Terwijl bijna heel politiek België met vakantie gaat, begint voor Yves Leterme de week van de waarheid, zeg maar de "tijdrit", om het in wielertermen te houden. Het zal niet meevallen, want de keuzes die hij heeft zijn zeer beperkt en dan hebben we het nog maar over een regeringsvorming, niet over een staatshervorming. Om dat laatste te bereiken, is hij verplicht er de socio's bij te pakken en dan weten we nog niet hoe het zal aflopen. Met zijn oranjeblauwe start zit hij alvast met het probleem dat FDF, een deel van MR en N-VA, een deel van Leterme's eigen kartel, loodrecht tegenover elkaar staan. En dan is er nog de plaats van het onheil: Hertoginnedal. Voor de meeste Vlamingen klinkt die naam onheilspellend omdat in dat kasteel al enkele beslissingen zijn genomen die voor Vlaanderen later nefast bleken te zijn: het splitsen van Brussel met daarbij o.m. het nu nog hete hangijzer van Brussel-Halle/Vilvoorde en de oprichting van de faciliteitengemeenten waar men de problemen alleen maar groter heeft gemaakt. Hertoginnedal was ook de druppel die er voor de Volksunie teveel aan was. Schiltz en Co capituleerden er en zo ontstond het Vlaams Blok. Leterme heeft feitelijk weinig in handen om dat te verwezenlijken wat hij bij de laatste verkiezingen aan zijn kiezers heeft beloofd. Bijna 800.000 voorkeurstemmen is niet niks, maar het zou voor hem wel eens een molensteen aan zijn hals kunnen worden als hij niet slaagt. Er zijn natuurlijk nog twee andere scenario's: 1) Leterme blijft bij zijn belofte dat CD&V/N-VA niét in een regering zal stappen als er geen staatshervorming uit de bus kan komen. Dan zit België zonder regering en kan Vlaanderen serieus aan zijn onafhankelijkheid gaan denken. 2) Leterme sluit een akkoord met het Vlaams Belang, waarbij beide in Vlaanderen de volstrekte meerderheid hebben en stelt zo een ultimatum aan de francofonen én de Vlaamse belgicisten. Dit laatste is weinig waarschijnlijk, maar in een normale democratie zou dan moeten kunnen (denk maar aan wat in Oostenrijk en Denemarken is gebeurd). Lukt dat niet, dan staan we weer bij af. Wordt gegarandeerd vervolgd!
Het is weer zover, 21 juli, nationale feestdag waarvan nog één op vijf Belgen weet waarom. Zeker nu het op een zaterdag is, valt het nog minder op dan vroeger, tenzij men natuurlijk naar de berichtgeving op de nationale zenders afgaat. Daar worden nog eens een resem patriotten, hoofdzakelijk oudere mensen, opgevoerd die ons komen vertellen hoe goed het hier allemaal is. Die hebben trouwens niet eens helemaal ongelijk, maar de meesten van hen dragen weinig of niets meer af aan de steeds meer verslindende staat van dit kunstmatige land. Jongere mensen, die een huisgezin hebben, een woning om af te betalen en meestal met twee moeten gaan werken, weten wel beter. Die dragen ± 50% van al hun verdiensten af aan die staat, die er meestal kwistig mee om springt, vooral ten zuiden van de taalgrens. Elke drie jaar betaalt een gemiddeld Vlaams gezin een middelgrote auto af om de Walen en Brusselaars toe te laten op een zelfde niveau te kunnen leven. De vraag is alleen, hoe lang deze situatie kan blijven aanslepen. Het zwaartepunt van de wereldhandel verplaatst zich langzaam maar zeker naar Azië en straks zitten we hier met een grotendeels vergrijsde bevolking, die het zal moeten hebben van een steeds kleiner wordende