****

GEDULD

Wist niet dat ik zoveel geduld in me kon hebben,

Uren worden dagen, dagen veranderen in weken en weken gaan over in maanden,

Te vaak al afscheid genomen

Maar je laat ons niet gaan.

Het is wreed je zo te zien strijden,

Tegen een vijand die ongrijpbaar is,

Een gevecht dat je niet kunt winnen,

Maar je zomaar overgeven is geen optie.

Mijn strijdende zoon ik sta naast je,

Vooral in dit laatste gevecht,

En met bloedend hart,

Zal ik je vergezeld, van mijn liefde, laten gaan.

****

15-10-2014 om 00:00 geschreven door Luuze  

Hallo allemaal,

Zitten er mensen hierop te wachten??? Op mijn hersenspinsels en gedachten??? Vast niet, maar desalniettemin….........

Hier ben ik!!! Lucie of Luuze en voor mijn kleinkinderen, Omi Aardbei.

Ik ben prettig gestoord en houd van het leven.

Vorig jaar luidde een heel heftig en turbulente periode in waarbij ik dreigde te verzuipen, maar ik zit weer in het zadel.

Mijn zoon Marvin, 25 jaar oud, begon het gevecht met de dood. En won al vier keer.

Natuurlijk zijn er meer mensen die dit kennen of gekend hebben, dit gevecht, wetende dat er een dag komt dat je afscheid moet nemen van je kind.

Ik hoop jullie op mijn Blog te ontmoeten.

PFFFFFFFFFFFFFFFF  Dit is de geboorte van mijn Blog

15-10-2014 om 00:00 geschreven door Luuze