In Vlassenbroek zal de vier jaar jongere Broeckaert zich bij hem komen voegen, met Pieter Gorus. Dit vormde in de kunstgeschiedenis een meer dan voldoende reden om te gaan spreken van een triumviraat8. Later zal Spanoghe er met zijn studenten (o.m. Jules Keppens, Joseph Pas, Robert Moens, Frans Van Hove) tochten maken langs de Scheldedijken. Daarnet viel ook de naam Broeckaert, een kunstenaar afkomstig uit Wetteren. Anno 1888 namelijk was het gezin Broeckaert verhuisd naar Dendermonde, waar Herman zich liet inschrijven aan de plaatselijke kunstacademie. Hij werd er opgemerkt door niemand minder dan Theophile Bogaert, met wie hij aanvankelijk in Moerzeke-Castel zou schilderen. Kort ná 1900 werkte hij met Pieter Gorus aan de Scheldeboorden in Weert. In 1907 zouden ze zich samen, zoals gezegd, bij Spanoghe voegen in Vlassenbroek. In die periode ontstond Broeckaerts versie van Vlassenbroek aan de Schelde (vermeld in De Dendermondse Schilderschool, p. 161). De groep zou echter uiteengaan in 1910, jaar waarin Gorus huwde. Broeckaert knoopte op dat ogenblik hechte vriendschapsbanden aan met Tony Van Os, wat o.m. aanleiding zou geven tot een aantal uitstekendeScheldetaferelen in Doel, waar de beide kunstenaars verbleven en waar, zoals gezegd, Theophile Bogaert eerder al had gewerkt. Terloops merken we nog op dat Herman Broeckaert een zekere faam genoot als ‘Scheldedichter’ en, later, nieuwe inspiratiebronnen zou aanboren aan de Leie. Bij zijn overlijden schreef priester-dichter Jan Hammenecker een In Memoriam waaruit volgend citaat: ‘Nu mogen Schelde en Scheldeland / en Scheldeminnaars klagen; / want / ten grave wordt gedragen / haar trouwste kind! / O Schelde, hij kwam U dag voor dag / devotelijk bestaren! / Ach, nooit hebben kunstenaren / U meer bemind! / ...’9. Geen enkel auteur, die schreef over Broeckaert, kon nalaten er de Scheldestreek bij te betrekken. Broeckaert publiceerde overigens zelf een bundel onder de titel: Uit het Scheldeland (Dendermonde, 1907). Iemand die het goed kon vinden in Vlassenbroek en aan de Schelde in het algemeen was Jan Maes: zie bijvoorbeeld zijn Vlassenbroek aan de Schelde (De Dendermondse Schilderschool, p. 175, afb. 221), een Mist op de Schelde (Idem, p. 181) en een Visser op de Schelde (fig. 7). Maes was korte tijd directeur van de Dendermondse kunstacademie en schilderde in hoofdzaak de Schelde, de Scheldedijken, de Sint-Onolfsdijk en de polders. Zijn invloed op Prosper Bosteels (1881-1964), net als hij een ‘constructief denker’, was groot. Een ander Dendermonds kunstenaar, Isidore Boerewaard (1893-1972) vestigde zich in 1907 eveneens in Vlassenbroek, waar hij bijna dagelijks contacten had met het ‘triumviraat’. Hij liet enkele boeiendeScheldegezichten na (De Dendermondse Schilderschool, p. 237, afb. 284). Hoewel, in 1929 koos hij definitief voor de Noordzee en vertrok naar Knokke. Adolf Willems (1866-1953), in eerste instantie toch een interieurschilder, liet zich o.m. inspireren door het Kerkje van Vlassenbroek (De Dendermondse Schilderschool, p. 203, afb. 251). Hetzelfde geldt ook voor Prosper Bosteels, van wie we inderdaad naast een aantal Scheldegezichten (De Dendermondse Schilderschool, p. 208, afb. 256) een Kerkje van Vlassenbroek (Idem, p. 209, afb. 257) bewonderden. Tenslotte noemen we August Van Steenacker (o1890) met een vrij geslaagd Kerkje van Vlassenbroek (doek, 40 × 50 cm, 1922; Campo, veiling 112); Louis De Saeger (o 1908) met een uitstekend Kerkje van Vlassenbroek (paneel, 40 × 50 cm, Oostakker, Kasteel Achtendries) en Romain Malfliet, die hetzelfde onderwerp etste. Een van onze bedrijvigste Scheldeschilders, en we verlaten meteen Vlassenbroek, was René Engelen (1897-1971), een leerling van de voormalige Dendermondse academiedirecteur Felix Gogo (1872-1953). Engelen was anno 1965 stichtend lid van de groep ‘Antwerpse Haven- en Scheldeschilders’. Van hem zagen we een Op de Beneden-Schelde (doek, 79 × 99 cm) in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen (inv. nr. 2591). Enigthema bijhem10 is havenleven en Schelde. Hij verwerkte op een heel eigen manier de invloed van Albert Baertsoen, Richard Baseleer, Dis Van Raemdonck (1901-1971) en Frans Hens. We noemen vervolgens Robert Moens (1908-1977), een leerling van Spanoghe - cf. een Scheldegezicht (doek, 49,5 × 59,5 cm), Dendermonde, Stadhuis (inv. nr. 1151) -; Leon Tamenne (1904-1953) en Hugo Van Beveren (1907-27 januari 1985), de vroegere buurman van Spanoghe en voormalig directeur van de Dendermondse kunstacademie, van wie een 1943-gedateerd Voorjaar langs de Schelde (doek, 108,5 × 123 cm) wordt bewaard in het Stadhuis (inv. nr. 1166; De Dendermondse Schilderschool, p. 249, afb. 294). Wie mag evenmin ontbreken in dit Dendermonds hoofdstuk? Vooreerst Stephan Gorus (o 1913) van wie een Scheldegezicht (doek, 88,5 × 103,5 cm) kan bewonderd worden in het Dendermonds Stadhuis (inv. nr. 1165); Emile Van Damme-