Dag 8 hebben we eindelijk zonnebloemen gevonden om een mooie groepsfoto te
maken. De meeste bloemvelden lagen er verslenst bij.De hele voormiddag moesten we flink klimmen,
doch in de namiddag hebben we beloni ng naar werk gekregen, 15 à 20 KM dalen en
dat in de volle zon, 35°C lieten ze optekenen!!!
Mia had een lekke band en iemand probeerde haar wiel wel op een zeer
speciale manier te monteren!!!
Aan de brede Dordogne hebben wij een mooi dorpje ontdekt, St.
Foy-la-Grande, voor een welverdiend avondeten en de nodige nachtrust.
Dag 6 blijven we herinneren als eentje zonder uitschieters, of geraken we
gewend aan de landschappen en de golvende wegen? Op een drukke weg moesten we
van de gendarmes achter elkaar fietsen.
Het valt ons ook op dat we gewend geraken aan het sleuren met de koffers
elke dag. Soms een moeilijke trap. Elke
morgen zoeken naar de geschikte kledij, uitpakken doe je niet, dus dan maar
weer rommelen en niet direct vinden wat je zoekt.De volgwagen laden gaat al in een
uitgedokterde volgorde, net als het uitzetten van de tafel en stoelen bij de
middagpauze. Marleen en Frans hebben ons reeds mooie plaatsen getoond. Schaduw
en zon, men kon kiezen.
St. Savin viel ons op door de abdij met 2 torens, een voor en een achter. Die aan de
stadskant is vrij nieuw en heeft een zeer hoge spitse toren in betonsteen.Aan het café tegenover het hotel hield een
Ragea band ons even wakker tot 11.00 uur ..
Eddy moet het verslag van vandaag nog schrijven, volgt z.s.m. Hier alvast de foto's
Dag 7 begon weer als dag 6, een frisse morgen en goed weer in het
verschiet.Niks speciaal dus, gewoon de
talrijke heuveltjes over en voor tijd binnenkomen in La Rochefoucauld.Kort voor de middagrust echter gebeurde wat
niemand zou verwachten: de rechtse pedaal van de fiets van Pierre viel van de
as en hing los onder zijn schoen.Even
proberen of de pedaal weer over zijn as kon geschoven worden, helaas lukte dat
niet.Dus hij moest verder en de pedaal
met de voet over de as houden. Na de rust zag Jos een monteur voor zijn open werkhok
staan. Hij was zijn handen aan het wassen na een afgewerkte klus. Zou hij een oud
pedaal hebben liggen? Ja, misschien wel; en hij zoeken . Hij kwam naar buiten
met een oude crossfiets, deze had oude metalen pedalen. Voor 5, - was Pierre
gesteld. Hij heeft nu een pedaal van een Franse oud-kampioen. Fietsenzaken zijn
schaars, we zullen nog even moeten zoeken naar nieuwe klikpedalen. Zal Pierre
Lourdes halen met zijn kampioenenpedaal????
Dag 5 zullen wij ons herinneren als een vlakke overgangsrit. De zon scheen
al volop bij het vertrek. Er was weinig wind en de wegen waren overwegend
rustig.Het wisselen van kledij als een
mannequin was er vandaag niet bij, de windvesten en regenjasjes bleven in de
tasjes.
Het landschap was prachtig, veel bossen en een machtig kasteel bij het
oversteken van de Loire (Sully).
Een kapotte spaak was de spelbreker en aan de middagrust werd van wiel
gewisseld.Bij het binnenkomen van
Vierzon, het eindpunt, moesten we vele verkeerslichten passeren, de laatste van
de rij heeft enkele malen door rood moeten rijden om de groep niet te
verliezen.Het hotel lag aan een
eindstation voor bussen en het bleek dat er drugs gedeald werden. Wij hebben maar
niet gevraagd of de dealers ook iets specifieks hadden voor wielertoeristen die
naar Lourdes fietsen.
