Ik heb het hier al meer dan eens geschreven: men had van Brussel nooit een derde gewest mogen maken. Dat danken we de traditionele partijen, de CD&V inbegrepen. Ondertussen zitten we er mee opgescheept en nemen gedane zaken geen keer. Wij, Vlamingen, verliezen steeds meer politiek terrein in wat onze hoofdstad zou moeten zijn. Enige troost is wel het feit dat ook de Franstalige Brusselaars terrein aan het verliezen zijn. Brussel wordt steeds meer een internationale stad met een bovenlaag van rijke E.U ambtenaren en een onderlaag van in hoofdzaak arme Maghrebijnen, waar ook de francofonen voor hun toekomst moeten vrezen. Of het er iets mee te maken heeft, weet ik niet, maar ondertussen circuleert er een Waals manifest, ondertekend door een honderdtal bekende Walen, dat vraagt de Franse gemeenschap op te doeken en een einde te maken aan Wallon-Brux of hoe men het ook noemt. Die gemeenschap is nog een gevolg van de staatshervorming van Gaston Eyskens uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Vlaanderen had toen ook zo'n gemeenschap kunnen hebben, maar koos voor een fusie met het Vlaamse gewest, wat veel praktischer en ook goedkoper was. Voor de Franstaligen betekende die gemeenschap echter zoveel extra politieke postjes die konden worden uitgedeeld. Zeker na een verkiezingsnederlaag komen die goed van pas om een deel van de gebuisde kandidaten te depanneren. De reden van dat Waalse manifest is, dat ze de bemoeienissen van enkele Franstalige Brusselaars in de Waalse politiek meer dan beu zijn en dat men ook in Wallonië wil komen tot een specifieke Waalse identiteit. Zeker de arrogantie waarmee Flup Moustache, alias Philippe Moureaux, zich ook in Waalse zaken etaleert, wekt bij heel wat van onze zuiderburen alleen maar ergernis. Als die politieke scheiding tussen Wallonië en Brussel doorgaat - en ze behoort tot de mogelijkheden - dan schept dat voor Vlaanderen enkele hoopvolle perspectieven. In dat geval zou Brussel immers beperkt blijven tot de 19 huidige gemeenten, zal er geen sprake meer zijn van een "corridor" van Brussel naar Wallonië en zal het eindelijk gedaan zijn met dat gezeur over een groter Brussel. Als ondertussen ook het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde zal gesplitst zijn, hoeven we ons in Vlaanderen nooit meer zorgen te maken over Franstalige kieslijsten op Vlaams grondgebied. Vooraleer we verder dromen, nog dit: Brussel zal Vlaanderen hoe dan ook veel geld blijven kosten. Vergeet niet, dat we praten over een weliswaar beperkte regio, maar met een bevolking waarvan 20% bestaat uit een proletariaat dat eentalig Frans is, zo goed als niet geschoold en werkloos, met weinig zin om aan de slag te gaan, zeker niet in Vlaanderen. Door echter de vinger op de knip te houden, kan Vlaanderen Brussel zijn wil opleggen en zou het wel eens kunnen gedaan zijn met de pesterijen waarvan het nu nog steeds het slachtoffer is (denk maar aan Zaventem). We zullen niet kunnen beletten dat Brussel een internationale regio wordt, maar dan een mét en niet tégen Vlaanderen.
De kans dat er snel een nieuwe Belgische regering zal komen is zo goed als onbestaande, tenzij Leterme en Co ermee akkoord zouden gaan om voorlopig de grondwetswijzigingen en dus ook de staatshervorming in de ijskast te zetten (en daarmee groot gezichtsverlies te lijden). Ondertussen gaat ook de SP.a, in navolging van haar Waalse zusterpartij, een vervroegd democratisch congres houden in juli, zodat ook van die kant eerder geen antwoorden zullen komen vóór dat allemaal achter de rug zal zijn.
