Het hotel "Marina Resort" waar we geweest zijn is gelegen aan de noordoost kust van Mauritius, zo'n 15 minuten van Grand Baie. Hier zijn wat aardige winkeltjes en terrasjes .Er rijdt 3x per week een gratis shuttlebus vanuit het hotel naar Grand Baie.
Het hotel heeft over een receptie met lobby, winkeltjes, een groot zwembad in een tropische tuin met ligstoelen, fitness ruimte. Er is een mooi restaurant en elke dag is entertainment . Op het strand zijn er veel gratis watersportfaciliteiten, zoals varen met een zeilboot of kayak, je kan ook snorkelen , surfen, verder kan je duiken en waterskiën tegen betaling.
De kamer is ruim en smaakvol ingericht en beschikt over airco, tv en telefoon de badkamer heeft een douche en toilet. Op de kamer is ook een minibar en word elke dag bij gevuld en je kan er ook zelf koffie of thee zetten. Badlakens voor het zwembad kan je elke dag omruilen bij het zwembad.
Het was echt All inclusive. Ontbijt, lunch & diner, afternoon tea, lokaal bier en wijn, frisdranken en vruchtensappen zijn inbegrepen, tussen 11.00 en 23.00 uur. Tevens is ook het lokale bier, de frisdranken en water in de minibar gratis en wordt elke dag aangevuld! Alleen tussen 10.00 en 11.00 kan je niets halen. Ik denk rust voor het personeel omdat het ontbijt om 10.00 uur is afgelopen
Deze dag begon zo als alle andere dagen, dus opstaan, douchen,uitgebreid ontbijten. Het is eigenlijk vreemd zon dag. Bij onze eigen trouwdag, ook al weer 37 jaar geleden, stond deze hele dag in het teken van trouwen. NU vandaag is het iets anders want we gaan vanmorgen om half 12 eerst met een glasbodemboot de oceaan op om wat van het onderwaterleven te zien. We konden niet tever gaan want de branding bij het rif was nog te sterk. Men is dan bang dat de bodem kapot gaat en dan heb je een echt probleem. Op zon dag als vandaag zou dat voor ons slecht uitkomen. Maar het is goed gegaan. Het was leuk op de boot. Je zag wat koraal en gekleurde vissen zwemmen. Op een gegeven moment tikte de bootsjongen op de boot en daar kwam gelijk een school vissen aan. De bootsjongen had wat voer mee genomen. Toch vreemd als op de oceaan zon school vissen op je afkomt. Ze zijn gewoon gedresseerd en geven dat door aan hun nageslacht denk ik. Na een leuk tochtje langs de kust waren we om ongeveer kwart voor 1 weer op het strand van het hotel. Nog steeds geen trouwgevoel. We zijn eerst weer even lekker gaan lunchen en daarna gaan douchen en omkleden voor het grote gebeuren: de TROUWERIJ. Om kwart voor drie zijn we met zn allen naar het hotel Paridise cove gelopen, dat is maar een minuut of 15. We waren daar zo ongeveer om 3 uur zoals afgesproken. De bruidegom stond ons al op te wachten maar van de Bruid was nog geen spoor te bekennen. Dat is gebruikelijk zegt men. De bruidegom vroeg of wij, Ma en Pa van de Bruid even mee gingen naar de kamer. De Bruid was helemaal nog niet gereed. Ze moest zich nog opmaken en nagels lakken ze vertelde dat ze toch al 2 uur bezig was maar ze had alleen de make-up van links naar rechts en van rechts naar links gesorteerd. Dat was al opmerkelijk want normaal genomen is Brenda altijd op tijd. DE bruid zag er prachtig uit met een lange ivoor kleurige trouwjurk met sleep. De bruidegom droeg een mooi wit pak met een wit overhemd en slippers aan zn voeten . Het was echt een tropische vertoning. Dus het was toch nog even jachten om op tijd gereed te zijn want om een uur of 4 zou de trouwerij beginnen en er moesten ook nog fotos gemaakt worden door de officiële fotograaf Dit moest voor de trouwerij gebeuren omdat het na de trouwplechtigheid bijna donker zou zijn. Er zijn een heleboel leuke fotos gemaakt. Daarna zijn we naar de plek gelopen waar de trouwceremonie zou plaats vinden. Het was een hele mooi plek tussen het strand van de oceaan en het strandje van de baai van het hotel dus eigenlijk op een soortschiereiland. Eigenlijk had het bruidspaar de plechtigheid op het strand willen doen maar door de bewolking werd dat maar niet gedaan omdat er geen schuil gelegenheid was als er ineens een tropische bui naar beneden zou vallen want als die valt staat ook in een keer de sluis open. OP de locatie waar het nu gedaan werd is een kleine schuilgelegenheid indien nodig. Het bruidspaar werd achter een mooie koloniale tafel gezet en de rest van de familie op een bank dwars naast de tafel. De ambtenaar van de burgerlijke stand van Mauritius was ook aanwezig dus de plechtigheid kon beginnen. De ceremonie was in het engels en zoals we dat ook in films zien moest de bruid en bruidegom de huwelijksbelofte nazeggen wat de ambtenaar hun vertelde. De ja (Yes)woorden werden gegeven, hier en daar werden wat brokken door geslikt en een traan weg gepinkt ook door pa, de ringen om de vingers geschoven en daar stond dan het nieuwe echtpaar. Het bruidspaar werd door iedereen gefeliciteerd,daarna vlogen de champagnekurken in het rond en werd de bruidstaart aangesneden. DE drank en de taart smaakten overheerlijk. Het was toch wel een vreemd of hoe moet je het zeggen een mooi moment als je dochter het ja woord geeft . Het is toch vreemd, ze wonen al een paar jaar samen en na het ja zijn ze getrouwd maar in principe verandert er niets in de situatie. Maar toch voelt het anders aan. Daarna eerst nog wat fotos gemaakt door de fotograaf en door ons en toen de bar in voor een paar heerlijke drankjes en daarna een heerlijk diner met heerlijke wijnen in een soort privé restaurant aan het strand . De tafel was leuk versierd . Het diner bestond voor mij uit: .. Iedereen kon zelf een bepaald menu bestellen dat van tevoren besproken was. Dit alles stond op een menu kaart met je naam er op. Het was allemaal tot in detail in orde. Dit had de betrokken verantwoordelijke van het hotel erg goed geregeld. Dit alles op verzoek en de aanwijzingen van het Bruidspaar. Na het diner nog even met zn allen naar de bruidssuite om die te bewonderen.Men had dit erg leuk versierd . DE bruidegom droeg de bruid nog over de drempel. Overal lagen bloembladeren in de kamer, op het bed,in het bad, in de wastafels en er brandden ook kaarsjes. Alles heel erg romantisch. Daarna zijn we weer vertrokken en na een kwartiertje waren we terug in ons hotel. DE missie was geslaagd. Nog wat samen napraten Mary en ik en toen een paar uurtjes gaan slapen want de andere dag gingen we weer een hele dag op pad om het eiland verder te verkennen. Het na praten ging eigenlijk erover dat zon trouwerij zo ver weg toch heel apart is en zo heel anders als thuis.
Je gaat smorgens eerst nog even de toerist spelen en een paar uur later sta je bij de bruiloft van je dochter. Het duurt een paar uur terwijl de reis tijd daar naar toe veel langer duurt. Het is en zeer aparte belevenis. Zeker met zon klein gezelschap, het is het intens en heel intiem in die paar uren, dit vergeleken met een grote en een hele dag durende bruiloft zo als dit thuis zou zijn gebeurd.
Na het uitgebreide ontbijt zijn we met de shuttle bus om 10.30 naar Grand bay gegaan. Een leuke rit door de rietplantages..
Grand bay is de oudste en drukste badplaats van Mauritius, gelegen aan een diepe baai die de Hollanders in de 17de eeuw Bocht zonder eind noemden. Er zijn moderne en oude winkeltjes, restaurants, souvenirwinkeltjes, reisbureaus, kleine karretjes waar je iets kan kopen, dus van alles wat. Er liggen ook grote jachten en kleine vissersbootjes in de baai. Grand bay noemen ze ook wel eens Creole Cote dAzureDat vind ik wel zwaar overdreven. We hebben daar ongeveer anderhalf uur rond geslenterd en hebben eigenlijk niets bijzonders gezien. Het was er ook niet druk maar dat komt omdat het nu daar winterseizoen is. We hebben de lokale bus terug genomen naar het hotel. We konden ook terug met de shuttle bus maar dat duurde ons te lang om daar op te wachten. In het hotel terug om ongeveer 2 uur.Daar zijn we eerst uitgebreid gaan lunchen en daarna weer het zelfde ritueel als de andere dagen: een beetje in de zon zitten, even een heerlijke pannenkoek(of 2 of 3 of 4) met warme chocolade en slagroom halen en een heerlijk drankje en een even een stukje lezen in een mooi boek. Wat hebben we het tocht slecht. Om ongeveer 5 uur zijn Bert en Brenda even wat komen drinken en zij zijn om ongeveer half zeven terug gegaan naar hun eigen hotel om zich daar voor te gaan bereiden om hun grote dag . De trouwdag. We hebben weer met zn allen gedineerd en weer het zelfde. Het wordt eentonig: drankjes, praten en naar muziek luisteren en om een uur of 12 naar bed.
Over vandaag valt niet zoveel te vertellen. We hebben een beetje in de zon gelegen en een paar keer gevlucht voor een tropische stort bui. Verder gegeten, gedronken, gelezen.(klinkt heel vervelend, he?) Dus eigenlijk hebben we niks bijzonders gedaan behalve dan dat we ons soms zorgen maakten over het weer van vrijdag ,de trouwdag. Zouden we het droog houden?