groep actieven die zich op haar beurt blauw zal moeten werken om de eindjes aan elkaar te kunnen blijven knopen. Maar voor de bon belges is daar vandaag geen probleem mee. Straks is er het traditionele défilé, waarop er voor de deelnemers alleen maar te hopen is dat het niet zal regenen (de "drasche national", om het op zijn Belgisch te zeggen). De "gestelde lichamen" hebben daar immers geen probleem mee, die staan altijd droog. Wat er dit jaar speciaal te zien is, zijn niet de nieuwe uniformen en enkele nieuwe voertuigen, zoals in de media is aangekondigd, maar André Flauhaut. Het is nl zo goed als zeker dat het dit jaar het laatste défilé wordt voor de baas ganzendonck van onze geliefde paarse regering. Hij zal trachten op tijd te zijn, want de man is nog even bijna de hele wereld gaan afreizen om overal afscheid te nemen van zijn protégés. Flauhaut gaan we in een nieuwe regering niet meer weerzien, zoveel is zeker, zelfs niet mocht er een regering komen met de PS (weer) erbij. De dikgevreten salonsocialist, die van ons leger zijn speeltje maakte is men uiteindelijk toch kotsbeu geworden. Zelfs Kabila zal om hem niet treuren. Zijn eredoctoraat heeft hij immers niet gekregen en hij heeft nu Karel De Gucht waarmee hij zelfs in België mee op de kiesaffiches mocht (onder de titel "goed bestuur" nog wel!). Tarara boem!
Yves Leterme heeft zijn eerste confrontatie met de voorzitters van MR en CDH achter de rug. Volgens milQuet is er alleen gepraat over de sociaal-economische problemen. Dat houdt in, dat men bang is over het communautaire te beginnen en dat dit laatste waarschijnlijk bijzaak zal worden als het de regeringsvorming van oranjeblauw in de weg zou staan. Nochtans hebben de racisten van het FDF al een eerste schot voor de boeg van het nieuwe regeringsschip gelost. Ze vragen, nog maar eens, dat het grondgebied van Bruxelles zou worden uitgebreid. "Wir brauchen mehr Lebensraum. Das Vaterland muß grösser sein", zei die andere racist in de jaren dertig van de vorige eeuw al. Ook hij vond dat een land, waarin zich landgenoten bevonden (Tsjechië), moest worden geannexeerd. Als Leterme (én Peeters) woord houden, komt daar niets van terecht. Toch mag men niet vergeten dat de racisten van het FDF deel uitmaken van het MR en dus in een volgende oranjeblauwe regering zullen zetelen. Daaruit zou dan moeten volgen, dat er géén nieuwe Belgische regering zal komen en men dus best meteen begint met het opdelen van de inboedel. Wie dat alles eerder met een benepen gevoel zal volgen, is ongetwijfeld N-VA-er Bart De Wever. Bart is niet op zijn mondje gevallen en heeft altijd uitgebazuind, dat hij de man van de onderhandeling is, van het compromis, dit in tegenstelling tot het Vlaams Belang dat, volgens De Wever, alle compromissen afwijst. Anderzijds kiest De Wever voor een onafhankelijk Vlaanderen, waarbij het hem niet kan schelen wie er daar woont. Welnu, Bart mag het nu eens bewijzen. Het feit, dat hij bij de eerste vergadering tussen de Christelijke (?) en liberale partijen er al niet bij mocht zitten en dat het FDF in de Brusselse rand, voor het MR althans, "incontournable" is geworden, voorspelt voor de N-VA weinig goeds. Het Vlaams Belang is nu de lachende derde, die zich mag klaarmaken om de scherven op te rapen en meteen een doorstart te maken naar de regionale verkiezingen van 2009.
