Levensloop met verhalen en vertellingen vanaf 1960
29-07-2007
Weer iets helemaal anders
1978
Via een selectiebureau kom ik in contact met mijn nieuwe werkgever.
Aanvankelijk doen ze nogal geheimzinnig maar later begrijp ik waarom.
Een vriendelijke dame laat mij
enkele gemakkelijke proeven afleggen, onderwerpt me aan een vrij lang
interview en vraagt of ze een fotokopie van mijn diploma mag maken.
Ik heb dat diploma meegebracht en liet het wijselijk in mijn boekentas zitten in de hoop dat ze het mij niet zou vragen.
Het behaalde cijfer maakt me niet beschaamd maar wel iets anders...
Eind Juni 1971
Fier als en gieter kom ik met mijn diploma thuis, rol het open op de
keukentafel en laat me met een zware zucht in de zetel vallen.
Kijk! Daar ligt nu de vrucht van negen jaar avondschool. Zeg ik theatraal.
Mijn vrouwtje lijkt niet echt in de stemming om mijn vreugde te delen en ik vraag haar wat er scheelt.
Ach, het is niks, zegt ze afwijzend maar als ze zo reageert weet ik dat er wél iets is.
Vertel op. Heb je een zware dag gehad? Waren de kinderen lastig?
Ik moet het er uit sleuren.
Het is vandaag een rotdag. Alles slaat tegen. Mijn wasgoed hangt daar
nat op de draad, Bert heeft een snotvalling, Marleen hoest ook al en ik
mag Walter geen moment uit het oog verliezen of er gebeuren
ongelukken.
Wat heeft hij dan zoal uitgestoken?
De melkboerin had net 20 eieren gebracht en ze in een kom op de kast
gezet. Terwijl ik Bert zijn neus snuit trekt onze kleinste toch wel die
kom met eieren over zijn kop zeker. Zijn haren vol smurrie en de rest
op de grond. Je kan denken wat een smeerboel het hier was, ik had pas
gekuist en mocht opnieuw beginnen.
Ach, zo erg is dat toch niet, lach ik, en om haar nog een beetje te plagen;
Maar wie zet er nu een kom met eieren op de rand van de kast?
Ja, jij hebt gemakkelijk praten maar ik ben altíjd alléén met de kinderen.
Ik troost haar, zeg dat ik in de toekomst meer bij haar én de kinderen
zal zijn en kan haar tenslotte overhalen om samen een lekker glaasje
wijn te drinken in het salon.
Als we rustig aan het genieten zijn komt Marleentje buiten adem
aangelopen.
Papa, papa, Waltel is weel bezig. Hij doet 'kwibbel kwabbel'.
Ze kan de r nog niet goed uitspreken.
Ach, hij is weer aan het tekenen op het behang,zegt Tineke laat hem maar doen.
Ja maal hij doet kwibbel kwabbel op een papiel van papa...
Miljaar!!! Plots besef ik het.
Het ventje staat recht op een keukenstoel en tekent met een kogelpen huisjes en kleine ventjes op mijn kersvers diploma. Achter mijn rug staat het vrouwtje die fijntjes zegt:
Wie legt er nu zijn diploma open en bloot op de keukentafel?
1978
De dame van het selectiebureau bekijkt de oorkonde en fronst haar wenkbrauwen.
Mijne kleinste heeft er ook een handtekening op gezet. Zeg ik met een schaapachtig lachje.
Ze knikt begrijpend en gaat de fotokopie nemen.
Een week later krijg ik een brief waarin de naam staat van de firma die
mij in dienst wil nemen. Er wordt uitdrukkelijk gevraagd om mijn
contract te komen tekenen op zaterdag namiddag als er géén personeel
aanwezig is.
Mr. De Keyzer, de zaakvoerder, drukt me op het hart dat ik me hier de eerste twee maanden niet mag laten zien.
Eerst moet ik veertien dagen op stage in Appeldoorn, NL.
Daarna zal ik enkele weken klinische opleiding volgen bij Prof.
Kratochwill in Wenen en dan nog drie weken cursus in de fabriek te
Zipf,Oostenrijk.
Ondertussen heb ik de tijd om de vertegenwoordigers in te lichten over je komst. Zegt mijn nieuwe baas.
Ze zijn tegen het in dienst nemen van een product specialist die hun verkoop nochtans zal doen stijgen.
Tot op heden verkochten ze vooral medische gassen en ziekenhuisbedden
maar nu komt er een hele nieuwe reeks cardiologie instrumenten en ook
een afdeling echografie.
Deze toestellen kan men niet verkopen zonder de steun van technisch
geschoold personeel dat perfect met deze machines kan omgaan.
Maar waarom zijn ze dan tegen mijn komst? Vraag ik verbaasd.
Ze moeten een deel van hun commissieloon aan jou afstaan en daar wringt het schoentje.
Ja, nu wist ik het. Dat belooft. Ik zal dubbel mijn best moeten doen om
zowel de dokters als de verkopers te overtuigen van mijn kunnen.
De Hollanders zijn zeer vriendelijk en de opleiding is van een hoog niveau.
Nooit eerder leerde ik iets over bloedsomloop en hartfuncties maar nu
krijg ik een hele cursus anatomie te verwerken. Ook de bediening en
werking van elk apparaat moet ik kennen en ik geef toe dat ik het daar
knap lastig mee heb.
In Wenen is het helemaal anders. Kratochwill is een zeer bekwaam vrouwenarts.
Hij is een pionier op Ultraschall(echografie) gebied en ik leer enorm veel van hem.
Ik krijg een wit schort, zie er uit als een echte dokter en mag overal met hem mee.
Aanvankelijk doet het wel raar om bij intieme onderzoeken als
toeschouwer aanwezig te zijn maar na enkele dagen raak ik dat gewoon en
heb nog enkel oog voor de technische kant van het onderzoek.
De drie weken fabriek is zwaardere koek. Ik spreek wel wat Duits maar
Oostenrijks is toch nog wat anders. Men plaats mij naast een ingenieur
die waarschijnlijk een kei in zijn vak is maar geen verstand heeft van
iets uit te leggen. Bovendien spreekt hij als een sneltrein en denkt
dat ik die nieuwe technische termen al allemaal ken. Ik moet hem
geregeld onderbreken en vragen (Bitte Schön, langsaam...) om nog eens te herhalen.
Als de twee maanden om zijn wordt ik voorgesteld aan de vier vertegenwoordigers van de firma Ballings Dräger.
Na mijn eerste demonstraties met de nieuwe toestellen smelt hun
wantrouwen als sneeuw voor de zon en zijn ze heel blij dat ze dit zelf
niet moeten doen.
Hun omzet stijgt spectaculair en we worden de beste maatjes.
Over het deel van hun commissieloon dat ik nu opstrijk wordt met geen woord meer gerept.
Ik ben opnieuw gelukkig met mijn buitendienst job en na enkele maanden verdien ik weer even veel als bij Lapperre.
Reacties op bericht (1)
29-07-2007
Hallo...
Ha Fik..
Eindelijk sta ik terug 'effen'...Ben nog eens door het vensterken komen spieden. Zoals altijd heel boeiend vertelt.
Er was nogal wat te lezen ! En ik kon niet stoppen met lezen...
k' ben nu weeral nieuwsgierig naar het vervolg. Hebt ge nog diplomas op t'tafel liggen???
