“Lucske”

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Met negen vrienden van de Meibedevaart waren wij gisteren in Koksijde  te gast bij de zussen van “LucskeVandamme”: E.H.Ivo Vandenbulcke, Raymond en Trees François, Omer en Christiane Buyse ,de Zrs. Harlindis en Françoise en Germain en Mia.

Het was een uitnodiging van Thérèse, Mariette en Bernadette  Vandamme als blijk van dankbaarheid en genegenheid jegens ons om het gezelschap dat Lucske te Lourdes mocht ondervinden. Wij hadden als attentie een mooi ingekaderde pasteltekening van Lucske mee die Omer gemaakt had met een passend gedicht erbij ( zie verder).

Lucske was een zwaar autistisch mongooltje.Steeds tevreden, licht monkelend en soms schalks, een schat om van te houden, een voorbeeld dat psychisch zwaar gehandicapten nog heel wat liefde en genegenheid kunnen tonen. Voor de familie en de zorgenverstrekkers zijn zij een bron van verbondenheid, aanhankelijkheid en liefde.

Gans zijn leven hebben zijn drie zussen na het overlijden van ma voor hem gezorgd, hem nooit alleen gelaten, hem vertroeteld als “onze lieve jongen”, “onze lieve schat”, “ons manneke”. Nu nog steeds ruim twee jaar na zijn overlijden spreken zij zo over en met hem, betrekken zij hem in het huiselijk gebeuren, hangen en staan er tientallen foto’s in de woonkamer en is zijn slaapkamer waar hij is gestorven, getooid met allerlei herinneringen en souvenirs,  intact gebleven alsof hij nog bij hen is.

Boven zijn bed hangt nog zijn “diploma van allerliefste vriend” die ik had gemaakt n.a.v. zijn 60^e verjaardag. Op 62 jaar is hij overleden na een maandenlange aftakeling. Met zes brancardiers uit de Meibedevaart hebben wij “Lucske” voor een laatste keer de kerk binnengedragen en naar zijn laatste rustplaats vergezeld. De familie Vandamme heeft dit een mooi gebaar gevonden voor Lucske die tientallen jaren zo graag naar Lourdes meeging. Het was zijn uitverkoren reisbestemming. Hij was er met zijn strandstoel bij de hand om aan de Grot of in de vieringen vooraan te zitten bij zijn zorgende zussen.

Die genegenheid, die sterke verbondenheid, die liefdevolle zorg van die zussen is onvoorstelbaar en diep ontroerend. Voor Lucske’s vrienden kunnen zij nooit gul genoeg zijn. De gastvrijheid bij het bezoek was dan ook bijzonder overvloedig met ijs en appeltaart, koffie en toebehoorten, apéritief met hapjes, koude visschotel en wijnen en om de putjes te vullen… nog een fruitcocktail.

Er werd gekeken naar de videoreportages van Lucske’s beste dagen: zijn 50^e verjaardagsfeest  als ware het een bruiloft waar hij zich “de koning te rijk voelde” bij het openen van de pakjes, met volle teugen genoot van zijn lievelingsmuziek en de vele klinkende zoentjes die hij mocht ontvangen. Er was de passage van zijn geliefde Lourdesreizen met de winkel waar hij steeds zijn eau-de-cologne kocht en nu nog steeds bewaard is in zijn kast. Wij zagen hem met zijn strandstoel aan het strand en..te Lourdes.

Het was een mooie namiddag met flink wat gebabbel en het voornemen om volgend jaar samen naar Lourdes te gaan en aan te zitten in hetzelfde hotel aan dezelfde tafel, om te Lourdes “Lucske” bij ons te voelen.

Wat kan Lourdes wonderen verrichten en hoe maakt Maria het kleine dingen en mensen groots !

Vaarwel Lucske

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />