Volgens de nieuwste analyse door De Tijd – uitgerekend op de dag van de arbeid! - hinkt de Belgische werkzaamheidsgraad steeds verder achterop in Europa. Landen zoals die van de Club Mediterranée zijn ons voorbijgestoken, met uitzondering van het armlastige Griekenland.
Uit dezelfde analyse blijkt trouwens nog maar eens dat Vlaanderen de 80% werkzaamheid nog zou redden tegen 2030, wat door Europa vooropgesteld werd. Het haalde in 2023 al 76,8 procent. Brussel raakt echter niet verder dan 66,5% en Wallonië zelfs nog een procent minder. Het zijn dus vooral die laatste twee regio’s die de Belgische groei afremmen.
Deze evolutie is niets nieuw; ik schrijf daar al enkele jaren over. Op 9 juni krijgen we de kans daar eindelijk iets aan te doen, een eerste stap te zetten zodat de Brusselse en zeker de Waalse regio de tering naar de nering zal moeten zetten. Dat kan alleen als een sterk Vlaanderen als één stem zal spreken na een akkoord tussen beide Vlaamsnationale partijen, die dan een soevereiniteitsverklaring moeten afleggen dat ze Vlaanderen ooit onafhankelijk willen zien worden.
In deze rubriek heb ik al meermaals geschreven dat ik niet geloof dat er ooit een Vivaldi II zal komen. De bevestiging daarvan door Bart De Wever op het verkiezingscongres van zijn partij in Gent is een bijkomend bewijs. Nu nog hopen dat hij zijn woord houdt. De 75% van zijn N-VA-kiezers, die al meermaals in de peilingen te kennen heeft gegeven dat ze bereid is om op Vlaams gebied samen te werken met het Vlaams Belang als beide partijen, N-VA en VB, de meerderheid zouden halen in het eigen parlement, heeft wel een stok achter de deur. Die kiezers doen er best aan op 9 juni voor het VB te stemmen, al was het alleen maar regionaal. Ze kunnen dan nog federaal en Europees voor de N-VA stemmen. Op die manier zal De Wever het zich niet kunnen veroorloven een ‘Lachaertje’ te doen.
Wat de Open VLD betreft wordt het een gegarandeerd een drama en niet alleen door de woordbreuk van Lachaert t.o.v. de diepblauwe achterban, maar ook door bv het opkomen van de nieuwe Brusselse partij van Els Ampe, die op enkele weken tijd 350 kandidaten – meestal liberaal, neem ik aan - vond om mee te doen.
Zonder N-VA en VB, met een Open VLD die in de touwen hangt, een Vooruit dat zijn Transconah-wonden likt, een Groen dat in Vlaanderen niet aanslaat en cd&v dat denkt stemmen te winnen door weer met haar Waalse familie aan te pappen, zit het laatste seizoen Vivaldi er op en zal die verzameling het hoogstens nog een tijdje uitzingen in Lopende Zaken.
Het zal misschien niet iedereen zijn opgevallen, maar er was vorige week nogal wat te doen over een hoorzitting met VRT-CEO Delaplace die moest doorgaan in het Vlaamse parlement, maar waar tenslotte niets van terecht kwam omdat de N-VA het daarmee niet eens was en Vlaams Belang evenmin, Beide partijen zonden hun kat, waardoor er niet genoeg aanwezigen waren en er niet over kon gestemd worden.
Nu gaat het er mij niet zozeer over wat daar tegen die CEO moest gesteld worden, Met de VRT zal het altijd wel iets zijn, de VTM is trouwens tegenwoordig al niet veel beter tenzij het om sensatie gaat. Belangrijk vind ik wel dat de twee Vlaamsnationale partijen voor één keer met elkaar akkoord gingen, iets wat we hopelijk in het vooruitzicht van de verkiezingen en meer nog daarna nog zullen meemaken. Meer dan ooit zullen we dan een Vlaamsnationale samenwerking nodig hebben om definitief een einde te maken aan een tijdperk van traditioneel partijoverwicht dat ervoor gezorgd heeft dat we dit land naar de bliksem helpen, met Vlaanderen als kind van de rekening.
