De leagere schole van Hazenberg (1)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Toene wi'j ut diploma behaald hadden van de bewaarschole, mosten wij ons melden bi'j de grote schole woar meister Hazenberg de scepter zwaaien en 's margens op un gorte belle beuken met un lange iezeren pinne. Wi'j gingen doar in 1946 1 april (nea dat was gin grepken) noar toe. Moeder bracht ons weer tut an de deure van ut lokaal en doar wachten ons un hele lieve juf op (juffrouw Keuper) die ons her en der in un benksken zetten. Ik kwamme te zitten noast Derk van den Deakenkrämer van de Lage Heurnseweg en hie is völle joarn mien vriendjen  ewest. Veur ons zat Magda van de slager met un mooi rood truitjen an en twee stertjes achter an heur heufd. Geerne haw die an mekare ebonnen moar op een of andere maniere woagen wij dat niet. Onze juf kon heel mooi sprookjes vertellen van Roodkapje bijvoorbeeld, zij vetellen dat zo mooi dak 's nachts dachte dak ok opevretten zol worden deur un wolf en dan bezweit ut bedde uut kwamme. Moeder trok op de schole an en vroeg de juf of ze de sprookjes wat minder plastisch zol willen brengen. De juf hiel van mooi schrieven en toene wi'j volgens heur der an toe waarn um met echten inkt en un kroontjes penne te schrieven. Wi'j kregen un penne met un kroontjes penneken der in en un betjen inkt in ut pötjen dat in de banke zat. Toen krege wi'j un heel mooi schriftjen en mossen de eerste bladziede opsloan. De juf deij ons veur op ut bord waw doen mossen. Dat wazzen kleine schieve streepkes zetten in ut schrift. De eerste twee gongen goed moar bij den derden hak un heurken an de penne en ut streepken wier te dikke noa mienen zin. Mien moeder had mien un mooie inktlappe emaakt met un blauwen knoop der op en ik wiste toch niet waj met dat dink doen mossen, dus ik dachte dak doar den dikke strepe wel met wegpotsen konne, dus flink potsen. Moar ojee de strepe wier bijkans un hele schilderi'je en doar kwam de juf an en toen haj de rapen gaar en de katte in de gediens. Zi'j was zo lilluk en ze stoeken mi'j vuer ant bord en doar hek un half uur motten stoan met de hande op de rugge. Ut schrift was veknooid en ik wiste toen wel wak met zo'n inklappe doen moste. Trouwens aj later mooi dunne letters wollen schrieven mos ij eerst efkes un betjen spi'je in de Inktpot loaten lopen.
Dat was un kleinstuksken wak mien nog herinnere van de eerste klasse.