De samenstelling van de nieuwe Vlaamse regeerploeg heeft dan toch voor enkele serieuze verrassingen gezorgd bij de kleinere partners SP.a en N-VA. De Vlaamsnationalisten kozen voor een man van buiten de politiek: Philippe Muyters, dienstdoend voorzitter van VOKA, zeg maar van de Vlaamse werkgevers. Dit kan als positief bestempeld worden. Hij is de man die over Begroting en Financiën zal moeten waken en er o.m. zal over moeten zorgen dat de meute straks Antwerpen niet helemaal plat legt via haar tegenstand tegen het project van de Lange Wapperbrug. De tweede N-VA minister wordt Geert Bourgeois, die een tweede kans krijgt en o.m. te maken zal krijgen met de fransdolle burgemeesters uit de Rand. Hopelijk toont hij zich kordater dan zijn voorganger Marino Keulen, die in dit dossier geen definitieve beslissing durfde te nemen. Jan Peumans kreeg tenslotte het voorzitterschap van de Kamer als troostprijs. De Vlaamse regering kan maximaal 11ministers tellen. De S.P.a had er graag elf gehad. Besparen is nu eenmaal geen socialistische deugd. Het zijn er tenslotte toch maar negen geworden en daarmee moest Caroline Gennez harde keuzes maken. Ze heeft dat ook gedaan en het resultaat is niet erg hoopgevend. Ook de S.Pa koos voor iemand buiten de echte politiek, nl Ingrid Lieten, de grote baas van De Lijn. Haar op gelijke hoogte stellen met Muyters gaat echter niet op. Lieten leidde een overheidsbedrijf dat jaarlijks honderden miljoenen krijgt van de Vlaamse regering. Op die manier zal het allemaal wel een stukje gemakkelijker geweest zijn. Madame Lieten wordt meteen vice-premier en mag nu eens bewijzen wat ze waard is. Even erbij vertellen dat zowel Gennez als Lieten protégees zijn van de ex-gouverneur van Limburg, wat laat vermoeden dat Stevaert nog steeds een flinke voet in huis heeft in het door verkiezingsnederlagen geplaagde Vlaamse socialisme. Pascal Smet, die o.m. onderwijs krijgt, is andere koek. Het zat eraan te komen dat Vandenbroucke kon sneuvelen. De man stak teveel boven het socialistische maaiveld uit (het Van Miert effect, zeg maar). Vandenbroucke werd zogezegd opgeofferd, omdat hij teveel cavalier seul speelde en te koppig was. Welnu, die Smet is om dezelfde redenen uit de Brusselse regering geweerd. Wat in Brussel niet kon, schijnt in Vlaanderen wél te mogen. Vergeten we tenslotte niet dat deze Smet nog niet zolang geleden voorstelde om Brussel uit te breiden en dit ten koste van enkele Vlaamse randgemeenten. De belangrijkste reden, waarom Smet in deze nieuwe Vlaamse regering zit is, omdat er persé een Brusselaar bij moest zijn. Het werd Smet of Bert Anciaux. Zeg maar: kiezen tussen pest en cholera. Smetje krijgt wel de portefeuille van onderwijs, die op zijn eentje 40% van het hele Vlaamse budget uitmaakt. O, ja, dan is er nog Freya Van den Bossche, ooit in de federale regering omhoog gevallen door gebrek aan gewicht. Het feit, dat de eigen partij iemand die al vice-premier geweest is in de federale regering, in Vlaanderen géén vice-premier laat worden, zegt al genoeg. De lichtekooi uit Gent, met haar reeks mannen en kinderen uit alle windhoeken, is feitelijk alleen goed voor de "boekskens". Arme partij, die geen andere boegbeelden wil. Freya, de dochter van, heeft het dus gehaald op Peter Vanvelthoven, de zoon van, en John Crombez, de energieke coming man uit West-Vlaanderen. Ik denk dat laatstgenoemden, samen met "Brouckie", binnenkort wel e.o.a. troostprijs zullen krijgen. Als dat niet gebeurt, zal het ongenoegen groot zijn en riskeert de partij de weg op te gaan van de intern verdeelde Open VLD. Op de bank zitten is niet leuk als alleen de B-ploeg mag spelen.
