Levensloop met verhalen en vertellingen vanaf 1960
24-07-2007
Het hoorcentrum
1971 - 1972
Is dit nu geen prachtig gebouw? Vraagt Adriaan terwijl hij zijn bier omhoog houdt om met mij te klinken. Zonder het antwoord af te wachten tikt hij zijn glas tegen het mijne. Op de toekomst! We zitten op het terras van
The Danish Tavern en kijken in de richting van het vernieuwde gebouw
waarop in koeien van letters te lezen staat: Centre Auditif - Hoorcentrum - Lapperre Het complex is vijf
verdiepingen hoog en "de winkel" op het gelijkvloers is een volwaardig
gehoorcentrum geworden met drie geluidsarme cabines, allerhande nieuwe
meetinstrumenten en testapparatuur. Jouw geluidsmeter heeft veel succes daar in het uitstalraam, mooi werk. Dank u mijnheer. Ik drink profijtig van mijn biertje en voel dat hij me nog iets wil vragen. Ben je tevreden over Mr. Baeck, je medewerker in de audiometrie? Françios is een uitstekende kracht, zeg ik, de beste die ik al gehad heb. Hij knikt goedkeurend. Zou hij evengoed als u de audiometrie kunnen leiden? Natuurlijk zou François
dat kunnen. Hij spreekt vlot beide landstalen, is zeer gedienstig en
hij heeft samen met mij zijn diploma van gegradueerde in de elektronica
gehaald. Onlangs tijdens mijn verlof heeft hij me probleemloos
vervangen. Ik kijk hem recht in de ogen en weet bijna met zekerheid wat hij nu gaat zeggen. Het wordt een voorzichtige vraag. Zou jij er iets voor voelen om de leiding van het nieuwe gehoorcentrum op je schouders te nemen? Ik? Het is gespeelde verbazing maar hij schijnt het niet te merken. Ja. Ik denk dat jij dat uitstekend zou doen en financieel zou je er ook wel bij varen. Nu houdt hij me scherp in de gaten. Maar mijnheer P. leidt toch al jaren het hoorcentrum. Bent u niet tevreden over hem? O, jawel hoor, maar mijnheer P. is vijfenzestig geworden en gaat met pensioen. Ach zo, dat wist ik niet. En wanneer zou hij weggaan? Dat weet ik nog niet. Trouwens hijzelf weet ook nog niet dat hij weggaat. Wat wil hij daarmee zeggen? Ik frons mijn voorhoofd. Hoezo? Gaat u hem dan ontslaan? Hij lacht geamuseerd. Nee, nee, helemaal niet. Wij zijn zeer tevreden over hem maar het wordt tijd voor vernieuwing. Hij buigt zich naar me toe. Daarom zou ik willen
vragen - als u mijn voorstel aanneemt - van de grootste discretie te
bewaren en met niémand over ons gesprek van vandaag te praten. Als u het vraagt zal ik dat zeker niet doen Mr. Lapperre. Ik voel dat hij nog meer gaat zeggen. Kijk. Het zit zo. Mr. P.
wíl eigenlijk nog niet met pensioen maar ik ga hem aan het verstand
brengen dat het stilaan tijd wordt om de fakkel door te geven aan een
jongere kracht. Nu weet ik het. Eigenlijk voel ik me door zijn voorstel gevleid en zie het wel zitten om weer iets nieuws te beginnen. Ik zou bovendien nog meer verdienen en die centjes kunnen we zeer goed gebruiken nu we aan het bouwen zijn. Hij ziet me nadenken en komt met het voorstel. De eerst drie maanden zou
je stage volgen in de winkel, als assistent van Mr. P. Uw salaris
blijft hetzelfde maar als je de zaak overneemt krijg je als bonus een
commissieloon op het omzetcijfer. Denk erover na. Praat met je vrouw en
weet me iets te zeggen tegen het einde van de week. Goed? Ja, ik zal u zo vlug mogelijk iets laten weten. Daar reken ik op! Hij lacht zijn mooie tanden bloot en geeft me een stevige handdruk. Op dat moment ziet mijn baas iemand aan de andere kant van de straat en wenkt hem om bij ons te komen zitten. Ik wordt aan de man voorgesteld en we praten dadelijk over iets anders.
Het is warm weer, we drinken nog enkele glazen bier en ik voel dat de twee mannen nog lang niet van plan zijn om op te stappen. Ik ben moe en wil naar huis. Als u me niet meer nodig heb zou ik graag doorgaan Mr. Lapperre. Zeker, zeker. Hij staat al recht om me te groeten maar dan aarzelt hij en tast in zijn vestzak naar zijn autosleutels. Zou je me eerst nog één kleine dienst willen bewijzen? Hij vraagt het met zijn onweerstaanbare glimlach. Natuurlijk mijnheer, wat kan ik voor u doen? Mijn auto staat in de parking bij het centraal station. Als je die even voor mij zou willen halen?
De sleutels liggen al in mijn hand en ik stap goed door naar de ondergrondse parking. Ik ken zijn auto, het is een grote Buick en het kost me weinig moeite om hem te vinden. Ik heb de gewoonte om bij
het starten steeds het koppelpedaal in te duwen en daarom verschiet ik
geen klein beetje als ik slechts twee pedalen vind: het gaspedaal en de
rem. Hoe moet ik nu de versnellingen schakelen? Ik start de auto en die
schiet met een schok vooruit. In een reflex trap ik op het rempedaal
maar kan niet voorkomen dat de auto lichtjes met zijn voorste bumper
tegen een betonnen paal botst. De motor draait niet meer en ik ga kijken naar de schade. Het valt nogal mee want er is enkel een klein schrammetje te zien. Het angstzweet breekt me uit. Hoe moet ik dit oplossen? Veiligheidshalve ga ik naar
de uitgang en vraag aan de receptionist of hij me kan komen helpen om
de auto uit de garage te krijgen. De man is zeer gedienstig en legt me uit hoe ik met een automatische versnelling moet omgaan. Zeer voorzichtig rijd ik tot voor de Danish Tavern waar de twee mannen hun zoveelste biertje drinken. Bedankt hoor, zegt mijn werkgever, laat de motor maar draaien wij gaan dadelijk door. Tot morgen!
Ik heb niet de moed om zijn goed humeur te bederven en zeg maar niks over dat schrammetje.
Veertien dagen later begin
ik stage te lopen bij mijnheer P. en na drie maanden neem ik de
verantwoordelijkheid voor het centrum over. Nog dezelfde week vieren we het afscheid van P. die een grote en heel mooie kleuren TV krijgt als afscheidscadeau.
