De digital natives

Toen ik twintig was, zwoer ik dat niemand ooit de woorden “die jeugd van tegenwoordig” over mijn lippen zou horen rollen. Maar nu heb ik het toch moeilijk om dat vol te houden. 

 Als babyboomer kijk ik ’s morgens met grote ogen naar de naar school fietsende generatie Z. Met de handen los van het stuur zitten ze te swipen, te sharen, te facebooken, te hangouten, te liken…

Dan betrap ik mezelf toch op meewarig hoofdschudden en langgerekt tssss blazen. Logisch: toen ik puberde, bestond mijn enige technologische handeling erin aan de volumeknop van mijn portatief te draaien. Meestal naar links, als de Stones maar geen satisfaction konden krijgen en mijn moeder vroeg om die tsjingeltsjangel wat stiller te zetten.    

Ondertussen zit diezelfde moeder in een rust- en verzorgingstehuis. En bij elk bezoekje vraagt ze me wat dat pesoneel toch voortdurend doet met die hoe noemen ze dat ook alweer. Smartphones dus.  “Ze zouden beter met hun werk bezig zijn”, krijg ik steevast te horen na mijn wel heel beperkte uitleg.

Heeft ze gelijk? Zal generatie Z werktijd verliezen door te Snapchatten en te Whatsappen? Zullen ze minder productief zijn?

Wat denken jullie (collega-babyboomers)?