Na een uitgebreid ontbijt zijn we met zn drieën, Mary, Hil en ik, op pad gegaan naar de hoofdstad van Mauritius, Port Louis. We zijn met de lokale bus gegaan. Het was een leuke rit van ongeveer een uur. We reden door allerlei dorpen en landerijen veel suikerriet plantages. Het is ook leuk om tussen de bevolking te zitten. Zij kijken naar ons en wij naar hun. Men is dat niet zo gewend dat toeristen in de lokale bus zitten, die laten zich meestal in een taxi vervoeren maar dan ga je via de autoweg en dan zie je te weinig van het land vinden wij. Nadat we op het busstation uitgestapt zijn hebben we eerst een hindoe tempel bezocht. Het was een leuke, niet te grote tempel met allerlei felle kleuren en allerlei beelden. Sommigen ken ik zachtjes aan van naam omdat we in verschillende landen ook al allerlei hindoe tempels bezocht hebben. Schoenen uit en bij de ingang laten staan en op blote voeten de tempel in. Je hoeft niet bang te zijn dat ze je schoenen jatten want dat is slecht voor hun karma en zeker in het front van hun goden. Daarna richting centrum en wat is de wereld toch klein, daar kwamen we het a.s bruidspaar tegen met de zus en broer van de bruidegom. Besloten met elkaar een stadswandeling te gaan maken. Het is een rommelige, bedrijvige stad met een mix van markten, winkeltjes, koloniale gebouwen en moderne kantoorgebouwen. DE markt is een mengelmoes van Afrikaanse, Chinese en Indiase marktlui. Deze afspiegeling is er ook een van de bevolking. Het grootste deel van de bevolking heeft voorouders uit India. Aan het water ligt het Caudan Waterfront-complex met allerlei trendy winkels, uitgaansgelegenheden en eetgelegenheden. Erg modern.
Er is natuurlijk ook een Chinese wijk, waar is die niet, met allerlei kleine volgepropte leuke winkels, theehuizen en eetgelegenheden. Aan het begin van China-town staat de grootste moskee van Mauritius. De Jummah- moskee, een wit gebouw met turkooize luiken. We zijn niet binnen wezen kijken, het was wel de bedoeling maar het is er niet van gekomen. We zijn ook de heuvel opgelopen naar Fort Adelaide (anno 1810) of wat daar van over is. Er staan nog dikke grote vestigingsmuren. Als er vips zijn wordt daar nog wel eens klank- of lichtshows gegeven. Maar voor ons deden ze dat niet. Vanaf het fort, ook wel de Citadel genoemd, heb je een mooi gezicht over de stad. Bij de citadel is niets te beleven. Vanaf de Citadel had je ook een mooi uitzicht over de Hippodrome. Paardenrace baan. Dit was de eerste op het zuidelijke halfrond. De eerste race in 1812 trok veel mensen hebben ze me verteld en dat is zo gebleven tot aan de dag van vandaag. Je kan daar goede zaken doen om te wedden op de paarden. Vanaf de Citadel door het centrum terug gelopen richting water. Daar kwamen we ook Manuel en Evelien tegen dus toen was iedereen in Port Louis. We hebben ook wat gegeten bij de lokale kraampjes en het ook weer overleefd. Je hebt tenslotte je dagelijkse portie bacteriën nodig want anders word je ziek. De jeugd is met de taxi terug gegaan, anders zien ze teveel, en wij met de lokale bus. Een andere route als smorgens, nu langs de kust, dat duurde ongeveer 5 kwartier. En dat alles voor nog geen 2 euri(voor 3 pers.). Bij het hotel uitgestapt, even in de bar lekker wat gedronken, toen even op gaan frissen en daar na met zn zevenen gaan eten. Hetzelfde ritueel als de vorige avond, eten, wat drinken, naar live muziek luisteren en kletsen. Bert en Brenda hebben de avond bij ons in het ressort door gebracht. Het weer en de temperatuur waren vandaag het zelfde als gisteren op de regen buitjes na.
Na een paar uurtjes slapen om half 9 opgestaan. Ik deed de gordijnen open en had zicht op een strandje ongeveer 20 meter van onze kamer vandaan en uiteraard op een mooie blauw -groene oceaan. Dit was een erg mooi uitzicht. Om 9 uur wezen ontbijten. Het was een mooi restaurant en het ontbijt was zeer uitgebreid. Er was van alles. We hebben op ons gemak alles bekeken en teveel gegeten. Daarna het resort wezen verkennen. De bungalows en de villas liggen in een prachtige tuin. Het zitje om het zwembad is ook heel erg mooi. Brenda en Bert, het stel dat gaat trouwen, kwamen ook nog even bij ons kijken en bijpraten. Na de lunch zijn we even in het hotel van het a.s bruidspaar gaan kijken. Dat resort heet Paradise Cove. Het is net nog even mooier en luxer dan waar wij zitten. Dat mag natuurlijk wel als je gaat trouwen. De rest van de dag van alles en niks gedaan. Heerlijk en gezellig gedineerd met zn zevenen. We waren daar met Mary, mn vrouw, Manuel m'n zoon en zijn vriendin Evelien , Annemarie en Anton broer en zus van de bruidegom en Hil de zus van mn vrouw en ik zei de gek, Peter. Het weer was niet echt geweldig, veel wind, af en toe een regenbuitje van 5 minuten. De temperatuur was wel goed ongeveer 25 graden. Na het eten naar de bar verhuisd en tot een uur of elf naar live muziek geluisterd en allerlei cocktails uitgeprobeerd.We hadden tenslotte een all-inclusive arrangement.
Hier ben ik dan met het eerste stukje van mn verslag. Tot mijn spijt is er niks van terechtgekomen om elke dag een verslag te maken van de reis. Dit komt omdat er op het ressort waar wij verblijven een computer stond waar e-mail berichten verstuurd kon worden. Ze dachten met die ene computer in een paar maanden rijk te worden want ze vroegen veel teveel om te mailen..
