Met het probleem van de splitsing van B-H/V zogezegd opgelost door de meerderheidspartijen, met de bereidwillige medewerking van de groenen, zijn we nog niet klaar. Hoe mooi het ook wordt voorgesteld, de splitsing blijft voor commentaren en reacties zorgen. Vooral deze van het gerechtelijk arrondissement is een aanfluiting van elke logica én van de Grondwet. De N-VA heeft daarvoor al een klacht neergelegd bij het Grondwettelijk Hof (de vroegere Raad van State) en krijgt nu een geduchte medestander in de vorm van zowat de hele Vlaams-Brusselse juridische wereld. Dat zijn de balies van liefst 9.000 Vlaamse advocaten, zittende magistraten, rechters en griffiers, allemaal mensen die ter zake weten waarover ze spreken. De oorzaak van dit terechte ongenoegen is, dat de bestaande verhouding 70/30 (Franstaligen/Nederlandstaligen) door het nieuwe akkoord wordt teruggeschroefd naar 80/20. Het gevolg daarvan zal zijn, dat de reeds bestaande grote rechtsachterstand voor de Vlamingen nog zal toenemen, naar schatting met zo'n half jaar gemiddeld. De wachttijd voor bv een behandeling, die nu reeds 16 maanden bedraagt, zal straks 3 jaar duren. Een ander heikel punt is, dat in de toekomst de procureur van het tweetalig gebied Brussel altijd een Franstalige zal moeten zijn, die dus ook baas zal spelen over de Nederlandstalige procureur van het Nederlandstalig rechtsgebied Halle/Vilvoorde. Dit is pure discriminatie. Waar blijft het fameuze centrum van Youssef De Witte, of werkt dat alleen maar als de allochtonen (sorry, Morgen) het slachtoffer zijn? Klap op de vuurpijl is dan nog, dat ook de Vlaamse deelregering slachtoffer wordt van deze gemene bedriegerij, omdat haar rechtszaken zich meestal in Brussel afspelen. En dat alles omdat de Vlaamse meerderheidspartijen waarbij ook CD&V en SP.a, die eveneens in de Vlaamse regering zitten, die laatste staatshervorming zo hebben goedgekeurd. Nu woensdag zou het Grondwettelijk Hof in deze zaak een uitspraak moeten doen. Zien wat het wordt. Dat Hof heeft in elk geval niet het excuus dat het geen uitspraak zou kunnen doen o.w.v. de gemeenteraadsverkiezingen, een dooddoener waarachter zowat de hele Di Rupo regering zich nu verschuilt om toch maar geen onaangename beslissingen te moeten nemen.
In deze rubriek heb ik al meer dan eens mijn ergernis geuit over het ingangsexamen voor (tand)arts, omdat men dat volgens de Belgische wet moet doen, waarbij de Nederlandstaligen verplicht die wet naleven maar de francofonen (weer eens) niet. Omdat het daarenboven in dat examen niet gaat om een test op medische basis en omdat we nu al weten dat we straks met een tekort aan (tand)artsen zullen zitten. Huidige minister van Volksgezondheid Onkelinx zou dan toch eindelijk bereid zijn daarin verandering te brengen, al gaat het voorlopig alleen nog maar om huisartsen, kinderpsychiaters, geriaters en spoedartsen, disciplines waarvoor nu al een tekort is. Men zou daarmee denken dat we eindelijk op het goede spoor zitten, ook al is het feitelijk al te laat want de eerste eventueel verruimde lichting nieuwe (tand)artsen kan er pas komen over zes jaar. Maar dat is zonder Onkelinx gerekend. Zoals dat met onze francofone bewindvoerders wel meer gebeurt (denk maar aan Milquet) maken die zelden zomaar een nieuwe wet en gaat het ook nu weer om een met een dubbele bodem, waarin de francofonen een verborgen agenda hebben. Aan Franstalige kant, waar men geen ingangsexamen inricht, heeft men - vrij logisch - elk jaar een teveel aan artsen en dat teveel wil men nu kanaliseren naar de bovenvermelde disciplines. In Vlaanderen, waar er door het ingangsexamen geen overschot is en eerder een tekort dreigt, haalt deze regel weinig of niets uit. In feite gebeurt hier hetzelfde als destijds, toen Onkelinx minister van Werk was en met het 'Rosettaplan' voor de pinnen kwam. Dat