Wij zijn niet het enige land waar de gewone burger straks geen fatsoenlijke auto meer zal kunnen kopen als er alleen nog elektrische zullen kunnen worden aangeboden, die drie keer meer kosten dan de vroegere modellen op benzine of diesel. Straks wordt een FIAT 500 – de ‘cinquecento’ – hier nog het standaardmodel.
Er is echter hoop dat men er iets op gevonden heeft. In Frankrijk, waar men streken heeft zonder regulier openbaar vervoer, is men begonnen met ‘solidaire garages’, waar men oude auto’s niet meer verschroot, maar een nieuw leven geeft. Op die manier kunnen mensen met een beperkt inkomen die op het platteland wonen en een wagen nodig hebben om zich naar hun werk te begeven, zich voor enkele duizenden euro’s toch nog een wagentje kopen dat in orde is en wordt goedgekeurd. Voor heel Frankrijk had de Franse regering voor 2024 gehoopt op 20.000 tot 25.000 ‘gerecycleerde’ auto’s, maar dat aantal is nu al bereikt en men mikt volgend jaar op meer dan 25.000.
Daarmee wordt in la douce France een vicieuze cirkel doorbroken. Geen werk betekent immers geen geld. Geen geld betekent geen auto. Geen auto betekent geen werk.
In Frankrijk zijn er al een honderdtal van die ‘solidaire garages’ en er zullen er nog bijkomen. Hopelijk maken we dat straks ook hier mee. Het zou ook een oplossing kunnen zijn voor garagisten die nu al niet meer aan personeel geraken dat voldoende elektrisch geschoold is.
.
-
En dan nog dit, n.a.v. de reacties op mijn vorige blog:
Die ‘Marokkaan’ van cd&v is een Irakees, door onze media een ‘tweetalige Brusselaar’ genoemd en volgens Kaaiman ‘dragqueen Cindy Envy’. Geweldig, zo’n partijvoorzitter!
‘België is geëvolueerd tot een land met drie duidelijk onderscheiden economieën. Er is de volwassen, door innovatie en kmo’s gedreven Vlaamse economie. Daarnaast heb je de sterk verstaatste Waalse economie die haar relance van kolen en staal nooit helemaal heeft waargemaakt en je hebt de Brusselse diensteneconomie. Hoe die laatste een voorspelde politieke doorbraak van de PvdA in het gewest moet doorstaan, is overigens een open vraag.’
Bovenstaande tekst is niet van mij, maar van Mw Claire Tildekaerts, alhoewel voormalig CEO van ‘Flanders Investment and Trade’ (FIT) niet meteen een Vlaamsnationaliste, en dateert reeds van enkele jaren geleden. Ondertussen is, volgens de laatste peilingen, de communistische PvdA/PTB inderdaad de grootste partij geworden in het Brusselse ‘hellhole’ (dixit The Donald) en komt het voor Brussel nooit meer goed als men daar niet drastisch ingrijpt en bezuinigt. Een slechte en kostelijke zaak voor België in het algemeen én voor Vlaanderen in het bijzonder als men deze situatie laat aanmodderen.
Trouwe lezers van mijn blogs weten dat ik een abonnement heb op o.m. The Economist. Het gebeurt zelden dat daar nieuws in staat over België, maar vorige week was dat uitzonderlijk wel eens het geval, i.v.m. de bijeenkomst van de National Conservative Conference (NatCom) in Brussel, die door drie Brusselse baronnen (officieel ‘burgemeesters’ genoemd) werd verboden om daarna – na klacht van de organisatoren bij de Raad van State - toch door te kunnen gaan. The Economist was het eens met die Raad van State en gaf Crootje zowaar een pluimpje omdat hij daartegen ook geprotesteerd had. Dat gebeurde pas nadat de Britse premier Sunak het verbod ‘extreem verontrustend’ had genoemd en nadat de Italiaanse collega Giorgia Meloni zei ‘verbijsterd’ te zijn, maar hij deed het tenslotte. Als het goed is, zeggen we het ook.