Vandaag is het dan weer 11 juli, de zgn Vlaamse feestdag, die voor de meeste Vlamingen nog steeds geen feestdag is. Hij valt dit jaar op een zaterdag, zodat er heel wat meer mensen dan gewoonlijk aan zouden kunnen meedoen. De vraag is, of ze daar nog veel zin in hebben. Er valt nl niet veel te feesten voor wie het echt met Vlaanderen meent. Een leeuwenvlag uithangen zal weinig aan de situatie veranderen. De anti-Vlaamse regering, opgezet door CD&V-er Leterme en voorgezet door diens partijgenoot Van Rompuy, zet nog steeds in het federale zadel. Dat is dan zo ook ongeveer alles wat men er positief over vertellen kan. Geen enkel communautair probleem is er de laatste twee jaren opgelost. Na de regionale verkiezingen, die er feitelijk niets zouden mee te maken mogen hebben, is het zelfs niet eens zeker of deze regering ooit aan de slag zal gaan en met welke ministers. De Gucht heeft al afscheid genomen en Leterme zou terugkomen. Er zouden nog enkele ministerportefeuilles gewisseld worden en voor de rest blijft het binnen de federale regering open oorlog tussen Open VLD enerzijds en CdH en PS anderzijds. Sinds die regionale verkiezingen heeft de regering Van Rompuy in Vlaanderen nog de steun van een minderheid van nog geen 38%. Vlaanderen is, sinds de Tweede Wereldoorlog, nog nooit zo bij de bok gezet als met deze regering. Met dank aan de tsjeven. De partij van die tsjeven, die in de eerste plaats verantwoordelijk is voor deze Vlaamse vernedering, deelt dan ook nog eens de lakens uit in de nieuwe Vlaamse regering. Ze is daarvoor beloond geworden voor twee jaar inertie en postjesjagerij. Als het adagium klopt, dat een volk de leiders krijgt die het verdient, dan is het met Vlaanderen triestig gesteld. De meeste Vlamingen denken, jammer genoeg, nog steeds in termen van brood en spelen. De meerderheid zijn nog altijd Lamme Goedzakken. Wat feestgedruis en dappere toespraken op 11 juli zullen daaraan niet veel veranderen...
"Vol is vol", was een bekende uitspraak van Fritz Bolkenstein, de voormalige Nederlandse VVD-leider en Euro-commissaris. Hij bedoelde daarmee Nederland, maar in België is het minstens even erg. Zo erg, dat de immigratiedienst Fedasil letterlijk de deuren heeft moeten sluiten. Al onze zgz asielcentra zitten overvol en daarenboven zijn er nog zo'n 700 gelukzoekers gelogeerd in 17 Brusselse hotels. Sinds de komst van de snel-Belg-wet, nog zo'n ongelukswet van Verhofstadt, die daarmee dacht het stemrecht voor vreemdelingen te kunnen tegenhouden (wat hem ook al niet gelukt is), zijn er in dit land zo'n 450.000 buitenlanders genaturaliseerd; Een hele groep daarvan zelfs zonder dat die het zelf gevraagd had. Daar die mensen niet eens gevraagd werd een van de plaatselijke talen te spreken had het o.m. tot gevolg dat het grootste gedeelte van die nieuwe Belgen geen werk heeft en op de kap leeft van onze sociale zekerheid. Voor zover ze al niet in de criminaliteit zijn beland. Sla elke dag de krant maar open en - voor zover de nationaliteit of herkomst van de dader(s) al vermeld wordt, gaat zeker de helft van de misdaden in dit land over of tussen al dan niet genaturaliseerde vreemdelingen. Ondertussen is er een hele industrie ontstaan rond die immigranten, een industrie die daarvan leeft, meestal nog eens op kosten van de belastingbetaler. Na één dag sluiting heeft Fedasil zo bv al een dwangarrest van e.o.a. rechter aan zijn broek gekregen. Men gelooft toch niet dat een immigrant, die één dag in ons land is aangekomen, zelf al weet waar hij zoiets moet versieren? Net zoals de drugswereld, is die van de immigratie een virtuele economie geworden, die alle achterpoortjes van onze krammakkelijke wetten weet te omzeilen. Mensen die bv worden afgewezen, hebben het recht om opnieuw een aanvraag in te dienen. Het record daarvan staat momenteel op 18! Telkens is Fedasil verplicht die mensen opnieuw een maand te herbergen. Op dit ogenblik wordt een kwart van alle opvangplaatsen bezet door mensen die reeds een negatief antwoord hebben gekregen, maar hier niet willen vertrekken. Af en toe leest en hoort men dan van enkele schrijnende gevallen, die maar niet opgelost geraken. Als we echter de redeneringen volgen van CdH en PS en zo goed als alle aanvragers hier toelaten, dan kan straks de halve wereld naar hier afzakken. Uitgerekend naar een land dat tot over zijn oren in de schulden zit en niet weet hoe het daar ooit uit zal geraken. Van Rompuy gaat dat probleem vóór 21 juli oplossen...