We zijn zaterdag 14 mei om 15.30 vanaf Schiphol met vlucht BD 108 naar Londen gevlogen we zouden dan om 21.00 door vliegen naar Mauritius. In Londen aangekomen kregen we de mededeling dat de vlucht 12 uur uitgesteld was door een technisch mankement. Dus we zouden pas zondag om 09.00 naar Mauritius vliegen. We zijn daar ondergebracht in een heel mooi hotel en hebben savonds ook heerlijk gedineerd op de kosten van Air Mauritius. Ze zijn dat gewoon verplicht volgens de internationale verdragen. We hebben zelfs nog te weinig gehad , onder andere drinken en een ontbijt. Het ontbijt kon niet in het hotel genomen worden omdat het restaurant op zondag pas om 0600 uur open ging en wij werden al weer om die tijd opgehaald om naar het vliegveld te gaan. We zullen de gemaakte kosten nu via Air Mauritius zien terug te krijgen. Maar de halve dag plus een avond vakantie plezier kan niemand ons vergoeden. Dus ook hier weer: de consument is toch weer het kind van de rekening.(uiteraard zonder ergens zelf schuldig aan te zijn)
We hebben ook nog wat telefoontjes gepleegd onder andere naar FOX ,de reis organisatie, die moest natuurlijk de vertraging even doorgeven aan het hotel omdat we nu later zouden aankomen. We moesten dan het noodnummer bellen dat 24uur bezet is. Eerst kreeg ik een dame aan de lijn die alle gegevens moest weten en ik zou terug gebeld worden door weer iemand anders, dat is ook keurig gebeurd. Ik werd in de hotel kamer gebeld door de medewerkster van Fox, alleen die eerste dame had weinig doorgegeven aan degene die ik aan de lijn had want ik kon alles wederom herhalen.
Onze vlucht op zondag, na 12 uur vertraging, is goed en soepel verlopen. We kwamen ongeveer aan om 23.50 plaatselijke tijd. Het is 12 uur vliegen en 3 uur tijdverschil met Londen dus 15 uur na vertrek uit Londen. Het vervoer stond keurig klaar en na 5 kwartier kwamen we aan in het hotel. Het is een mooi klein vliegveld in Mauritius. De weg naar het hotel was ook van prima kwaliteit. In het hotel aangekomen, midden in de nacht, werd alles ook heel vlot afgehandeld en werden we naar de kamer gebracht. Op de kamer stond ook nog een heerlijke vlees- vis schotel klaar dus we kregen eindelijk het vakantie gevoel. Nog even een drankje genomen en daarna om een uur of half vier naar bed.
Op Mauritius is het tijdens de wintertijd drie uur later dan in Nederland en tijdens de zomermaanden is het tijdsverschil 2 uur.
munt: Rupee (MR)
Mauritius is een eiland in de Indische Oceaan. Het ligt ca. 855 km ten oosten van Madagaskar en ca. 1800 km ten oosten van het vasteland van Afrika. Mauritius wordt gerekend tot de Afrikaanse landen.
Mauritius is van vulkanische oorsprong en ontstond 13 miljoen jaar geleden. De vulkanen op het eiland werken al niet meer sinds 200.000 jaar, hoewel er 10.000 jaar geleden nog lava uitgestroomd is. Dat het land van vulkanische oorsprong is, is nog te zien aan de miljoenen vulkanische stenen die op de grond liggen.
Er zijn aanwijzingen dat de Arabieren rond het jaar 1000 al van het bestaan van het eiland wisten. Maar de Portugezen krijgen de eer van de eerste landing op Mauritius, begin 16e eeuw; ze noemden het 'Cirne' (= Zwaan). De hoofdstad is Port Louis, dat in 1736 door de Fransen gesticht was en wellicht de naam kreeg van de Franse koning Lodewijk XV.
Toerisme Na textiel en suikerriet is het toerisme de derde bron van inkomsten voor Mauritius. Ongeveer 15.000 Mauritianen verdienen hun geld in de toeristische sector.
De eerste vijftig toeristen arriveerden in 1952 op Mauritius. Het aantal toeristen dat jaarlijks naar Mauritius komt bedraagt op dit moment ongeveer 500.000. De toeristen komen vooral uit Frankrijk (160.000), Réunion (83.000), Groot-Brittannië (51.000), Zuid-Afrika (50.000), en Duitsland (43.000).
Het aantal Nederlanders dat naar Mauritius reist is nog beperkt, ca. 2500 per jaar. Voor de Europeanen zijn de maanden december en januari het populairst. De overheid voert een toeristenbeleid dat meer geïnteresseerd is in kwaliteit dan in kwantiteit. Voor de "backpacker" heeft Mauritius dan ook niet zoveel te bieden.
Eten & Drinken Je kunt op Mauritius heerlijk eten, in de restaurants, of gewoon bij de karretjes op straat. De Mauritiaanse keuken is een smakelijke mix van Indiase curry's, Chinese mie, Franse haute cuisine en Engelse bacon & eggs... Kortom, je kunt hier alles vinden waar je maar zin in hebt. Specialiteiten van het eiland zijn octopus, camarons (zoetwatergarnalen), ananas en pittige curry's met rijst. Verse kokosmelk, vanille-thee, rum, lokaal gebrouwen bier, en aloude (amandeldrankje) zijn de nationale drankjes.
