Vive la République!

Wij Belgen zullen ons blijven herinneren dat bij de eedaflegging in 1993 van koning Albert II (zeg: Albert de Tweede, niet Albert Twee) de ceremonie verstoord werd door een incident: de libertijnse volksvertegenwoordiger Van Rossem riep toen met luide stem: Leve de republiek, vive la république, vive Lahaut. Men heeft dat toen afgedaan als de zoveelste stunt van de charlatan Van Rossem. Zo vlak na de dood van Alberts broer, Boudewijn, was elke kritiek op het vorstenhuis uit den boze. Van Rossem kende wel de geschiedenis: bij de eedaflegging van Boudewijn zelf, in 1950, had de communistische volksvertegenwoordiger Julien Lahaut, een hevig syndicalist maar ook een antifascist van het eerste uur, die de hakenkruisvlag verscheurde in het parlement en tijdens de oorlog in Mauthausen was, hetzelfde Vive la république geroepen. Enkele maanden later werd hij vermoord aangetroffen in zijn huis.

Majesteitsschennis, heet zoiets, lèse majesté, crimen laesae majestatis, letterlijk verwonding van de ‘prins’: de koning, keizer, het hoogste gezag. Vandaag is meer dan de helft van de bevolking van België voorstander van een republiek als staatsbestel.

Maar ik wil het hier niet hebben over de koning, maar over een andere majesteit: God. Ik heb moeten vaststellen, zoals zovelen en beteren voor mij, dat men nog steeds niet ongestraft de naam van God ijdel mag gebruiken. De reacties op wat ik zeg en schrijf over God en godsdienst zijn vrijwel steeds negatief, ook van personen die helemaal niet kerkelijk zijn, ook van mensen die nauwelijks iets afweten van het geloof waartoe ze zeggen te behoren. Enkele gekwetsten van het religieuze opvoedingssysteem reageerden met hun schrijnend verhaal.

Ik heb dan maar beslist om met een antiklerikaal, atheïstisch en antireligieus blog te beginnen, anoniem, zoals tegenstanders van kerk en godsdienst vrijwel steeds hebben moeten doen. Enerzijds wil ik er mijn frustraties kwijt en dat zijn er nogal wat; ik ben katholiek opgevoed en dat heeft zijn sporen nagelaten, littekens die ik niet koester, maar ik ben de wonden en de daders niet vergeten. Ik wil ook het filosofisch debat aangaan: is er een metafysica? Is er een theodicee? Kan men op redelijke gronden tot het bestaan van God komen?

Ik weet niet waar ons dit allemaal zal leiden. Er is geen gastenboek, geen mogelijkheid tot beoordeling of reageren, geen gegevens over mezelf, geen teller. Wie mijn blog leest, zal me moeten nemen zoals ik ben. Ni Dieu ni maître, ik wens aan niemand verantwoording af te leggen.