De situatie die we nu meemaken zou wel eens langer kunnen duren dan veel politici hopen. Hier en daar hoort men zelfs al zeggen dat men blij zal zijn, mocht er een nieuwe regering klaar staan bij het begin van het nieuwe parlementair jaar, dat is dan pas de tweede week van oktober. Het enige voordeel dat de burger daaruit haalt is, dat er dan ook zeker geen nieuwe belastingen bijkomen. Op communautair vlak gaan de Vlaamse partijen hun geloofwaardigheid echter verliezen als ze deze zomer helemaal niets zouden doen. Het wordt dan ook stilaan tijd dat men van deze politieke windstilte gebruik zou maken om in Vlaanderen eens enkele puntjes op de "i" zou zetten. Dat geldt in de eerste plaats voor de faciliteitengemeenten. Men heeft het tegenwoordig veel over inburgering. Welnu, in de faciliteitengemeenten rond Brussel hebben we kunnen zien wat er gebeurt als men de zaken in hun beloop laat. De faciliteiten werden de Franstalige inwijkelingen toegestaan om zich aan ons aan te passen, in de eerste plaats onze taal te leren. Daarvan is niets in huis gekomen, met als gevolg dat deze regio steeds meer verfranst. Het is hoog tijd dat Vlaanderen daaraan paal en perk stelt. Het heeft daarvoor trouwens de wet aan haar zijde. Wij leven in een vrij Europa, min of meer althans, waarin mensen zich vrij kunnen verplaatsen en ook vestigen. Er is dan ook geen enkel probleem om burgers van de E.U., die zich hier willen vestigen, dat ook te laten doen. Wel geldt de eerste regel van fatsoen, dat ze zich aanpassen aan onze regio en dat ze tenminste onze taal verstaan, omdat verondersteld wordt dat alle contacten met de overheid én het openbare leven in onze taal zouden gebeuren. Met heel wat inwijkelingen schijnt dat geen probleem te zijn, met uitzondering dan van de francofonen, die zich als übermenschen manifesteren en de regels van het spel gewoon omdraaien. Daaraan moet nu een einde komen. In afwachting dat er op communautair vlak iets gebeurt, zou Vlaanderen er goed aan doen nu eens voor goed werk te maken van de inburgering voor iedereen, dus ook voor de Franstaligen. Wie het daarmee niet eens is, kan altijd nog verhuizen naar Waals Brabant of verder. Een uitdoving van de faciliteiten in de rand rond Brussel zou een halt toeroepen aan de verdere afbraak van de integriteit van het Vlaamse grondgebied en zou een eerste stap kunnen zijn in de aanpak van het probleem Brussel. Het wordt nl hoog tijd dat we de hoofdstedelingen laten zien dat het ons menens is met de volgende staatshervorming. Het alternatief is, dat er geen België meer zal zijn. Op = op en dat geldt ook voor het Vlaamse geduld.
Het ziet er naar uit dat deze regeringsvorming er een van lange adem zal zijn. Als Leterme en zijn winnend kartel zijn beloften wil waarmaken, moet er dus e.o.a. staatshervorming komen. Informateur Reynders heeft vooraf al gezegd dat zijn MR partij dat maar zal kunnen doen in 2009, na de volgende regionale verkiezingen en dan nog als die verkiezingen voor zijn partij gunstig uitvallen. De PS, die men hoe dan ook nodig heeft voor een grondwetsherziening, ongeacht of deze partij al dan niet in een eventuele volgende regering zal zitten, gaat geen beslissing nemen vóór een vooruitgeschoven partijcongres in juli, waarop men Di Rupo al dan niet zal herverkiezen als voorzitter. Het wordt dus wachten op Godot. Of er nu al dan niet een nieuwe regering komt, met of zonder grondwetsherzieningen en staatshervorming, één zaak staat vast: eerst moet het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde gesplitst worden. Dit is bij wet bepaald en bekrachtigd door het Arbitragehof en de alleruiterste datum voor die splitsing is 24.06.07, dat is over tien dagen. Van dan af zit België met een institutioneel systeem en kan er zonder die splitsing geen wettelijke verkiezing meer gehouden worden. Wat evenzeer vast moet staan is, dat die splitsing Vlaanderen niets, maar dan ook niets mag kosten. Voor de uitvoering van een gestemde en bekrachtigde wet moet geen prijs meer betaald worden, zelfs niet in een apenland (dixit Mark Eyskens, toen hij - nota bene - minister van Buitenlandse Zaken was!) als het onze. Toch hoort men links en rechts onze vijfde colonne al in actie om dit super democratisch recht af te brokkelen, om niet te zeggen af te breken. - Fons Verplaetse, oud gouverneur van de nationale bank, zegt vóór de splitsing te zijn, maar weet niet waarom. Zijn ACV afkomst zal daar wel voor iets tussen zitten, zeker? Ik heb me vroeger trouwens altijd afgevraagd hoe het mogelijk was dat een vakbondsman voorzitter van een nationale bank kon worden. Het zal dan ook wel eerder aan zijn lidkaart dan aan zijn hersenen gelegen hebben. - Een zekere professor Buelens van de VUB gaat nog een stap verder. Hij zegt dat, bij een splitsing, de Vlaamse partijen in de huidige kieskring twee zetels zullen verliezen. En dan? Zijn het verlies van zetels (het mogen er zelfs meer zijn) belangrijker dan de integriteit van ons Vlaamse grondgebied? - Guy Vanhengel (Open VLD), Brussels minister, zegt dat bij een splitsing de Vlamingen in Brussel helemaal niets meer te vertellen zullen hebben. Volgens mij heeft mijnheer Vanhengel alleen maar schrik zijn eigen postje kwijt te spelen. Evenmin als de andere Vlaams-Brusselse verkozenen heeft hij ooit zijn nek uitgestoken voor de Vlaamse zaken. De dag dat Vlaanderen Brussel eens goed aanpakt (daar kom ik een dezer op terug) hebben wij geen Vanhengels, Smets e.d. meer nodig. Het wordt de onvoorwaardelijke splitsing of geen verder België meer. Voor minder kunnen wij, Vlamingen, niet tevreden zijn.