De tiende rit in de ronde van Frankrijk (de "toer de frans" voor de Nederlanders), werd gewonnen door ene Cédric Vasseur uit Steenvoorde, een dorp op een steenworp van de West-Vlaamse grens. Vasseur is een Frans-Vlaming In Frankrijk noemt men hem "un Flamand". Hier bij ons is hij een Fransman. Wel raar dat er naar de Vlaamse roots hier nooit verwezen wordt als het om Frans-Vlamingen gaat. Men doet dat wel als het gaat om Bretoenen, Basken, Normandiërs, Elzassers en nog andere regionale Fransen. Bij ons is het tegenwoordig niet veel soeps meer in de wielrennerij. Men is al blij dat er hier en daar iemand een plat ritje wint of de groene trui kan halen dank zij de moderne berekeningswijze. Vroeger kreeg elk renner elke dag het getal van de plaats waarop hij was aangekomen. Dan moest men werkelijk outstanding zijn om het puntenklassement te halen (Stan Ockers heeft die zo ooit gewonnen). Als er tegenwoordig nog maar een col van derde catégorie opdoemt, zijn er geen Belgen meer bij. Dat "Belgen" is trouwens ook om te lachen. Bij het Belgisch kampioenschap waren er 145 deelnemende beroepsrenners: 137 Vlamingen en 8 (acht) Walen. Bij die laatste is er dan eigenlijk nog één die meedoet voor de knikkers en dat is Philippe Gilbert. Toch heeft men het in de media steeds over de "Belgen". Waar is de tijd toen er regelmatig jongens van bij ons in de eerste tien reden tijdens de ronde van Frankrijk? En dan heb ik het nog niet meteen over Ockers of Schotte, maar later ook over Jef Planckaert, Jos Hoevenaers, Jan Adriaensen, Van Impe en Co. Renners die misschien geen campionissimi waren, maar zich zo niet lieten wegvegen zoals dat nu het geval is. Daarna kwam natuurlijk ook Eddy Merckx, maar dat bleek de uitzondering te zijn die de regel bevestigde. Enkele jaren geleden dacht men een nieuwe witte merel te hebben in de persoon van Wim Van Huffel die een meer dan behoorlijke ronde van Italië reed. Hij heeft dat niet kunnen bevestigen. Nu zit men te wachten op Stijn Devolder, derde in de toch lastige ronde van Zwitserland, kampioen van België op een vrij selectief parcours en winnaar van de ronde van Oostenrijk. De man kan klimmen én tijdrijden. Gaat hij zorgen voor de heropstanding? Laat het ons hopen dat hij het volgend jaar waar maakt en we de eerste landgenoot weer niet moeten gaan zoeken na plaats vijftig...
In mijn blog van 2 juli (De puinhopen van paars) schreef ik te verwachten dat nog wel wat lijken uit de paarse kast zouden vallen. Dit is inderdaad volop aan het gebeuren. Het mooiste bewijs waren de berichten van gisteren over het mank lopen van de begroting, waarin een serieus gat zit en dit ondanks alle hoera geroep van de vorige regering. Reynders, van Financiën of wat daarvoor moest doorgaan, blijft er trouwens bij, dat het gat niet zo groot is als men doorgaat met het kapen van pensioenfondsen en het versjachelen van staatseigendom. Cynischer kan moeilijk. Leterme heeft nu maar te kiezen: ofwel gaat hij dezelfde weg op (hetgeen hij altijd ontkend heeft te zullen doen) en kan hij zo een deel van het gat dichtrijden, ofwel blijft hij bij zijn principes en zal hij verplicht zijn ergens anders vers geld te "vinden". Ondertussen blijkt ook dat de tweede accijnsverhoging op de tabaksproducten, die normaal op 1 juli moest ingaan, niet doorgaat. De reden daarvoor is dat de Belgen na de eerste verhoging eindelijk wijzer zijn geworden en minder zijn gaan roken (dit heeft ook te maken met het steeds groter wordende rookverbod in openbare gebouwen). Als gevolg van dat alles brengt het tabaksverbruik steeds minder op en vreest men, bij een volgende prijsverhoging, nog minder inkomsten te hebben. Een nieuwe wet van Rudy Demotte zal waarschijnlijk de weg volgen van zovele andere wetten van de Verhofstadt regeringen en zal moeten worden "aangepast". Deze keer gaat het om de erkenning van medische oncologen, dokters die zich bezig houden met de behandeling van kankerpatiënten, een wet die zeker niet te vroeg komt. De reden waarom de wet herzien dient te worden is, omdat er liefst 122 (taal)fouten in staan! Zoals naar slechte Belgische gewoonte werd de wet eerst in het Frans opgesteld en daarna slecht of helemaal niet vertaald. In de Vlaamse tekst ontbreken zelfs hele passages... Tenslotte staat ook Justitie weer in haar hemd. Uitgerekend één dag nadat een vrouwelijke rechter de gevangenis van Leuven in gebreke stelde n.a.v. een klacht van gedetineerden i.v.m. de grondige fouillages waaraan ze werden blootgesteld als ze terugkeerden uit penitentiair verlof, zijn er in de gevangenis van het Luikse Lantin twee gevangenen gestorven aan een overdosis en ligt er een derde op apegapen. Cynischer kan moeilijk, want het begint er zo op te lijken dat Justitie een nieuw systeem zou ontdekt hebben om de gevangenissen wat minder overvol te maken! Gelukkig land dat zo acht jaar kon genieten van de paarse weldaden!