Vervoer Mauritius heeft ruim 2.000 kilometer verharde, drukke wegen, er wordt links gereden! De wegen zijn over het algemeen goed, maar de verkeersborden ontbreken vaak. Toch is het goed mogelijk om een auto te huren en zelf enkele dagen over het eiland te rijden. Wij raden u aan een goede en nauwkeurige landkaart te kopen. Taxi Voordelig en overal beschikbaar en voorzien van een registratieplaat met zwarte letters op een witte achtergrond. De taxi's hebben een meter, de prijs is over het algemeen incl. tip, dit kunt u het beste zelf beoordelen naar de service die verleend wordt. Trein Mauritius heeft geen spoornet. Bus De busservice op het eiland is uitstekend, echter soms wel wat langzaam. De belangrijkste knooppunten zijn Port Louis en Curepipe. Houd altijd uw ticket bij de hand, er wordt regelmatig gecontroleerd! Diensten van 05.30 uur tot 19.00 uur. Zeer redelijke tarieven Autohuur Vanwege de zeer drukke wegen en de afwijkende verkeersregels niet aan te raden. Wilt u toch per auto het land verkennen dan kunt u beter een auto met prive-chauffeur huren. Fiets- en bromfietshuur Dit begint een beetje in trek te komen. De receptie van uw hotel kan u hiermee verder helpen. Blijf wel afzijdig van de grote wegen!
De dode dodo De Dodo was een soort kalkoen-achtige vogel, die niet kon vliegen, en die alléén op Mauritius voorkwam. De Dodo was zó vriendelijk, dat hij zich gemakkelijk liet vangen, en binnen honderd jaar waren alle Dodo's opgegeten door de Hollandse zeelui. Ook de reuzenschildpad overleefde de hongerige zeelieden niet....
Mauritius is een eiland van vulkanische oorsprong dat sinds zijn ontstaan, zo een goede 13 miljoen jaar geleden, steeds onbewoond geweest is. Zijn bestaan was echter al gekend door de Arabische Zeevaarders die het reeds in de 10 Eeuw op hun kaarten vermelden onder de naam 'Dina Robin', wat 'het eiland van de zwaan' betekent. Misschien is deze naam wel een eerste verwijzing naar de ondertussen reeds lang uitgestorven Dodo-vogel die toen reeds op het eiland voorkwam.
Na de ontdekking van de Kaap de Goede hoop en de definitieve doorsteek naar de Indische Oceaan (en dus de rechtstreekse route naar het oosten en India), kwam Mauritius als een welgekomen en strategisch belangrijke stopplaats voor de toenmalige zeelieden. De eerste Europese bezoeker was meer dan waarschijnlijk de Portugese Zeevaarder 'Domingos Fernandez', die vermoedelijk reeds in 1510 of 1511 effectief op het eiland geweest is. Nochtans was het een andere Portugese Zeevaarder, Alphonse Albuquerque, die reeds op 20 februari 1507 Mauritius voorbij gevaren is. Een derde Portugese Zeevaarder, Pedro Mascarenhas, gaf zijn naam aan de 3 grote eilanden uit de regio, en zo kwamen aldus de eilanden Reunion (Frans grondgebied), Mauritius en Rodrigues (Mauritiaans grondgebied) als de archipel van de 'Mascarenen' bekend te staan. De Portugezen hebben echter niet lang op het eiland verbleven en de enige zaken die ze introduceerden op het 'ongerepte' eiland waren hun huisdieren alsook enkele wilde aapjes.
In 1580 kwam Mauritius even onder de Spaanse overheersers te liggen, maar dit enkel tot in 1598 enkele Hollandse schepen op het eiland aankwamen, dit onder de aanvoering van kapitein 'Van Warwijck'. Pas in 1638 nemen ze echter het eiland officieel in bezit en dopen hun nieuwe kolonie 'Mauritius', in eer van de toenmalige prins 'Maurits van Nassau'. Een jaartje later reeds, in 1639, introduceren ze de eerste suikerrietplanten op het eiland, dit afkomstig vanuit het verre Java. Het gaat hen echter niet echt voor de wind en ten gevolge van enkele zeer zware stormen/cyclonen alsook een immense rattenplaag besluiten ze in 1710 het eiland definitief te verlaten. Ze laten de eerste stenen gebouwen achter, die nu nog steeds (ruines) in het plaatsje 'Vieux Grand Port' te zien zijn. Aldus komt het eiland in het bezit van enkele Europese piraten die toen reeds een eigen republiek 'Libertalia' in Madagascar opgericht hadden. De door de Hollandse zeevaarders opgejaagde Dodo-vogel, die echter ook in grote mate te leiden had van de wilde aapjes die de eieren van het dier als lekkernij tot zich namen, is dan reeds uitgestorven en wilde Java-herten en zwijnen heersen over de bossen van het eiland.
Tot de aankomst van de eerste Fransen, in 1715, doet het eiland dienst als stopplaats voor de vele schepen op weg naar India. Uit deze periode stammen ook de eerste verhalen over de vele schatten die op het eiland zouden begraven/achtergelaten zijn. Tot nu toe is er echter (nog) niets gevonden. Op 30 september 1715 neemt kapitein 'Guillaume Dufresne d'Arsel' het eiland in bezit, dit onder bevel van de Franse Koning, en noemt het 'Isle de France'. De eigenlijke kolonisatie vangt echter pas in 1721 aan wanneer 'Jean-Baptiste Garnier du Fougeray' het opeist in naam van de toenmalige Franse Indische Compagnie. Het is echter pas in de periode 1735 - 1746, onder de leiding van de franse gouverneur Bertrand Mahe de la Bourdonnais, dat het eiland volop in ontwikkeling komt en Port-Louis tot een zeer belangrijke en moderne stad/haven komt uit te groeien, met een zeer goede administratieve en stedelijke administratie. In 1743 worden ook de eerste suikerrietraffinaderijen opgericht te Ferney en Pamplemousses. De algemene commerciële handel komt definitief op gang.