was toen zgz ook voor heel België bedoeld, maar kwam alleen Wallonië ten goede. In dit tweelandenland is het zo goed als onmogelijk geworden nog een wet te maken die kan voldoen aan de steeds verder uiteengaande noden van beide regio's. Vanuit de planningscommissie is er ondertussen ook een alternatief voorgesteld, nl de bevoegdheden van de verpleegkundigen uitbreiden, zodat die meer taken van de artsen zouden kunnen overnemen. Daar is Onkelinx het echter niet mee eens, 'omdat', zegt ze,'er ook al een tekort is in die discipline'. Ook hier zegt ze er echter niet bij, dat dat tekort zich alleen maar situeert in Wallonië, dus niet in Vlaanderen. Als dit voorstel wordt afgewezen, wat waarschijnlijk zal gebeuren, worden de Vlaamse studenten een tweede keer bij de bok gezet. CD&V'er Stefaan Declerck vertelde zopas nog, i.v.m. de steeds groeiende aversie tussen ondernemers en de regering Di Rupo, dat er in Vlaanderen een onrechtvaardigheidsgevoel heerst omdat deze federale regering geen maatregelen op maat van Vlaanderen wil maken. Hij heeft overschot van gelijk, maar zou dat beter eens aankaarten bij zijn eigen partij die de dominantie van de PS blijft aanvaarden en ondergaan. De vraag is trouwens, of Declerck die uitspraak ook zou gedaan hebben, mocht hijzelf nog in de federale regering gezeten hebben...
Volgens een oude verkiezingsslogan van de N-VA mochten we ons in Vlaanderen niet laten 'strikken'. Jammer genoeg is dat ondertussen echter wél gebeurd, met dank aan de bereidwillige medewerking van de Vlaamse traditionele partijen die de regering Di Rupo mede ondersteunen. En met die partijen gaat het tegenwoordig van kwaad naar erger. CD&V voorzitter Beke heeft in volle verkiezingscampagne moeten toegeven dat zijn partij geen verhaal meer heeft. Eigenlijk is dat niets nieuws, want hetzelfde werd ook al eens verteld door Van Quickenborne over zijn eigen Open VLD. Met diens partij is het feitelijk nóg erger gesteld. Als het zo doorgaat, haalt die in 2014 zelfs de kiesdrempel niet meer. Nu de regering Di Rupo laten vallen, waarmee Quicky al eens gedreigd heeft, is geen optie. De geschiedenis leert dat de partij die dat doet nog meer klop krijgt. Erbij blijven is echter al even erg, want wie steunt nu een liberale partij in een belastingregering? Het Vlaamse zakenleven en zijn middenstand zeker al niet. Het eerste schot voor de boeg kwam er van Luc Bertrand, voorzitter van Ackermans & van Haaren, die - nota bene: in de Frantalige krant l'Echo (de Franstalige tegenhanger van 'De Tijd') - het beleid van Di Rupo Marxisme noemde. Hij werd daarin bijgetreden door Julien De Wilde, ex voorzitter van o.m. Alcatel en Bekaert. Die verklaarde zelfs dat we in België evolueren naar een neo-communistische maatschappij. Beide heren echoën daarmee ook de stelling van Bart De Wever, die al langer zegt dat deze regering Di Rupo een belastingregering is, die middenstand en zakenleven hier geen toekomst biedt. Dat laatste wordt trouwens toegegeven door CD&V boegbeeld Stefaan De Clerck, die het straks in zijn Kortrijk zal moeten opnemen tegen Quicky. Het houdt daarbij trouwens niet op nu socialist Vande Lanotte, daarin gesteund door rode pasionaria Onkelinx, vanaf 2013 met een prijsblokkering dreigt, waarmee hij bij de middenstandsorganisaties Comeos en Unizo een alarmbel heeft laten afgaan. Dat de prijzen in bv onze supermarkten hoger zijn dan in die van de ons omliggende landen, is al langer bekend. Men moet daar echter meteen aan toevoegen dat onze BTW tarieven 2% hoger liggen dan in Duitsland en Frankrijk, onze lonen in die sector 20% hoger dan in Nederland, onze energieprijzen, met uitzondering van Duitsland, de hoogste zijn en onze belastingen de hoogste van heel Europa (na Zweden en Denemarken, maar die tellen in deze vergelijking even niet mee). Zelfs het VBO, het Verbond