De nederlaag van SP.a toont zeer duidelijk dat de eigen aanhang niet meer akkoord gaat met de leiding van de partij. Jef Sleeckx, oprichter van het uiterst linkse CAP heeft eigenlijk gelijk. Dit is geen socialisme meer. Echt socialisme zou moeten zorgen voor een gelijke verdeling van de welvaart. De "gauche caviar" die wij hier kennen zorgt voor kruimels voor de massa en pakken geld voor de leiders. Het fenomeen bestaat al langer, maar het is er de laatste jaren bovenop komen liggen dat "denk links, leef rechts" een lucratieve bezigheid aan het worden was. Het eerste grote voorbeeld was Steve Stevaert, die alle normen van politiek fatsoen aan zijn laarzen lapte en zichzelf den gouden handdruk gaf door de post van Limburgs gouverneur in beslag te nemen. Uitgerekend de man met de steeds nieuwe ideeën, de leider die wist "wat goed was voor de mensen", liet zich kennen als een vulgaire zakkenvuller. Stevaert kreeg navolgers. Luc Van den Bossche, de "vader" van het Copernicus plan voor de zgz depolitisering van de ambtenarij, benoemde zichzelf tot directeur van BIAC, terwijl hij tussendoor nog enkele andere lucratieve bezigheden had (o.m. aan de Gentse universiteit). Vande Lanotte, de professordictator die dacht premier te kunnen worden, benoemde tussendoor zijn eigen kabinetschef tot grote baas van de verlieslatende NMBS. Er even duidelijk bij stellen, dat de NMBS wel verlieslatend is, maar dat de job van grote baas er niettemin dik betaald wordt. Het gros van degenen dat schuil gaat achter het etiket "socialist" zijn tegenwoordig meestal van het hoger niveau, dat met de werkende mens nog weinig uitstaans heeft. De weinige simpele mensen die er nog tussenlopen moeten het spel gewoon meespelen. Dat zien we ook duidelijk in Wallonië, waar de PS zorgt dat het plebs zijn dopgeld en zijn pensioen krijgt (nota bene: het Belgische pensioen is bij de laagsten van Europa), terwijl de leidinggevende figuren hun zakken vullen met allerlei frauduleuze praktijken. En dan is er nog de zgn "artistieke wereld", die bij ons uitgesproken links is en het vooral moet hebben van allerlei overheidssubsidies waarvoor ze dan hand en spandiensten moet leveren aan het systeem. Dat hebben we duidelijk gezien bij de 0110 aktie van eind vorig jaar en ook bij de hoofddoeken campagne in Antwerpen. Sinds 10.06 is heel die heisa om de hoofddoek plots compleet verdwenen, waaruit blijkt dat het alleen maar een poging was om er electorale munt uit te slaan. Dat laatste is niet gebeurd en nu zit links met een flinke kater, een kater die het dubbel en dik verdiend heeft, in Vlaanderen omdat ze altijd de francofone kaart gespeeld heeft, in Wallonië omdat ze dacht de mensen ongestraft te kunnen blijven bedriegen. Het is, gelukkig, anders uitgedraaid. Het kan verkeren, wist Bredero al!