Voor zover er nog zouden denken dat het in dit land allemaal goed loopt, heeft de Organisatie voor Europese Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) België nog maar eens gewaarschuwd, dat het zal moeten opletten. Hiermee bevestigt het wat de meeste economen al lang wisten en waarvoor ook al lang gewaarschuwd was: dit land leeft op zijn tandvlees. De staatsschuld wordt zo groot, dat normale middelen om tegen 2014/2015 de begroting terug in evenwicht te krijgen, niet meer werken. Ook de OESO is er nu van overtuigd, dat hier een deel van de verantwoordelijkheden van het federaal naar het regionaal niveau moeten versast worden. Men heeft het wel in de eerste plaats over de ambtenarenpensioenen, maar er mag veel meer geregionaliseerd worden. Het is nog maar eens gebleken, dat Verhofstadts Lambermontakkoord een slecht akkoord was. Het gaf de gewesten geld zonder dat er verantwoordelijkheden tegenover stonden. De Oeso vertelt ook, dat er hogere belastingen zouden moeten komen. Daar dit bezwaarlijk kan in een land dat al mede de hoogste belastingen heeft van heel Europa, moet er hier en daar met e.e.a. geschoven worden. Zelf stelt de Oeso om veel meer belastingen te heffen op woningen. Daarbij wordt wel vergeten, dat de eigen woning voor veel gepensioneerde Belgen zowat de enige positieve besparing is, die die mensen hebben. Lage pensioenen en hogere taksen voor gepensioneerden zal wel het laatste zijn dat een regering hier zal kunnen waarmaken. Tenslotte wordt gesteld, dat de prijzen van heel wat producten in dit land te hoog zijn en dat dit komt door te weinig echte concurrentie. Ook de Oeso stelt de sperperiodes - nog zo'n unieke Belgische "verworvenheid" - als een van de redenen daarvoor aan de kaak. Wat de OESO niét zegt, is dat er in dit land met twee maten en twee gewichten wordt gewerkt. Terwijl Vlaanderen met man en macht probeert te besparen, vindt men dat in Wallonië helemaal niet belangrijk. Daar waar Vlaanderen in 2011 met een sluitende begroting wil komen te zitten, spreekt drankorgel Daerden over 2015 voor het zuiden van het land. Enfin, het eeuwige verhaal van de Vlaamse mier en de Waalse krekel. Het wordt dan ook hoog tijd dat curator Van Rompuy zijn Franstalige collega's duidelijk maakt dat er één lijn moet zitten in de herstelplannen. "Eendracht maakt macht" kan niet langer vertaald worden als "L'union fait la farce".