Dehaene's opdracht is dus mislukt. Officieel wordt dat natuurlijk niet toegegeven, maar het is wel zo. De norse loodgieter uit Vilvoorde, die een week eerder gezegd had dat het wel eens tot einde van de maand zou kunnen duren, had op zondagmorgen nog geluncht met de top van CD&V, maar liet dezelfde avond via Belga, nota bene, weten dat hij "zijn doel" bereikt had en ermee stopte. Nog dezelfde avond werd Leterme, die niet wist waar hij het had, opgezadeld met "zijn" mission impossible. Welk doel heeft Dehaene bereikt? Dat milQuet en haar linkse club bereid zou zijn mee de benen onder tafel te steken en daarmee uit. Dezelfde milQuet liet maandagmorgen nog weten, dat zij helemaal niet zinnens is zomaar mee te doen aan de CD&V voorwaarden en dat het helemaal niet zeker is dat er ook maar enig akkoord zal komen. Dehaene kan het niet meer, omdat de tijden veranderd zijn. Daarbij kwam nog dat hij de vorige keren een rooms-rode coalitie op de been moest brengen, wat in het verlengde ligt van zijn politieke voorkeur. Exit Dehaene dus en hopelijk voor goed, want zijn belgicistische generatie, met o.m. nog Martens, Decroo en Claes, is voltooid verleden tijd en schadelijk voor Vlaanderen. Zal Leterme erin slagen een regering te vormen én de communautaire problemen aan te pakken? Waarschijnlijk niet, al zijn de wonderen nooit de politieke wereld uit. Op communautair vlak staat hij nergens. Aan de ene kant zijn er de resoluties van het Vlaamse parlement, waar zelfs Open VLD en SP.a niet meer achter staan. Aan de andere kant zijn de francofonen geen vragende partij. In het 200 bladzijden tellende rapport van Reynders aan de koning stond welgeteld een halve (½!) bladzijde over de communautaire problemen... Zelfs al zou Leterme een kleine opening kunnen maken in het communautaire dossier, dan blijft ook het economische dossier zo goed als onuitvoerbaar. De huidige begroting heeft een gat van anderhalf miljard euro, de volgende zou een overschot moeten hebben van enkele miljarden. Daarbij komen dan nog de wensen van de CD&V om financiën en justitie te hervormen en die van Open VLD om de belastingen te verminderen. Dat betekent samen nog eens drie miljard euro. Bij dat alles is dan helemaal nog niets gedaan voor de aanstormende vergrijzing die nog eens minstens een paar miljard extra gaat kosten. Over de vergrijzing wordt in België wel gesproken, maar is nooit iets degelijks ondernomen geworden. Vergeet het zilverfonds, dat is fictie. Wat als Leterme niet lukt in zijn opdracht? Is er dan een "Plan B"? Ik geloof het niet, alhoewel dat niet moeilijk hoeft te zijn. Men vertelt de francofonen gewoon dat het kiezen of delen wordt: een regering met staatshervorming of geen regering. In dat laatste geval kiest men voor het "Plan V", de "V" van Vlaanderen. De vijf minuten moed, weet ge wel...