In Wallonië is er dus ook volgschade na de verkiezingen van 10 juni. De socialistische PS is er niet meer de grootste partij. Dat is de eerste keer sinds 1919 toen in België de algemene kiesplicht werd ingevoerd. De blauwe MR van Reynders heeft op dat punt een overwinning geboekt. De schandalen rond het beheer van de stad Charleroi hebben Di Rupo en de zijnen tenslotte toch de das omgedaan. Het schepencollege heeft daar nu zijn ontslag aangeboden en zal de volgende twee jaar onder curatele staan van het hoofdbestuur van de PS. Of zoiets allemaal wettelijk kan, is mij een vraagteken. Ondertussen is het kalf echter reeds verdronken. De Rupo heeft, als hoofd van de partij en als minister-president van Wallonië, twee jaar de tijd gehad om die Augiasstal uit te mesten. Een kwestie van slecht bestuur, om het in Leterme's terminologie te zeggen. Met de achteruitgang van de PS zijn de problemen echter verre van opgelost. Dezelfde PS zit immers nog altijd twee jaar niet alleen mee in de deelregering van Wallonië én die van de Franse gemeenschap, maar ook in die van Brussel en de Duitstalige gemeenschap. Als gevolg daarvan heeft Reynders gelijk als hij zegt, dat hij de gewesten geen extra bevoegdheden gaat geven omdat hij daarmee onrechtstreeks de PS weer gaat versterken. Het is trouwens helemaal niet zeker dat de schandalenpartij over twee jaar ook op regionaal vlak zal zijn uitgeteld. Vergeet dus de grondwetswijzigingen al maar. Maar er is meer. Ondertussen is dezelfde Reynders nl door de koning aangeduid als informateur en zou het dus kunnen, dat we naar een rooms-blauwe regering gaan die voorlopig echter géén staatshervorming zal doorvoeren. Als zo'n rooms-blauwe bewindsploeg er zou komen, dan krijgen we terug te maken met een soort van heruitgave van het Egmondpact onzaliger gedachtenis: bij de Franstaligen zit nl ook nu weer het FDF van Vlaminghater Maingain en bij de Vlamingen het N-VA, de mede-erfgenamen van de ter ziele gegane Volksunie... Het enige alternatief blijft dan dat de Vlaamse partijen de francofonen voor de keuze stellen: ofwel een staatshervorming ofwel geen Belgische federale regering meer. Voor de Vlamingen wordt het: "gordels vast"!
De resultaten van 10 juni hebben hun eerste slachtoffer gemaakt. Professor Vande Lanotte, ooit kandidaat premier voor dit land, heeft afgehaakt. De schoenmaker gaat terug naar zijn leest, in casu naar zijn zetel bij de universiteit van Gent. Tegelijkertijd zegt hij, dat de SP.a in de oppositie zal gaan en van daaruit eventueel een staatshervorming zal steunen. Dat ruikt al naar chantage maar geeft anderzijds aan dat het Vlaams Belang dat dan evengoed kan doen vanuit de oppositie. Tenslotte wordt Vande La opgevolgd door Caroline Gennez, een van de SP.a's "babes", die men in 't Pallieterke onveranderlijk "het foorwijf" noemt. Of dat zal garanderen voor een Vlaamse kermis, valt nog zeer te betwijfelen. Belangrijker voor Vlaanderen is het feit dat Spirit aan het oplossen is. Dat hebt ge met spirit(us) als ge de stop van de fles laat. Het partijtje, dat lang heeft kunnen mee profiteren van de populariteit van Bert Anciaux, is volledig verdwenen uit de Kamer. Zelfs wonderboy Van Bellingen kreeg niet genoeg stemmen (zou toch niet iedereen zijn verhaaltje geloven?) en Fauzaya Talhaoui heeft na haar verblijf bij Agalev nu ook bij Spirit moeten ondervinden dat overlopers niet op een trouw cliënteel kunnen rekenen. Spirit gaat waarschijnlijk de weg op van Vivant, al kunnen een paar exemplaren het nog twee jaar uitzingen op regionaal vlak. Buiten het zetelverlies is er immers ook het geldelijk verlies waarvan ik denk dat de SP.a dat zo maar niet zal blijven bijbetalen. SP.a/Spirit is een formatie die op de cruciale momenten anti-Vlaams heeft gestemd en daarom kan men er alleen maar blij om zijn dat uitgerekend zij de grootste klappen krijgen. Laat ons tenslotte niet vergeten