De regionale- en Europese verkiezingen hebben voor een soort volksverhuizing gezorgd binnen de politieke instellingen van zowel België als Europa. Het overhaast vertrek van Karel De Gucht naar Europa is daarbij wel het meest opmerkelijke. De Streber uit Berlare ambieerde al langer een job als eurocommissaris, iets wat hij dacht te kunnen krijgen vanaf 2010. Dat het nu allemaal zes maanden naar voor opschuift heeft alles te maken met het feit dat "Loulou" Michel op de MR-lijst verkozen werd tot Europees parlementslid en daarvoor volgende week dinsdag de eed moet afleggen. Als hij dat doet, kan het (letterlijke) Waalse zwaargewicht zijn functie van eurocommissaris voor Ontwikkelingssamenwerking niet cumuleren met die van europarlementslid. Misschien had Michel commissaris kunnen blijven, maar zeker was dat niet. Vandaar de vlucht naar voor. Zoals ik reeds meldde in mijn blog van 9 juni jl, betekent een zitje in het Europees parlement o.a. een jaarsalaris van 92.000 euro, een pensioenregeling waarvoor niet dient te worden afgedragen, een jaarlijkse bijdrage van 50.424 euro voor een eventueel opzetten van een eigen bureau (men krijgt dat geld echter ook als men het niet doet!), een aanwezigheidspremie van 298 euro per dag, plus voor honderden euro's vervoerkosten. En dat alles gegarandeerd voor vijf jaar, áls men verkozen wordt. Vandaar. Die zekerheid van een nieuwe lange(re) termijn op een ander niveau, is er ook de reden voor dat drommen parlementariërs van het federale naar het regionale vlak overstappen. Met de huidige crisis binnen de Open VLD (de naam is wel degelijk toepasselijk: de partij is zo open, dat iedereen er gaat lopen!), is het absoluut niet zeker dat de regering Van Rompuy het zal uitzingen tot 2011 en bestaat het gevaar dat er zelfs dit jaar nog een einde aan komt. Nogal wiedes, dat zelfs federale "zwaargewichten" zoals Bart Tommelein (Open VLD), Peter Vanvelthoven (SP.a), Freya Van den Bossche (SP.a) en zelfs, jaja, Bart De Wever (N-VA) voor een veilige voortzetting van hun ambtstermijn voor het Vlaamse parlement hebben gekozen. Dat door heel die stoelendans weer een vloedgolf van opvolgers de banken van zowel het regionaal als het federaal parlement komen teisteren - allemaal mensen die niét verkozen werden - zal de "democraten" een zorg wezen. En met "democraten" bedoel ik deze keer niet alleen de traditionele partijen, maar ook die van het niet bestaande "Forza Flandria", die driftig meedoen aan die stoelendans. Oppositiepartijen hebben natuurlijk altijd het excuus dat zij die electorale wetten niet hebben gemaakt of veranderd. Die eer komt toe aan de Verhofstadt regeringen. Niettemin had men t.o.v. de eigen kiezer wel een signaal kunnen geven dat zij deontologisch een stapje hoger staan, iets wat nu niet het geval blijkt te zijn.
Na de heisa over de verkoop met voorkennis van de Fortis aandelen van De Guchts schoonmoeder, is het nu de beurt aan staatssecretaris Étienne Schouppe om een dergelijke beschuldiging aan zijn broek te krijgen. Bij hem gaat het om aandelen van KBC, die hij verkocht één dag vóór ze zo'n twee derde van hun waarde verloren. Schouppe beweert, net als De Gucht vroeger, dat hij het helemaal niet met opzet gedaan heeft en hij absoluut geen voorkennis had. Evenmin als De Gucht heeft Schouppe geld tekort. Alleen al met zijn afscheidspremie als directeur van de NMBS (indertijd ontslagen door groene Isabelle Durant), zou een gewone mens een heel leven verder kunnen. Nu, Schouppe hoeft zich waarschijnlijk geen zorgen te maken, evenmin als De Gucht trouwens, die ondertussen al is vrijgesproken. Nochtans lag het er in de affaire De Gucht vingerdik bovenop dat er iets niet klopte. Dat kwam vooral door het feit dat diezelfde dag in zijn eigen gemeente, enkele uren vóór de verkoop van Fortis, ook enkele vrienden en kennissen van De Gucht hun Fortis aandelen hadden verkocht. Als men echt van niets weet, dan gaat men toch geen derden aansporen ook hun aandelen te verzilveren, of zie ik dat weer verkeerd? Als men in de politiek zit, of er rechtstreeks mee te maken heeft, hoeft men trouwens niet altijd iets schijnbaar onregelmatigs te doen om dik geld te verdienen. Zie maar naar die experts, die - op last van de regering Leterme - de bankencrisis onderzochten. Voor dat werkje van een paar weken, kregen die heren de nette som van 434.724 euro uitbetaald, misschien wel belastingvrij. Dat maakt meer van 100.000 euro (4 miljoen oude Befkes!) de man... Jammer, dat ze mij nooit zoiets vragen.
