foto. Nu is sloopwerk niet onze enige hobby. Ook tuinieren is aan ons besteed. Snoei- en graafwerk is onze passie. Alle scheuten van de planten die enigszins buiten de draad komen piepen worden vakkundig verwijderd. Het kan natuurlijk gebeuren dat wij iet of wat te gretig trekken aan een scheut. We hebben dan mooi de hele plant wat erg leuk is want dan kunnen we een wedstrijdje spelen wie de plant wint. Raad eens wie de prijs krijgt? Tot de baas komt natuurlijk! Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik al de activiteiten op dit moment een beetje aan mij voorbij laat gaan want er hangen hier hormonen in de lucht. Gytha loopt voorbij en ik moet erachter aan!!! Ons Gytha is een mooie madam en ik moet zien dat ik op een goed blaadje bij haar sta dan kan ik binnenkort een afspraakje met haar maken! Jullie begrijpen het al: belangrijke taken wachten mij. Nog snel een dikke poot en ik ben weg. Goliath.
Afgelopen week-end was het weer eens zover! Het begon op zaterdag namiddag. Ik was net met Isabelle een fijn trekspelletje aan het spelen. Je neemt een stuk hondenspeelgoed (een dweil of de vloermat werkt ook prima) in de mond en Isabelle pakt het vast aan de andere kant, want ze wil natuurlijk altijd net mijn speeltje. En trekken maar! Let op: een reu is een gentleman en laat de dame op den duur altijd winnen. Op het punt dat ik dacht, "och kom, 'kzal ze maar laten" roept het baasje me vanuit de douche. "Goliath, kom kattenwasje". Ik er naar toe maar geen kat te zien. Even inwrijven met hondenlotion, afwrijven en gezicht wassen. Het is zo gedaan. Nog met een wattenstokje mijn oorschelpen poetsen en ik ben klaar. Na mij zijn Gytha en Isabelle aan de beurt. Het baasje begint een grote tas klaar te maken en de baas is alvast de auto aan het laden. Zondagmorgen. Wij staan klaar voor de gewone ochtendroutine: om beurt een wandeling en dan een stevig ontbijt. Niets hoor! Snel ontbijt en iedereen behalve Cor de auto in. Nu vinden wij dat wel prettig, zo een uitstapje. Ter plaatse aangekomen, alles uitladen, plasje doen, in de rij staan, controle van paspoort, saai, saai, saai...altijd luisteren en niet spelen! Eénmaal binnen in de hallen is het een stuk prettiger. Veel oude en nieuwe vriendjes, overal goededag zeggen, snuffelen aan voor en achterkant en samen met je maatjes wachten op je beurt. Nu, het stelt niet veel voor hoor. Je gaat met je baas de ring in met andere vriendjes en hun baasjes. Je wordt betast, geaaid, aan je staart en je oren getrokken. Tot daar is het leuk. Per slot van rekening ben ik een aaibare reus. Dat ze aan je mond gaan leuren om je tanden te bekijken hoort er nu éénmaal bij. Je loopt eens heen en weer en nog een rondje en de volgende is aan de beurt. Dan kiest de keurmeester de hond die hij het mooiste vindt en dan ga je met de baas aan je bordje staan. Ik stond bij bordje nr.1. Mij niet gelaten hoor, ik doe wat ze me zeggen want als ik hier buiten ga krijg ik altijd snoep. De baas stond naast mij en heel raar, zijn borstkas zette uit en volgens mij groeide hij wel 5 cm, het baasje stond buiten de ring te glimlachen. Na mij moest Isabelle. Voor haar was de derde plaats, ze moet per slot van rekening nog wat groeien. Gytha mocht bij bordje nr.2 gaan staan. In de namiddag weer alles inladen, plasje doen en terug de auto in. Nu is dat best vermoeiend hoor, 't is een hele uitstap en daarom vleien wij drie bullen ons tegen elkaar aan in de auto en doen een dutje. Terug thuis avondeten en gelukkig is het de volgende morgen weer de gewone routine. Een dikke poot en allé 'k zal er nog een lik bijdoen ook. Goliath
ps: baasje doet in een bijlage een foto van mij, je kan erop klikken.
Midden 1800 kregen de jachtopzieners in Engeland hoe langer hoe meer nood aan een goede werkhond. De grote armoede in die tijd noopte de mensen tot stropen, waarop een uiterst strenge straf stond: ophanging. De bulldog werd niet geschikt gevonden omdat hij te fel was en zo de stroper te zeer beschadigde. De mastiff voldeed beter maar zag het nut van een achtervolging niet in. Een kruising van 60% mastiff en 40 % bulldog beantwoorde aan de verwachting en de bullmastiff begon aan zijn opmars. Ook wel night keeper genoemd had hij aandacht voor zijn baas, was groot, waakzaam en beweeglijk en blafte weinig. Hij was ongevoelig voor fysieke prikkels en zwaar genoeg om de stroper omver te werpen en vast te houden met een hoge bijtdrempel.
Karakter
De huidige bullmastiff kan erg lief en zachtaardig zijn. Hij kan zeer goed getraind worden, zeker op gehoorzaamheid. Met een consequente aanpak wordt de schattige pup een grote gezinshond, opgewekt, alert en zeer toegewijd aan het gezin. Hij is zeker geen kennelhond.
Voorkomen
Fors atletische hond met spiermassa maar niet log. Korte vacht in alle kleurnuances van zand tot rood en gestroomd. Donker masker rond snuit en oplopend en rond de ogen. Oren klein en donker en aansluitend tegen de wangen.