dat dit zootje ongeregeld ondertussen nog wel de touwtjes in handen houdt binnen het IJzerbedevaartcomité... Hoe het nu verder moet met België is nog koffiedik kijken, maar het is reeds duidelijk dat Leterme nog wel even bezig zal zijn, wil hij een regering bijeen krijgen die tegelijkertijd akkoord is om een grondwetswijziging door te voeren. Buiten het afhaken van de SP.a, heeft ook Reynders, de grote baas van het MR, al laten weten dat hij wel wil mee regeren, maar dat de staatshervorming er niet zal komen vóór geweten is hoe de kaarten zullen liggen ... na de regionale verkiezingen van 2009! Daarmee krijg ik gelijk, wanneer ik gisteren stelde dat het voor het Vlaams Belang geen verschil uitmaakt of het 19 of 25% haalt bij deze federale verkiezingen. Zelfs al zou het mogen meespelen, zal het niet lukken omdat de partij ervan uit gaat dat ze alleen in een Belgische regering stapt als dit de laatste zal zijn. Voor de gewestregering ligt dat anders, daar wil het VB wél mee regeren. Het wordt nu uitkijken wat er tegen die tijd allemaal nog te gebeuren staat.
Paars heeft dus de verwachte afstraffing gekregen. Het is, zoals peetvader Louis Tobback het acht jaar eerder al stelde, geëindigd op bont en blauw. Vlaanderen heeft rechts gekozen, nog rechtser dan vroeger en heeft links, Open-VLD incluis, de nederlaag gegeven die het verdient. Voor de rest is alles een beetje verlopen zoals verwacht, met uitzondering van het succes van de Lijst Dedecker. Het is nog maar eens bewezen, dat Vlaanderen houdt van underdogs. Hopelijk is Jean-Marie wijs genoeg om in de volgende jaren zijn partijtje uit te bouwen zonder de fouten te maken van het libertaire clubje van Van Rossem destijds. Vlaams Belang gaat nog steeds vooruit, maar toch minder dan misschien verwacht werd. Toch maakt het allemaal niet veel uit. Buiten de gebruikelijke boycot van de zgz correcte media, had het Belang ook af te rekenen met het feit dat haar thema's als criminaliteit, immigratie en de Vlaamse onafhankelijkheid zo goed als niet aan bod kwamen in het electoraal debat dat, met opzet, helemaal werd toegespitst op de lijsttrekkers van de klassieke partijen. Of het VB nu 19% haalt of 25% verandert niets aan de zaak. De partij mag, zeker in de Belgische context, toch niet meespelen. Van zodra er immers met de Waalse "broeders" gepraat zal worden, houdt elke referentie met het VB op. De vraag is maar in hoever de francofonen de aanwezigheid van het N-VA zullen dulden. Voor het VB wordt het wachten op de blunders van de volgende federale regering om die in winst om te zetten bij de regionale verkiezingen van 2009. Leterme en zijn kartel mogen dan al 30% van de stemmen hebben gehaald in Vlaanderen, om een regering met een eenvoudige meerderheid te halen, moet de CD&V een van de verliezende paarse partijen mee krijgen. Dat betekent al meteen water in de wijn doen. Als de besprekingen met de francofonen zullen beginnen, wordt dat er niet beter op. Als Leterme voet bij stek houdt en niet tot een regering toetreedt als er geen staatshervorming op het programma staat, dan heeft hij een groot probleem. Hierbij dient trouwens aangestipt, dat uitgerekend de CD&V's tegenhanger in Wallonië, het CDH, al meteen heeft laten weten dat er van grondwetshervormingen niets in huis zal komen. Als dat toch zal gebeuren, zal Vlaanderen daarvoor een prijs moeten betalen in de vorm van een Franstalige premier, verlies van grondgebied en/of bevoegdheden, het begraven van de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. Voorwaar geen prettig vooruitzicht, zeker als men weet dat in dat laatste kiesarrondissement de francofone partijen de grote winnaars zijn geworden. Laten we tenslotte niet vergeten dat een regering met een eenvoudige meerderheid in België met een minderheid in Vlaanderen nog steeds tot de mogelijkheden behoort. Alle CD&V/N-VA triomfalisme is dan ook voorbarig.