Iedereen is nog fit en de moed zit er nog in.We zijn al half weg ..
Dit zijn de foto's van gisteren, het verslag volgt nog.
Hier dan het verslag van Eddy:
Dag 4 van Sézanne naar Montargis verliep ondanks de dreigende wolken
goed.Slechts een klein buitje hebben we
te verwerken gekregen.De wind stond
reeds opzij en het fietsen ging dus iets gemakkelijker.
Zonder verklaarbare reden echter geraakten we in verhouding tot het betere
weer niet echt goed vooruit, het werd een stop treintje. Was er de avond
voordien veel gedronken?In de namiddag
zagen we drie bekende bloemetjes tussen de zonnebloemen zitten: een mooi
plaatje was het resultaat.Veel werk was
er ook al niet aan de winkel want geen enkele lekke band!!
Misschien zal blijken dat dit een overgangsrit was. De weersvoorspellingen
wijzen in de richting van warm weer.Morgen
25° C, overmorgen 30° C??
Dag 3 is in vergelijking met
de vorige dagen zwaar tot zeer zwaar te noemen. Een kwartiertje na het vertrek
uit Rethel werden we al getrakteerd op een flinke bui regen met klein,
stekende, hagel.
En dan stak een felle wind op
die de hele dag tegen ons zou blijven vechten.
Dan komen daar 3 lekke banden
bij en de afgelopen ketting. Geluk dat we 3/4 van de rit redelijk vlak parcours
onder de wielen geschoven kregen en dat de aankomst in Sézanne na een lange
afdaling op een serveerblaadje werd aangeboden.
Moe maar tevreden genieten nu
velen van een lekker glaasje champagne.We hebben de druivenranken lange tijd mogen bekijken.Niet te geloven dat met slecht weer de sublieme
smaak van het Franse godendrankje nog beter uitkomt .
Dag 2 is ook weerprima verlopen, geen drup water deze keer.
Daartegenover staat dat we wel wat van het parcours zijn afgeweken en
losliggende steentjes kregen te verwerken.
Pierre heeft zich vandaag vroegtijdig in zijn papieren laten
kijken.Normaal komt hij als laatste de
heuveltjes boven, hij kon zich niet inhouden en schoot de groep voorbij.Boven aan de top stopte hij om het verschil
met de rest te meten. Helaas zaten de anderen toch korter in zijn wiel dan hij
dacht.
Plots werden de eersten in de groep afgeschrikt door twee
jonge snaken op een bromfiets. Zij reden recht op de koptrekkers af en de
bijrijder had zijn helm in de hand. Deze ging rakelings langs iedereen door .
De schrik zat er goed in.
In Philippeville (?) hebben we het stamcafé van auteur
Rimbaud bezocht.
Hier dan het verslag van de eerste dag, geschreven door
Eddy.
Het stadscafé lag er nog nat bij van het poetsen, de wespen
op het terras maakten het drinken van een laatste koffie voor het vertrek wat moeilijk.
Geleidelijk aan vormde zich een schare familie en kennissen
rondom de Lourdesrijders en met een mooie groepsfoto werd de laatste horde van
de voorbereiding genomen.
En weg waren we
Met kaart en GPS volgden we direct in een aangepast tempo de
uitgestippelde route. Na de eerste rust in Heers gingen de niet-Lourdesrijders
terug naar huis.
De eerste lekke band van Lucien bij het binnenrijden van het
Waals gewest werd gretig op de foto vastgelegd.
Hetzelfde gebeurde met de ferme keutel op het truitje van
Gert Het kwam van boven was de uitleg.
Dreigende wolken dreven de hele dag voorbij om dan
uiteindelijk de laatste 3 kilometer van de eerste trip te bezegelen.
St. Gérard .. de abdij .. geweldig.
Fietsen poetsen, een lekkere pint Brogno, een fijn diner en
de eerste dromen kwamen uit.
