Léon De Smet (Gent, 20 juli 1881 – Deurle, 9 september 1966) was een Vlaams kunstschilder. Hij is de broer van Gustave De Smet, ook een kunstschilder. Léon De Smet studeerde aan de Gentse Koninklijke Academie voor Schone Kunsten samen met zijn broer Gustave De Smet. Léon en Gustave behoren tot de tweede groep van Sint-Martens-Latem, de kunstgroep die in de streek rond Sint-Martens-Latem ging wonen om er in contact met de eenvoud van de Leiestreek tot een nieuwe kunst met een dieper inhoud te komen. Léon was daar onder andere bevriend met de kunstenaars Valerius De Saedeleer, Maurice Sys, Constant Permeke, Frits van den Berghe,Gustave Van de Woestyne en zijn broer Karel Van de Woestijne, een dichter. Bij het begin van de Eerst Wereldoorlog vluchtte Léon naar Groot-Brittannië, waar hij grote roem kreeg, Hij kreeg een individuele tentoonstelling in januari 1917 in de Leicester Gallery in Londen. Toen hij in 1920 terugkeerde naar België kreeg hij een grote tentoonstelling in de Brusselse Galerie Georges Giroux. In 1953 werd hij geëerd in het Gentse Museum voor Schone Kunsten met een grote, individuele tentoonstelling. Het oeuvre van Léon De Smet wordt gerekend tot het impressionisme, expressionisme en pointillisme. Hij schilderde voornamelijk met toetsen, zoals in De verliefden(1911), maar hij had ook periodes waar hij grote vlakken schilderde zoals in Dame met waaier(1924). Zijn kleurenpalet is meestal iets meer gedempt, hoewel telkens een grote diversiteit van kleuren ontstaat in zijn werken. Zijn composities zijn voornamelijk zeer evenwichtig