De (groothandels)prijs voor tarwe is de laatste twee jaar verdubbeld, de winkelprijs voor melk is zopas met 30% verhoogd. Daarvoor zijn er natuurlijk verschillende oorzaken, zoals bv de reeds jarenlange droogte in Australië of het drama van Zimbabwe. In het vroegere Zuid-Rhodesië heeft dictator Mugabe alle blanke boeren onteigend (voor zover ze al niet vermoord werden) en de grond geschonken aan arme zwarte boeren die er alleen een stukje van bebouwen voor hun eigen primitieve landbouw. Het resultaat daarvan is, dat Zimbabwe, dat vroeger voedsel uitvoerde, nu moet invoeren en daarvoor zelfs geen geld heeft (Er is een devaluatie van om en bij de 10.000%!). Het Westen, dat vroeger zijn kritiek niet spaarde voor het regime van Ian Smith, kijkt nu heel schijnheilig de andere kant uit... Er is echter meer. De voornaamste reden waarom het voedsel in de wereld steeds duurder dreigt te worden, is mede het gevolg van het subsidiëren van biobrandstoffen. Daar waar vroeger de Europese boeren goed geld verdienden aan het volgen van de subsidieregels van de E.U. en o.m. op grote schaal maïs voor veevoeder zijn gaan verbouwen, schakelen er steeds meer over op koolzaad en andere gewassen die kunnen worden verwerkt tot biobrandstoffen. Buiten Europa wordt het nog dramatischer: daar schakelt men over naar het verbouwen van maïs voor menselijk gebruik en suikerriet exclusief voor de nieuwe zgz "groene" brandstof. Een voorbeeld tot wat dat kan leiden hebben we begin dit jaar reeds meegemaakt met een opstand van arme mensen in Mexico die de prijs van hun dagelijkse tortillas verdubbeld zagen. In Brazilië worden, met inzet van een soort moderne slavenhandel, grote delen van het Amazonewoud afgebrand, wat enorme hoeveelheden CO2 genereert en er tegelijkertijd voor zorgt dat er minder zuurstof in de atmosfeer komt. Bij ons is het nog niet zover, maar we gaan er wel naartoe. Het wordt hoog tijd dat men ook hier gaat inzien dat men de hype omtrent al dat groen, dat zgz milieu en alles wat ermee samenhangt, eens een halt toeroept. De zgz groene stroom, die we nu al kennen, is alleen maar goedkoper omdat hij door de Staat gesubsidieerd wordt. De alternatieve stroomverwekkers, via zonnepanelen en windmolens, kosten driemaal zoveel als de klassieke stroomcentrales. Ook dat verschil wordt door de Staat bijgepast. En dan hebben we het nog niet gehad over de vergelijking met de kerncentrales waarbij het verschil een veelvoud is. Uitgerekend die kerncentrales zou men dan willen sluiten, waardoor het nu al zeker is dat men de Kyoto-normen nooit zal halen. Europa riskeert vroeg of laat wakker te worden met een fameuze financiële kater, wanneer zal blijken dat het geld dat we uitgeven aan alternatieve energie, ten koste zal gaan van de voedselbevoorrading, waarbij in de eerste plaats de zwakkeren uit onze samenleving zullen getroffen worden. Die zwakkeren nog eens gaan ondersteunen, kan ook natuurlijk, maar dan zijn we wel verkeerd bezig. Veel goedkoper zou zijn eerst te zien of de rekening betaalbaar blijft. Voor wat de (eventuele) nieuwe Belgische regering betreft, weet men nu al dat er een gat is van anderhalf miljard euro in de begroting, met dank aan Paars. Als ze daar straks nog eens enkele miljarden extra zullen moeten begroten om de mensen wijs te maken dat biobrandstof en groene stroom zo voordelig zijn, wil ik toch eens weten van waar dat geld zal moeten komen. Sinterklaas is nog ver af...