van 'Belgische' Ondernemingen, dat normaal steeds rekening moet houden met wat men de 'Belgische gevoeligheden' noemt, ziet het niet meer zitten. Bij monde van zijn nieuwe voorzitter Pieter Timmermans klaagt het Verbond het verzwaren van de belastingsdruk aan. De regering Di Rupo verhoogde die al bij haar aantreden, verminderde de notionele intrestaftrek, verzwaarde de belasting op de bedrijfswagens en op de roerende inkomsten (waaronder de bedrijfsdividenden). Als straks Di Rupo weer op zoek moet naar nieuwe miljarden, zullen daar gegarandeerd opnieuw extra belastingen bij zijn. Specifiek Vlaanderen zal daarbij weer getroffen worden, omdat er straks niet genoeg geld van het federale naar het regionale niveau zal getransfereerd worden om de nieuwe bevoegdheden te kunnen financieren. Dit kadert in het plan om de gewesten mee de Europese verplichtingen te laten betalen. Vlaanderen wordt dan weer de klos, met of zonder de sluitende begroting waarover nu zoveel te doen is. Ik heb tot hiertoe nog nergens gehoord of gelezen dat Wallonië en Brussel dat ook zullen moeten doen. Of volstaat het weer dat die zeggen geen geld te hebben? Ondertussen wordt België echter een weerspiegeling van de Waalse PS-regio en gaan we inderdaad steeds meer de linkse toer op. Een typische marxistische situatie waarbij een minderheid een meerderheid onder de blijft houden. 'Gestrikt', zeg maar.
Het is een publiek geheim, dat politiekers in onze samenleving de categorie van mensen is waarin men het minst gelooft (op de tweede plaats komen de journalisten). Het is al zo erg, dat als er dan toch een is die de waarheid vertelt, men hem nóg niet gelooft. Dat heeft Ètienne Schouppe (burgemeester, doorwinterd politicus en ex-baas van de Nationale Maatschappij van Belgische Syndicalisten) moeten ondervinden, toen hij in een interview verklaarde dat - volgens hem - in 90% van de Vlaamse gemeenten er al voorakkoorden werden gesloten voor wie met wie straks verder zou regeren na de verkiezingen. Van allerlei kanten wordt Schouppe's bewering in twijfel getrokken en het voorzittertje van zijn eigen partij was er als de kippen bij om officieel te verklaren dat het bij hen niét zo zou zijn en dat daarover nationale richtlijnen zouden zijn uitgevaardigd. Dat zou kunnen, maar wie gelooft ook Beke nog, zeker na die andere uitschuiver van enkele dagen geleden toen hij vond - uitgerekend in verkiezingstijd - dat zijn eigen partij geen verhaal meer had en zou moeten herbronnen. Nog sterker was het hoofdartikel van gisteren in De Standaard, de zelfverklaarde kwaliteitskrant, die op haar eerste pagina uitpakte met de titel dat N-VA al een voorakkoord had gesloten met 'iedereen'. Ik heb eerder de indruk dat, als er al voorakkoorden zijn gesloten, die er meestal op zullen gericht zijn om de N-VA erbuiten te houden, zelfs in gemeenten waar die partij de grootste zou kunnen worden. Als er al partijen zijn die ervaring hebben met dergelijke partijen, dan zijn het in de eerste plaats de traditionele die vroeger nooit iets ander gedaan hebben en die nu al officiële voorakkoorden hebben gesloten in bv Antwerpen en Tongeren. Het hele gedoe past in het zwart maken van de Vlaamsnationalisten, of het nu VB of N-VA is. Prachtig staaltje daarvan is o.m. het fictieve vraaggesprek met De Wever in Knack. Bart had dat gesprek geweigerd en het werd toch gepubliceerd, maar dan alleen met de vragen, zonder antwoorden, met als achterliggende gedachte dat De Wever (juist dan nog De Wever!) er geen antwoord op zou hebben. Van chantage gesproken. Straks kan men zo elke politicus/a afdreigen. Rik Van Cauwelaert mag dan al een knap journalist zijn die af en toe raak uit de hoek kan komen. Hij behoort nog altijd tot de tweede minst betrouwde categorie in onze samenleving en met initiatieven als deze zal dat er niet op beteren.