Ik schrijf al langer dat men van die 19 gemeenten districten moet maken en van Brussel één stadgewest, geen stad én gewest. Dit niet alleen o.w.v. de kosten, maar ook omdat die gemeenten steeds meer bestuurd worden door linkse moslims. Om even de woorden van Filip Dewinter te lenen: ‘Het zijn niet meer onze wetten die hun handleiding vormen: zij ageren als burgemeester volgens andere normen en regels. Hun grondwet is de Koran, hun strafwetboek de sharia. Hun kiezers zijn de moslims, hun ultiem referentiepunt is Allah.’
Om maar te zeggen, dat die moslimburgemeesters in Brussel, maar ook elders, hun macht misbruiken om alles wat in hun gemeente islamkritisch is te boycotten.
De stad Turnhout - voor mij de dichtstbij zijnde - komt niet zo vaak in het nieuws. Het is dan ook de kleinste centrumstad van Vlaanderen (een kleine 50.000 inwoners). Het heeft wel enkele primeurs, maar die zijn niet om opgewekt van te worden.
In verhouding tot het aantal inwoners heeft Turnhout nl in Vlaanderen de meeste van vreemde origine. 40% a.u.b., dat is percentsgewijs meer dan Antwerpen, aan wie het de eerste plaats moet laten voor de grootste Vlaamse werkloosheid. Turnhout, met 11% staat op die lijst tweede. Het een zal wel met het andere te maken hebben.
Bovengenoemde cijfers zijn er ook mede de reden voor dat heel wat ‘Binken’, zoals de echte Turnhoutenaars zich noemen, verhuizen naar de omliggende gemeenten Oud-Turnhout, Beerse, Vosselaar en Kasterlee.
De stad wordt sinds 2018 bestuurd door een centrumlinkse coalitie van Groen, Vooruit en N-VA die er de burgemeester mocht leveren: Paul Van Miert, neef van Karel Van Miert zaliger gedachtenis, ooit voorzitter van de Vlaamse socialisten. Of Paul dat zal blijven na de komende gemeentelijke verkiezingen, is zeer twijfelachtig, tenzij misschien in een andere coalitie. Het Vlaams Belang stond al sterk in Turnhout en zal er waarschijnlijk nog sterker worden, zoals op vele plaatsen in Vlaanderen trouwens. Ook in Turnhout bestaat er een kans op een Vlaamsnationale meerderheid, als de N-VA daarmee zou instemmen.
De N-VA is dinsdag afgekomen met haar nieuw plan voor Brussel, waarbij ze de 19 gemeenten wil herleiden tot 1 (één), met daaronder 19 districten, zoals nu al het geval is in Antwerpen en de zes politiezones tot één, zoals elke grote internationale stad dat heeft (denk maar aan New-York en Londen).
Eindelijk!, zou ik zeggen, want het is precies wat ik in deze rubriek al enkele jaren schrijf. Brussel moet één stadsgewest worden en niet – zoals nu – stad én gewest, waarbij men een nodeloze verdubbeling heeft van bijna alle functies. Op dat stadsniveau kunnen dan ook de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC), de Vlaamse gemeenschapscommissie (VGC) én de Franse Gemeenschapscommissie (Cocof) worden opgedoekt. Een miljardenbesparing!
De meeste Vlaamse partijen gaan daar min of meer mee akkoord, met uitzondering van de Belgicistische PvdA/PTB en – raar genoeg – ook het Vlaams Belang, dat Brussel – hopelijk voorlopig – blijft zien als ‘de tweetalige hoofdstad van een onafhankelijk Vlaanderen’. Met zijn 186 nationaliteiten en zijn minachting voor het Nederlands, blijft dat in mij ogen een utopie, waarover nog een hartig woordje zal moeten gesproken worden met het Brussels Gewest, maar dan liefst na 9 juni en met een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement, die eerst nog de Vlaamse soevereiniteitsverklaring zal hebben afgelegd, die een conditio sine qua non blijft vóór men met de andere regio’s gaat praten.