Gedurende de 18e Eeuw heeft Mauritius zijn strategisch belang in de Indische Oceaan meermaals bewezen, maar het was eigenlijk pas tijdens de oorlog van de Amerikaanse onafhankelijkheid alsook de Franse Revolutie dat het eiland zijn meest succesvolle en geroemde periodes uit zijn bestaan komt te beleven, dit o.a. door de beroemde en gevreesde 'piraat' Robert Surcouf die het eiland als zijn thuishaven gebruikte. De engelse en andere schepen die regelmatig vanuit Mauritius werden aangevallen op hun terugweg naar Europa (beladen met specerijen, edelstenen en andere kostbare goederen) kregen er stilaan genoeg van en nemen in juli 1810 het toenmalige buureiland 'Bourbon' (het huidige Reunion) in hun bezit, maar hun pogingen om ook op 19 en 20 augustus het 'Isle de France' (Mauritius) te veroveren tijdens de zeeslag van Grant Port, komt te mislukken. Het is meteen ook een zeer historische overwinning van het Franse leger vermits het de enige zeeslag is die ze tijdens het bewind van Napoleon komen te winnen. De naam van 'Grand Port' krijgt dan ook een vermelding op de 'Arc du Triomphe' te Parijs. Enkele maanden later echter verzamelen de Engelsen opnieuw hun troepen, ditmaal op het eiland Rodrigues, en vallen met maar liefst 20.000 manschappen het noorden van Mauritius (Cap Malheureux) binnen. De franse soldaten, een goede 4.000 in aantal, van de gouverneur Decaen proberen zich nog wel te verdedigen, maar geven uiteindelijk de strijd op in het plaatsje Reduit, waar nu de universiteit van Mauritius gevestigd is.. Op 2 december 1810 komt dan ook een definitief einde aan een periode van 89-jaar franse overheersing.
Het verdrag van Parijs (1814) geeft het 'Isle de France' definitief over aan de Engelsen, die het onmiddellijk terug zijn oorspronkelijke Nederlandse naam 'Mauritius' geven. Ook Rodrigues is dan in Engelse handen. Het huidige Reunion blijft echter wel in franse handen. De Engelsen respecteren overigens zonder probleem de inlandse talen, de aanwezige godsdiensten alsook de wetten (Code Napoleon) en tradities van de toenmalige bewoners. Het Engels is wel de officiële taal, wat wil zeggen dat alle documenten, openbare diensten alsook het onderwijssysteem definitief onder deze taal komen te liggen. De bevolking blijft echter thuis het Frans (creools) als voertaal gebruiken. Onder de Engelse periode komt de plaatselijke economie heel snel tot verdere ontwikkeling en belangrijke verschuivingen in het sociale leven, zoals de afschaffing van de slavernij in 1835, brengen Mauritius definitief tot het moderne tijdperk. Er worden ook vele goedkope Indische arbeidskrachten naar het eiland overgebracht, wat vandaag de dag nog erg zichtbaar is in het algemene straatbeeld. Door de economische ontwikkeling komen er nu ook vele wegen en zelfs een spoorwegstelsel tot stand, vooral met het oog op het transport van het geoogste suikerriet richting haven (Port-Louis). Deze spoorweg verdwijnt echter wel definitief in 1964. In het midden van de 19e Eeuw zijn er maar liefst 250 suikerrietraffinaderijen in Mauritius aanwezig, waarvan er nu nog slechts 22 overblijven met een productie van ongeveer 650.000 ton suiker per jaar.
In September 1965 is er een constitutionele conferentie die Mauritius zijn onafhankelijkheid wenst te geven, dit na een periode van reeds 6 maanden 'autonomie'. Het is echter pas tijdens de verkiezingen van 7 augustus 1967 dat de aanwezige bevolking zijn vertrouwen schenkt aan de politieke partijen die de onafhankelijkheid als grootste strijdpunt in hun programma hadden opgenomen. Dit wil aldus wel zeggen dat de mensen hun Engels paspoort definitief moeten afstaan. De eigenlijke onafhankelijkheid komt er dan op 12 maart 1968. Mauritius blijft echter wel lid van het Brits-Gemene Best, aldus zijn economische belangen veilig stellende. In 1992 besluit het Mauritiaanse Parlement dat het tijd is om de staat tot een Republiek om te bouwen, met de verkiezing van een President. Het is echter eerder een symbolische functie en de echte macht komt toe aan de 1e Minister en zijn Regering, met een Parlement op de achtergrond dat erg veel op het Britse systeem lijkt.
Aldus is ook zo te verklaren waarom een multicultureel eiland als Mauritius tot een stevige en goed georganiseerde democratie is kunnen uitgroeien die economisch en ook omwille van zijn natuurlijke schoonheid echt wel 'de parel van de Indische oceaan' kan genoemd worden. Buiten de productie van suiker zijn vooral ook het offshore-banking, de textielsector en het toerisme vandaag de dag de pijlers van de locale economie.