Kris Peeters heeft in naam van de Vlaamse regering, bij het begin van het parlementair jaar nog maar eens een sluitende begroting voorgesteld. Over de punten en komma's ervan ga ik me niet uitspreken. Die vindt men terug in alle media. Toch is de Vlaamse begroting voor 2013 iets speciaals. Om te beginnen is Vlaanderen de enige Belgische 'entiteit', die een begroting zonder verlies indient en dit al voor het zoveelste jaar op rij. Men moet duchtig zoeken om regio's te vinden die het Vlaanderen nadoen (er zijn er een paar bij de Duitse 'Länder'). Landen kan men sowieso uitsluiten, die zijn tegenwoordig allemáál deficitair. Toch moeten we het hele Vlaamse verhaal met een korreltje zout nemen. Zoals ik zelf reeds meldde in mijn blog van vorige vrijdag ('Vlaams nattevingerwerk'), heeft de federale regering niet de Vlaamse lef om haar begroting bij het begin van het parlementaire jaar voor te stellen en zal dat pas gebeuren na de gemeenteraadsverkiezingen die volgens de federale meerderheid er niets mee zouden te maken hebben... Hét probleem is nl dat Vlaanderen, volgens het zgz 'vlinderakkoord', er een deel bevoegdheden bij krijgt, waarvan men nu al weet dat die maar voor 70% gefinancierd zullen zijn. Die 30% staan niet in de nieuwe Vlaamse begroting, niet omdat men niet weet wat het gaat worden, maar ook omdat er momenteel geen buffer meer is om die op te vangen. De mogelijke discussie die de Vlaamse regering straks zal hebben met haar eigen ambtenaren, die 1% loon zullen moeten inleveren, zal dan nog peanuts zijn.* Tenslotte wil ik er op wijzen, dat ik hier al enkele jaren vertel, dat een sluitende Vlaamse begroting geen wondermiddel is om de problemen in dit land op te lossen, integendeel. Zolang de andere entiteiten hun begrotingen in het rood laten staan, blijft de verleiding groot om hun problemen straks op te lossen via de regio die wél zijn huiswerk gemaakt heeft. 'Die vlijtige handen, dat rijke gewest'...
* Die besparing van 100 miljoen op haar personeelskosten heeft de Vlaamse regering wel op een originele manier opgelost. Ze wil daarover nl een consensus met de vakbonden: ofwel behoudt men het huidige personeel, maar wordt dat iets goedkoper (1%!), ofwel wordt het personeelsbestand verminderd. Het doet denken aan de discussie over de index, die er straks gegarandeerd zal komen bij de onderhandelingen over het Inter Professioneel Akkoord (IPA). De vakbonden zullen er niet gelukkig mee zijn.