In deze rubriek heb ik al meermaals geschreven, dat Herman Van Rompuy geen echte eerste-minister is, maar eerder een notaris. Iemand die noteert en van alles akte neemt, maar verder geen initiatief onderneemt. Op 1 april (geen grapje) heeft hij verklaard niets meer te zullen doen tot aan de verkiezingen, nu doet hij niets totdat de regionale regeringen zullen gevormd zijn en daarna gaat hij, samen met zijn regering en de hele praatbarak voor minstens twee maanden met vakantie. Dat betekent zes maanden, een half jaar, helemaal niets doen Het was voor mij een blijde verrassing te vernemen, dat ook Bart Maddens Van Rompuy een notaris is gaan noemen. Deze Leuvense politicoloog is de man achter de naar hem genoemde "Maddens doctrine", die zegt dat Vlaanderen niets meer moeten vragen - we worden dan toch maar gechanteerd - en daarbij systematisch alle federale beslissingen, die tegen de Vlaamse belangen ingaan, moet aanvechten via het belangenconflict, net zoals de francofonen dat al jaren doen i.v.m. de splitsing Brussel-Halle/Vilvoorde. Die ene keer dat de Vlaamse regering dat tot nu toe gedaan heeft (als protest tegen de afschaffing van de staatssteun aan bedrijven die 55-plussers in dienst wilden nemen), was het kot aan Franstalige kant te klein. De francofonen gaan er nl van uit, dat zij alleen het recht hebben wetten niet na te leven en/of te saboteren. Angélique Vanderstraeten, die de financiële gang van zaken in dit land becommentarieert in 't Pallieterke, gaat nog een stap verder. Zij schrijft, dat Van Rompuy geen notaris is, maar een curator. De curator van het bijna failliete België. In verband met deze gang van zaken verscheen er zaterdag in De Standaard een open brief van een dozijn jonge Open-VLD verkozenen, die zouden willen dat hun partij uit de federale regering zou stappen, als "curator" Van Rompuy zo blijft niksen. Open VLD is nu niet bepaald de partij waarvoor mijn hart klopt, maar als het goed is zeg ik het ook. Voor één keer hebben ze nl overschot van gelijk. De relance van dit land uitstellen tot 2014/2015 (en misschien nog langer) is immers misdadig t.o.v. de volgende generaties. We hebben in dit België al de hoogste belastingen van Europa, de laagste pensioenen, het grootst aantal politieke instellingen en eveneens het hoogste aantal ambtenaren. Een half miljoen werklozen en toch heel wat vacatures die niet in gevuld geraken. Een justitie die onbetrouwbaar is en een politieapparaat dat enorm veel geld kost, maar niet efficiënt kan werken. Enfin, zo kan men nog wel even doorgaan. Niets doen aan al deze problemen, zoals curator Van Rompuy nu bezig is, is de volgende generaties opzadelen met enorme schulden. De brief van de Open VLD broekies is echter niet af. Vlaanderen ontbreekt er nl in, wat enigzins te verklaren is als men ziet wie daar mede heeft ondertekend. Met namen als Declerq, De Gucht en De Croo, allemaal familie van, is dat ook niet zo verwonderlijk. Zelfs niet met de naam van Willem-Frederik Schiltz, ook al een zoon van iemand die ooit "Leve België" riep ... Zullen ze het dan nooit leren?