Curepipe Is de belangrijkste residentiële stad van het eiland. In deze sfeervolle en bloeiende stad woont de society van Mauritius. U ziet er een aantal mooie gebouwen, zoals het landhuis in koloniale stijl en één van de oudste lycea van de Gemenebest, gesticht in de 18e eeuw. Maar u moet hier vooral heen gaan vanwege de buitengewone 'shopping'-mogelijkheden in de Chinese, Indische en Europese winkels. Er zijn mooie maquettes van schepen uit de 15e en de 18e eeuw (van een honderdtal ambachtslieden), er zijn voorwerpen van hout, jade en porselein, ook geborduurde kleden, sarongs, enz
Grand Baie Is een belangrijk toeristenplaats in het noorden van Mauritius . Vroeger was het een klein vissersplaatsje, nu is het een gezellige baai waar veel te doen is. Het heeft talloze restaurants o.a. indiaas, chinees, creools of frans,. De bars en café's zijn tot laat in de avond geopend. Er is ook van alles aanwezig om te winkelen (van kraampjes tot dure winkels) Het postkantoor vindt men bij de parking van de grote supermarkt. De Mauritius Commercial Bank ligt centraal in Grand Baie en is ook op zondag enkele uren open. De drie beste supermarkten van het eiland vindt u hier. Hier kunt u in principe alles krijgen wat u nodig heeft, inclusief de heerlijke rum die op het eiland gemaakt wordt. Verder zijn er twee eilandjes vlakbij waar men naar toe kan gaan. Het eilandje Ile Plate is zeer in trek vanwege de vuurtoren en de snorkelmogelijkheden
Havana Mauri tius vormt samen met Réunion en Rodriguez een eilandengroep, de Mascareignes-archipel. Het is een vulkanisch eiland (1860 km²) met ruim een miljoen inwoners. Een dichtbevolkt eiland dus.
Port Louis De hoofdstad van Mauritius is Port Louis. Het is een gezellige stad en heeft zo'n 160.000 inwoners. De kleine haven is één van de drukste van de Indische Oceaan Het is ook de enige havenstad van het eiland en ook de enige snelweg die er is, loopt tussen Port Louis en het vliegveld.. Er is veel te zien: de chinese pagode tegenover de renbaan, de moskee Jummah aan de Royal Road, de typisch engelse kathedraal van St. James, de Indo-Tempel. Maar Port Louis is bekend om de beroemde overdekte markt. Er wordt naast kleding (kleurrijke sarongs) en allerlei souvenirs ook groente en fruit te koop aangeboden. En niet te vergeten de kruidenman die alle kwalen geneest! 's Avonds wordt het snel rustig en is Le Caudan Waterfront het drukke middelpunt van de stad, met een casino, bioscopen, barretjes en restaurants
De stranden Aan de Noordwest-kust Ten noorden van de hoofdstad Port Louis vindt u aan de noordwestkust van Mauritius onder meer het dorpje Pamplemousses, waar u de oudste kerk van het eiland kunt vinden. Pamplemousses staat bekend om haar prachtige botanische tuinen. Aan de noordkant van Pamplemousses liggen enkele van de mooiste stranden van het eiland. Deze stranden zijn bedekt met poederachtig wit zand. Grand Baie, een van de mooiste strandgebieden, is het centrum van allerlei watersportactiviteiten als zeilen, surfen, snorkelen en duiken. In Grand Baie kunt u de lokale kunstgalerie bezoeken, waar kunstenaars van Mauritius hun werk tentoonstellen. Wanneer u naar Trou aux Biches gaat moet u zeker een bezoekje brengen aan het aquarium met 200 soorten vissen en levend koraal. Andere stranden hier in de buurt zijn Mont Choisy en Pereybere. Verder naar het noorden ligt Cap Malheureux, dat hoogst waarschijnlijk haar naam te danken heeft aan het feit dat het de plaats is waar in 1810 de Engelsen aan land zijn gegaan om het eiland te veroveren. Op een heldere dag heeft u hiervandaan een mooi uitzicht op de zee en op het eiland Gunners' Quoin met haar massieve rotsen
Aan de Westkust Langs de westkust van Mauritius groeien de Tamarindbomen. Het stadje Tamarin heeft haar naam dan ook te danken aan deze soort. Tamarin is een kleine badplaats met een prachtig strand, dat erg populair is bij de bewoners van Mauritius zelf. In La Preneuse kunt u een kijkje nemen in het Shellorama Schelpen Museum waarna u een paar kilometer verder een bezoek kunt brengen aan Chamarel. Chamarel kunt u het beste bij het aanbreken van de dag bezoeken, zodat u de prachtige kleurschakeringen van de aarde in het ochtendgloren kunt aanschouwen. Ondanks de soms heftige regenval vervagen de kleuren nooit. In het uiterste zuidwesten van Mauritius kunt u de bergtop van Le Morne Brabant (550m) aanschouwen. Deze berg is zo moeilijk te bereiken dat hij eens diende als schuilplaats voor gevluchte slaven
Aan de Zuidkust Het beuken van de golven op de grille zuidkust en het loeien van de machtige wind vormt een groot contrast met de rustige noordelijk gelegen stranden. U kunt een bezoek brengen aan de Telfair Gardens met hun gigantische Indische amandelbomen. De cultuurliefhebbers kunnen het voormalige huis van de dichter Edward Hard, gelegen op een klif en uitgehouwen door de zee, bezoeken. Tevens is het meest zuidelijike punt bij Gris-Gris een uitstapje waard. Let wel op, de zee kan aan deze kust erg gevaarlijk zijn. Desondanks varen de vissers van Mauritius er geregeld uit om op kreeft te vissen. Buiten de stad Gris-Gris vindt u de Rochester watervallen, die indrukwekkende opstaande figuren in de rotsen hebben geslepen. Het water stort zich van een hoogte van tien meter in de kolkende rivier. Een andere bezienswaardigheid in de buurt van Riviere des Anguilles is La Vanille-Crocodile Farm, een stukje tropisch regenwoud in Mauritius. De reptielen die hier leven komen oorspronkelijk uit Madagascar. Deze 'Farm' is tevens een bezoek waard vanwege de grote verscheidenheid aan apen, vleermuizen en wilde zwijnen.