'Markske' Beke heeft nog eens van zich laten horen. De brave man zegt dat zijn partij na de komende lokale verkiezingen een soort herbronningscongres moet houden en hij wordt daarin blijkbaar gesteund door wat ze de 'kopstukken' van de partij noemen. Dat is een statement van belang, want daarmee erkent hij wat feitelijk iedereen al weet, nl dat zijn partij niet goed bezig is, om het beleefd uit te drukken. Als een echo van Leterme verklaarde Beke steeds dat het in zijn partij gaat om goed bestuur en dat ze daarvoor verplicht is de dialoog aan te gaan. Hij zegt er echter niet bij dat zijn CD&V, evenmin als vroeger de CVP, in die dialoog steeds de partij was die toegaf, al dan niet 'met de dood in 't hart'. De laatste capitulatie was die t.o.v. de PS van Di Rupo, waarbij steeds duidelijker is geworden dat het toen ging om een vulgaire centenkwestie om de eigen spaarders uit de wind te zetten. Dat Vlaanderen daarvoor nog maar eens de rekening krijgt voorgeschoteld, leek de tsjeven hun laatste zorg. Om zijn achterban gerust te stellen, weet Beke te vertellen dat er geen sprake van zal zijn te raken aan de 'C' van CD&V. Dat zal wel niet, nee, want de doorsnee Vlaming mag dan wel niet meer elke zondag naar de kerk gaan, de christelijke traditie is hij doorgaans niet vergeten. Doopsels, communies, trouwfeesten en kerkelijke uitvaarten blijven deel uitmaken van het dagelijkse leven. Waar we ons bij CD&V meer bezorgd om zouden moeten maken, is om die letter die na de ampersand (&) komt: de 'V' van Vlaams. De belangrijkste reden waarom CD&V in Vlaanderen niet meer scoort, is omdat ze niet Vlaams genoeg meer is. Vroeger waren er in de partij nog enkele vrijbuiters die de overtuigde Vlaming mochten spelen. Denk maar aan bv een Verroken of een Suikerbuyck. Ik zou niet weten wie er in de partij de dag van vandaag daarvoor nog in aanmerking komt. Toch niet Eric Van Rompuy, zeker? Of Michelleke Doomst, om nog maar te zwijgen over Servais Verherstraeten, de gerecupereerde Kempenaar. De standenpartij die de CVP ooit was en waarin zowat iedere Vlaming zich ergens in terug kon vinden, is ondertussen ook voltooid verleden tijd. Martens, Dehaene, Leterme en hun opvolgers hebben ervoor gezorgd dat de partij een aanhangsel van hun vakbond geworden is. Hoe weinig populair ze is, blijkt nog uit elke nieuwe peiling.
Help, onze Beurs loopt leeg! Niet zomaar de eerste de beste Beurs, maar die met een hoofdletter. Zopas zijn er twee Vlaamse biotechfirma's door het buitenland opgekocht en van de Beurs verdwenen (Crop Design en Plant Genetic Systems) en nu gaat ook Devgen er vandoor. Het zal daarmee trouwens niet ophouden, want de Amerikaanse aandeelhouder van Telenet, die nu al een meerderheid aan aandelen in het bedrijf bezit, heeft een bod op de rest gedaan. Als dat lukt, verdwijnt die ook van de Brusselse Bel 20 en blijft er daar straks waarschijnlijk maar één echt groot bedrijf over: AB-Inbev. Het wordt dan: de bierbrouwer en de negentien dwergen. Dat laatste, van die negentien, is trouwens helemaal niet zeker, want kleinere bedrijven staan niet te springen om op die Beurs te geraken. Men is dan nl onderworpen aan striktere informatieplicht en strengere boekhoudregels. Waar is de tijd dat men stond aan te schuiven om op de Bel 20 te komen. Tegenwoordig gebeurt zo'n beetje het tegenovergestelde, grotendeels omdat de meeste aandelen nu ondergewaardeerd zijn. Als gevolg daarvan kunnen de bedrijven daar geen goedkoop geld meer ophalen zoals dat tot voor enkele jaren het geval was. De Brusselse Beurs bloedt langzaam dood, net zoals ook de rest van dit land als men de PS hier de politiek zal laten blijven bepalen.