Als dat allemaal opgelost zou geraken, blijft er nog één knelpunt: wat met de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie?’een ongrondwettelijke Franstalig beleidsniveau zonder inkomsten maar met veel uitgaven. Door het feit dat die Fédération’ niet eens in de Belgische Grondwet vernoemd wordt, kan dat worden opgelost zonder Grondwethervorming (én zonder Vlaamse centen!).
Onze eerder linkse media hebben iets nieuws gevonden om België te redden: de stemtest. ‘Vul de stemtest in en je zal te weten komen welke partij u het best ligt’, is de slogan. Daarmee maken ze van hun stemtest een Tv-spelletje. Zouden onze mensen echt zo dom zijn om dat te geloven?
Het kan veel eenvoudiger. Bij de verkiezingen van 2019 hebben de meeste Vlaamse partijen hun eigen kiezers verraden door de centrumrechtse regering, waar een Vlaamse meerderheid voor was, te vervangen door een centrumlinkse die in Vlaanderen geen meerderheid had. Niets garandeert dat ze dat na 9 juni weer niet zullen doen, ondanks de puinhoop die ‘Vivaldi’ er ondertussen van gemaakt heeft. Daartegen is er een eenvoudige remedie: stem gewoon niet meer voor die partijen. Met cd&v, Vooruit, Open VLD en Groen wordt het na 9 juni waarschijnlijk weer van hetzelfde.
Blijven dan over: N-VA en Vlaams Belang. Die eerste partij houdt zogezegd een stok achter de deur door die op een kier te houden voor een eventueel samengaan, maar wil dat pas beslissen na 9 juni. Zolang het daar bij blijft, is er maar één oplossing, nl dat alle N-VA-kiezers met het Vlaamse hart op de juiste plaats bij de regionale verkiezingen Vlaams Belang stemmen, al was het alleen maar gewestelijk. Een raad die ik trouwens eveneens wil geven aan de kiezers van de andere partijen.
‘En wat met de communistische PvdA-partij?’, hoor ik al zeggen. Wel, dat is voor mij geen Vlaamse, maar een Belgische partij. Wie daarvoor stemt, stemt überhaupt tegen Vlaanderen.
De magistraat voor wie Quicky ontslag nam na de moordpartij op de Zweedse supporters in Brussel, lijkt dan toch geen schuld te treffen. De man blijkt bij Justitie in Brussel zowat de enige te zijn die voldoet aan de taalwetten en was met vakantie toen het gebeurde. Er was toen al heel wat heisa over Laurence Massart, de eerste voorzitter van het Brusselse Hof van Beroep en die heisa is er nog steeds. Het mens spreekt nl geen woord Nederlands en zou moeten worden opgevolgd door een Nederlandstalige. Dat is nog altijd niet gebeurd. Meer nog, het ziet er naar uit dat die Massart nog een tweede term van 5 jaar krijgt.
Om dat laatste geregeld te krijgen, wil men de taalvereisten in Brussel nog wat versoepelen zodat er daar straks nog niemand zal zijn die fatsoenlijk onze taal zal verstaan of spreken. ‘Pour les Flamands la même chose’
Wat daar nog bij komt is, is dat ook Vlaams-Brabant deel uitmaakt van het rechtsgebied van het Brusselse Hof van Beroep, het meest problematische Hof van Beroep van heel België, met veruit de meeste achterstand. Hoog tijd dus om een einde te maken aan de zoveelste discriminatie van Vlamingen in dit land en een reden temeer om Brussel in de staat waarin het zich nu bevindt niet meer bij Vlaanderen te rekenen.