Verzorging.
Eén borstelbeurt per week volstaat. Tijdens de rui iets vaker borstelen. Ofschoon hij een behoorlijke omvang heeft kan een bullmastiff in huis urenlang tevreden liggen soezen. Toch is een dagelijkse wandeling aan te raden. Er moet af en toe eens gerend kunnen worden
Opvoeding
Een liefdevolle consequente opvoeding die het best werkt met de belonings methode. Met positief trainen bereikt men het beste resultaat.
Sociale aanleg
Mits een goede socialisatie kan hij prima overweg met andere huisdieren. Hij is een grote kindervriend, maar kan wat onstuimig zijn.
Reuen: schofthoogte tussen 63,5 cm en 68,5 cm gewicht tussen 50kg en 60 kg
Teven: schofthoogte tussen 61 cm en 66 cm gewicht tussen 41 kg en 50 kg
Hier was het nogal hectisch. Het baasje winkelde, poetste, etaleerde, kookte dat het een lieve lust was.
Normaal hebben wij met ons geviertjes daar niet zo een last van maar dezer dagen ging ze op alle fronten tekeer.
Neem nu de woonkamer: er stond daar een groot gevaarte wat er normaal niet thuis hoort. Tot daar aan toe, er hingen van die leuke flinterdunne draadjes in. Ken je ze? Je geeft één lik met je tong en hebt er meteen een stuk of vier. Heel prettig om een tijdje op te sabbelen.
Mis, niks hoor. Komt ze aangestormd, steekt een hand in mijn mond en ik ben alles weer kwijt. Krijg ik op de koop toe nog op mijn donder.
Enfin, ik verleg mijn interesse naar de keuken.
De heerlijkste geuren stijgen op vanaf kookplaat en aanrecht.
Slim als ik ben weet ik dat ik daar niet moet gaan snuffelen want dat is taboe voor ons honden. Ik kies een strategische plaats, niet naast Gytha want die was ook al zo intelligent, vlij me neer en leg mijn hoofd een beetje schuin. Dit is mijn lieve jongen houding en die werkt dikwijls. Wacht een tijdje af en laat met tussenpozen een klein jankje.
Yes! Ze geeft het commando: allemaal in de korf en komt met 4 stukjes heerlijk gekookte kip.
Smelt op de tong, maar ik denk dat ze zich wel vergist heeft in het hondenras. Het was eerder voor een poedel dan voor een bullmastiff maar ervaring leerde ons: niet meteen opnieuw zeuren want dat brengt niets op. Isabelle is met haar jonge leeftijd nog op stage en probeert het gelijk weer. Dat viel tegen!
De dagen van bezoek en eten en weer bezoek en eten regen zich aan mekaar en het baasje ging steeds langzamer lopen totdat het groene gevaarte in de woonkamer weer weg was.
Alles terug normaal: s morgens wandeling met de baas, ontbijten, rusten, beetje spelen, weer rusten wij hebben een echt hondenleven!
Het baasje doet er gelijk een foto bij van Gytha en mezelf op ons fijnste plekje. Vele groetjes en een dikke poot.
Ik ben Goliath, een gestroomde bullmastiff reu van 18 maanden. Eigenlijk heet ik officieel Eagle van de Magdalenaweg, maar mijn baasjes vonden Goliath mooier klinken.
Ik woon in Beringen samen met Simonne en Roger, de Duitse herder Cor, dat is mijn grote broer, Gytha (of Bewitched Force) is hier mijn grote zus en op nieuwjaarsdag 2009 kreeg ik nog een zusje Isabelle (Kadins Place Diva)
Wij, bullmastiffs zijn hier dus met drie tegen één in de meerderheid.
Cor zal het geweten hebben! Vlijtig als hij is moet hij één van ons constant toilet maken en wij laten het ons met het grootste genoegen welgevallen.
Nu is onze Cor toevallig ook een prima waker en verdediger van huis en erf. Hij werkt zich compleet uit de naad om iedereen te waarschuwen niet op onze kiezelsteentjes te lopen en al zeker te laten weten dat alles achter de voordeur van ons is.
Nu stel jullie eens voor: ik lig genoeglijk voor het grote raam in de living te bekomen van een prima maaltijd. Er passeert een nietsvermoedende wandelaar met zijn viervoeter van gemixte oorsprong. Cor reageert a la minute! Springt uit de startblokken en geeft een waarchuwingsconcert van jewelste. Gytha controleert de afstand van eventuele indringer tot voordeur en besluit dat ze de rangen best versterkt met enkele langgerekte tonen (kwestie van enig gewicht in de schaal te werpen) en Isabelle werkt zoals altijd vlijtig mee. Ik doe één oog open en gluur, hef mijn hoofd even op en denk bij mezelf: als hij nog dichter durft te komen zou ik eens kunnen blaffen voor de gezelligheid.
Zeg nu zelf, waarom een indigestie riskeren? Mijn broer en zussen doen toch al het werk.
De wandelaar steekt een tandje bij en schakelt naar de derde versnelling, (wedden dat hij de volgende keer aan de andere kant van de weg loopt), de baas roept dat het nu gedaan moet zijn met dat lawaai en fluit een hoge noot! Sein voor prettige dingen!Ik schraap mijn lange poten bij mekaar want ik hoor de achterdeur open gaan en dat wil zeggen: spelen.
Jullie begrijpen, ik was nog graag wat blijven vertellen maar er zijn dringende zaken aan de orde.
Ik ben Simonne
Afgelopen week-end was het weer eens zover!