Oostkust Mauritius In het oosten van het eiland vindt u Mahébourg, de stad waar de soldaten van Napoleon in 1810 de Engelsen hebben verslagen. Vandaag de dag is het een vissersdorpje. In het plaatselijke historisch museum kunt u informatie vinden over de veldslag van Grand Port. Niet ver hiervandaan is het Domaine du Chasseur gelegen. In dit unieke natuurreservaat leven apen, herten en wilde zwijnen. Ook vindt u hier vele zeldzame vogelsoorten. Andere plaatsen die een kijkje waard zijn zijn: Roches noires, Belle Mare, Ile aux Cerfs, Blue Bay en Le Val Nature Park.
Eilanden voor de kust Ile Ronde 22 km uit de kust van Mauritius ligt het merkwaardige eiland Ile Ronde. Merkwaardig vanwege de geheimzinnige rotspartijen, de -overigens ongevaarlijke- zeeslangen, de bijzondere hagedissen en de ontelbare 'paille-en-queues', de vogel die ook in het embleem van de luchtvaartmaatschappij Air Mauritius staat.
Ile aux Aigrettes Dit kleine eiland op 900 meter uit de kust werd in 1965 tot beschermd natuurgebied verklaard. Hier vindt men talloze planten die nergens anders op de wereld voorkomen. Op een kaart van 1598 heet dit eilandje 'Heemskerk Eilandt', vervolgens in de 17e eeuw, werd het 'Visschen Eilandje'. Ook andere eilanden getuigen van het Hollandse verleden. Zoals Ile de La Passe, dat vroeger Port Warwyck heette, of Ile aux Fouquets (Coot Island) waar gouverneur Roelof Deodati in 1694, na een onbelangrijke ruzie over een stukje amberhout, de franse hugenoot François Leguat de la Fougère en zijn makkers naar toe verbande. Gedurende de drie jaren van hun gevangenschap aten zij alleen eieren van waterkoeten. In 1696 werden zij naar Batavia gestuurd om veroordeeld te worden. Uiteindelijk werden zij vrijgelaten!
Rodrigues vormt met Réunion en Mauritius de eilandengroep Mascareignes. Met een oppervlakte van 104 km² (18 km lang en 8 km breed) is het de kleinste van de drie eilanden. Op sommige plaatsen is het koraalrif bijna 7 km lang.
Rodrigues telt circa 37.000 inwoners, waarvan 98% van het christelijke geloof zijn.
Het is een vulkanisch eiland opgerezen uit de zee en is het tiende district van de Republiek Mauritius, op een afstand van 650 km van het hoofdeiland. Men gebruikt vaak de bijnaam 'assepoester van de Mascareignes' vanwege de geïsoleerde ligging en de conservatieve levenswijze van de inwoners.
En toch is het juist deze maagdelijkheid -ver van de hedendaagse ontwikkeling en industrie- die de grote toeristische belangstelling deed ontstaan. Rodrigues is een ongerept paradijs waar men de visserij en de landbouw nog beoefent zoals ten tijde van Mahé de Labourdonnais, in de 18e eeuw.
Uit de ideale samensmelting van ruige vulkanische aarde met de paradijselijke rust van turquoise lagoons, zijn landschappen ontstaan met een rijke schakering aan geel en groen. Heuvels en valleien gaan harmonieus in elkaar over. Zij zijn bezaaid met dorpen met kleurrijke namen die een landelijke onschuld oproepen: La Ferme, Quatre Vents, Pointe La Guele, Citronelle, Malabar, Roche Bon Dieu, Rivière Banane.....
Er is nauwelijks één gemotoriseerd vervoermiddel dat de rust verstoord op de kleine weggetjes die de plaatsen met elkaar verbinden. Rodrigues is de ideale plaats om te leven als Robinson Crusoë.
Hier zijn vogels die uniek zijn in de wereld, zoals de 'foudre', de 'oiseau zone', de kardinaalvogel, en op de oevers van het Cocoseiland, de 'goéland' (een meeuwensoort), de 'canard mandarin' en de legendarische 'paille-en-queue'. Ook de plantenwereld is uniek: bois de fer, café marron, bois papaye, bois cabri, liane café....
Het afrikaanse Rodrigues dat zo lang een vergeten gebied was, nodigt u uit om de oude tijden opnieuw te beleven.
